Morgunblaðið - 12.03.2009, Page 22

22 UmræðanKOSNINGAR 2009
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MARS 2009
FJÓRFLOKKURINN íslenski hefur fengið
endurnýjað hlutverk í íslenskum stjórnmálum.
Eftir helmingaskiptastjórnir Framsókn-
arflokks og Samfylkingar með Sjálfstæð-
isflokknum hafa nú Vinstri grænir tekið við
stjórnartaumunum með Samfylkingunni. Hin
nýskipaða stjórn er studd með ráðum og dáð af
nýja Framsóknarflokknum sem styður hana til
„góðra verka“. Þrír af fjórum flokkum fjór-
flokksins eru nú við stjórn og allir hugsa sér
gott til glóðarinnar eftir komandi kosningar.
Íslenska þjóðin hefur uppskorið skipbrot
eftir vinsældastjórnir síðustu áratuga. Atvinnuleysi, há-
vaxtastefna, spilling og niðurlæging íslensku þjóðarinnar
er staðreynd. Ef fram heldur sem horfir verður íslenska
þjóðin í gíslingu fjórflokksins um aldur og ævi nema hún
hafi vilja til leysa sig undan oki fjórflokksins.
Af nægu er að taka í endurreisn íslenska samfélagsins.
Það næst ekki með óskipulagðri stjórn sem hefur ekki
meirihluta þjóðarinnar á bak við sig. Núverandi stjórn
hefur ekki fengið stuðning meirihluta landsmanna og það
er ábyrgðarleysi af hálfu Framsóknarflokksins
að styðja slíka stjórn en tilgangurinn helgar
meðalið og hinn nýkjörni formaður flokksins
mun eflaust hljóta fleiri viðtöl og fleiri myndir í
fjölmiðlunum í kynningarskyni fyrir komandi
kosningar – með því að verja hana vantrausti.
Frjálslyndi flokkurinn á að hafa skýrt hlut-
verk. Hann á að standa vörð um sjálfstæði Ís-
lands og endurreisn hins íslenska samfélags.
Hann á að standa vörð um grunnatvinnuvegi
landsins; sjávarútveg, landbúnað, verslun og
þjónustu og aðrar atvinnuskapandi og arðbær-
ar atvinnugreinar. Hann á að endurskapa
traust milli stjórnmálaafla og fólksins í landinu.
Hann á að skapa traust milli landsbyggðarinnar og höf-
uðborgarinnar.
Tími fjórflokksins er liðinn. Hann hefur fengið sitt tæki-
færi og brást þjóðinni. Frjálslyndi flokkurinn getur skap-
að ný tækifæri fyrir fólkið í landinu en til þess þarf hann
skýra og ábyrga stefnu og traust frá þjóð.
Nýtt Ísland og fjórflokkurinn
Eftir Guðna Halldórsson
Guðni Halldórsson
Höfundur er viðskiptalögfræðingur og frambjóðandi til emb-
ættis formanns Frjálslynda flokksins.
FRÁ ÞVÍ bandaríski herinn hvarf af Kefla-
víkurflugvelli má segja að kraftaverk hafi átt
sér stað. Vert er að vekja athygli á því að um
900 manns misstu störf á Vellinum en lítið fór
fyrir kveinstöfum. Suðurnesjamenn sneru bök-
um saman, staðráðnir í að vinna sig úr vand-
anum. Nú er risið þar eitt kraftmesta þorp á
Íslandi. Sannkallað þekkingarþorp þar sem
blandað er saman menntun, vísindum og ný-
sköpun. Íbúar eru orðnir um 2.000 talsins og
nemendur Keilis um 500. Þá er að hreiðra um
sig á svæðinu tugur nýrra fyrirtækja – sum
hver byggð á algjörum nýjungum. Segja má að
framundan geti verið bjartir tímar umhverfis Vallarheiði.
Þessi glæsilegi árangur er ekki sjálfsprottinn. Rétt er
að draga fram nú þegar dregur að kosningum að ýmsir
frambjóðendur reyndu hvað þeir gátu til að gera þróun á
Vallarheiði tortryggilega með alls kyns tilhæfulausum
ásökunum í stað þess að leggjast á árarnar með heima-
mönnum. Bandaríkjamenn hafa lýst sérstakri ánægju
með framvinduna því þeir hafa samanburðinn við ýmsar
aðrar herstöðvar sem hefur verið lokað. Ein-
kenni uppbyggingarinnar er skýr framtíðarsýn
um uppbyggingu þekkingarþorps og órofa
samstaða heimamanna. Nöldur hinna nei-
kvæðu hefur engu skipt þó stuðningur þeirra
hefði verið æskilegri. Kadeco hefur af skyn-
semi komið mannvirkjum í notkun, Keilir blæs
út, í Eldey má finna einstakan kraft skóla og
frumkvöðla, Virkjun á sér enga líka sem að-
staða fyrir fólk í atvinnuleit og tækifæra,
Gagnavarslan er gott dæmi um áræði og ný-
breytni og í náinni framtíð má sjá gagnaver
rísa með um og yfir 100 ný störf.
Það er ástæða til að gleðjast og þakka hinum
ötula hópi sem á undraverðum tíma náði að
byggja upp umhverfi sem líklega á sér enga hliðstæðu
hérlendis. Mér er til efs að finna megi jafn mikla ólgu og
tækifæri í atvinnulífi sem á Vallarheiði. Ég tel það for-
gangsmál fyrir svæðið og þjóðina að styðja við bakið á
frekari uppbyggingu þarna og nýta þá einstöku aðstöðu
sem fyrir hendi er ef rétt er á haldið.
Lifnar yfir vellinum
Eftir Ragnheiði Elínu Árnadóttur
Ragnheiður Elín
Árnadóttir
Höfundur er alþingismaður.
EFTIR hrun bank-
anna í október hefur ver-
ið endurskoðunnar þörf.
Spurningar sem hafa
vaknað hjá mér persónu-
lega eru: Hvert fóru
gildin, s.s heiðarleiki,
réttlæti og styrkur ?
Hvar hefur fyr-
irtækjauppbyggingin
verið síðustu 20 árin?
Hversvegna höfum við
ekki nýtt hugmynda- og hugvitsfólk
okkar í þeirri uppbyggingu? Hvað
fór úrskeiðis?
Þessar spurningar og fleiri hafa
leitað á mig eftir því sem tíminn líð-
ur. Niðurstaðan er, að nú er tíminn
þar sem við verðum að segja „nú eða
aldrei“, annað hvort nýtum við þetta
til framtíðaruppbyggingar fyrir
landið í heild eða hjólum í sama
farinu um ókomin ár. Virkjað getum
við nóg og þá ekki bara vatn. Leyfa
ætti smábátaveiðar.
Þetta er gömul tugga en engu að
síður tugga sem er hægt að virkja
frá einum degi til annars. Smábát-
arnir eru til, fólkið sem á þá er
margt orðið atvinnulaust. Því á að
halda fólki á bótum ef það getur
fætt og klætt sig og sína á þennan
hátt? Við verðum að horfa fram á
við og nýta auðlindir okkar, stóriðja
á núverandi tímapunkti er hugvits-
legt gjaldþrot af hálfu stjórnvalda
og lýsir vanhugsun gagn-
vart þjóðinni. Við eigum
hugmyndaríkt og úrræða-
gott fólk, virkjum það!
Hérlendis eru fyrirtæki
á mörgum sviðum sem
með stuðningi gætu eflst
til muna s.s ferðaþjón-
usta, matvælaiðnaður,
hönnun, tækni og nátt-
úrulyf. Uppbygging
heilsusamlegrar flóru fyr-
irtækja í landinu er löngu
orðin tímabær, má nýta
sjóðina okkar og atvinnuþróun-
arfélög betur þar.
Íslensk fyrirtæki þurfa að geta
framleitt vöru innanlands til útflutn-
ings og í kynningarstarf á íslenskum
fyrirtækjum og vörum erlendis má
nýta útflutningsráð. Á alþjóðavett-
vangi er óorð á íslenskum fyr-
irtækjum, ef bæta á mannorðið
verðum við að sýna og sanna að í
okkur býr dugur til að takast á við
framtíðina á ábyrgan og raunhæfan
hátt. Við þurfum framtíðaráætlanir
sem byggjast á auðlindum okkar og
hugviti, miðast ekki bara við eitt
kjörtímabil og setja fólkið í fyrsta
sæti.
Núna getum við ekki hoppað yfir
girðinguna þar sem hún er lægst og
vonað að þetta reddist.
Eigum við okkur
framtíð?
Eftir Ástu Hafberg S.
Ásta Hafberg S.
Höfundur er verkefnastjóri, og býður
sig fram í 1. sæti Frjálslynda flokks-
ins í NA-kjördæmi.
ÞEGAR ég lít yfir
kreppuna sem hér ríkir
þá verður mér hugsað til
Póllands þar sem ég ólst
upp. Þar kom mjög slæm
kreppa árið 1976 og mjög
erfitt var fyrir marga. Þar
var ekki atvinnuleysi eins
og hér á Íslandi nú, sem
bugaði fólk og fjölskyldur,
heldur matarskortur.
Matarskortur í landinu
sjálfu. Fólk þurfti því að bjarga sér
með því að rækta í görðum, ala dýr í
bílskúrum og allt í þá veruna til þess
að komast af. Það voru því ekki
skuldir sem sliguðu þjóðina, enda
það að skulda ekki almennt í huga
fólks þar. Það þykir eðlilegra að eiga
fyrir því sem maður vill eignast og
skuldir nánast litnar hornauga.
Á Íslandi verður erfitt um stund á
meðan við vinnum okkur út úr þess-
ari kreppu. En ég er bjartsýn, ég
held að Íslendingar muni vinna sig
út úr þessu fljótt og vel.
Hagkerfið hér er mjög
sveigjanlegt og fyr-
irtækin virðast vera það
einnig. Það virðist vera í
þjóðarsálinni að bregðast
hratt við sveiflum, enda
þjóðin lifað við geng-
isfellingar vegna sjáv-
arútvegsins, áður en nú-
verandi fyrirkomulagi
var komið á. Það eru
margir sem hafa það erf-
itt og raunar mjög erfitt.
En sem betur fer er það
meirihlutinn sem hefur
það ágætt og kemst ágætlega af. Nú
eru það þeir sem eiga peningana og
geta eytt þeim, sem halda atvinnulíf-
inu og heimilunum gangandi. Það er
sú velta sem gengur um hagkerfið í
augnablikinu.
Á meðan fólk heldur ekki í pen-
ingana, heldur eyðir þeim, heldur
það kerfinu á floti. Einhvern tíma
hefði ég nú sagt fólki að spara!
Kreppan á Íslandi er
ólík kreppunni
í Póllandi árið 1976
Eftir Grazynu M.
Okuniewska
Grazyna M.
Okuniewska
Höfundur er varaþingmaður og fram-
bjóðandi fyrir Sjálfstæðisflokkinn í
Reykjavík.
SÚ STAÐA sem þjóðin er í um þessar
mundir er í senn óraunveruleg og ótrúleg.
Fólk sem opnaði útvarpstækin einn dag í
október sl., heyrði fréttir um að efnahags-
kerfið væri hrunið. Flestir stóðu í þeirri
meiningu að íslenska þjóðin væri í ágætis
málum þrátt fyrir lausafjárskort á fjár-
málamarkaði.
Þessi atburðarás sýnir glöggt að ekkert er
sjálfgefið og flestu skal taka með fyrirvara.
Náttúruhamfarir þekkja Íslendingar: snjó-
flóð, eldgos og jarðskjálfta. Við slík tíðindi
finnum við hversu vanmáttug við erum enda
ekki í okkar höndum að stjórna náttúruöflunum. Efna-
hagshrun íslensku þjóðarinnar á hins vegar ekkert skylt
við náttúruhamfarir eða slys, heldur er það tilkomið af
mannanna völdum.
Viðbrögð almennings einkennast nú af reiði og gremju
sem er afar skiljanlegt. Fjölmargir eru fyrst og fremst
þolendur þessarar atburðarásar. Heimilin eru afar
skuldsett og margir hafa misst vinnuna. Einnig er hópur
fólks sem tapaði fé á reikningum sem því var talin trú um
að væru öruggir. Enn aðrir tóku mikla áhættu og treystu
því að aðstæður myndu ekki breytast til hins
verra.
En fortíðinni verður ekki breytt, sama
hversu ósanngjörn okkur þykir hún vera og
hversu illa fólk er brennt. Það hjálpar þó held-
ur ekki að ætla að láta eins og ekkert hafi í
skorist og halda að hægt sé að strika yfir
slæma hluti. Okkar bíður fátt annað en að
horfast í augu við stöðuna og leitast við að
vera þátttakendur í að endurbyggja íslenskt
samfélag.
Stjórnvöld sem heilshugar vilja reyna að
uppfylla þarfir almennings gera það með því
að sýna í viðmóti sínu og störfum samkennd
og staðfestu. Ennfremur með því að afla upp-
lýsinga, hlusta, leitast við að skilja og fyrst og síðast
framkvæma með hagsmuni þjóðarinnar að leiðarljósi.
Hagsmunir fólksins þurfa ávallt að vera framar flokks-
hagsmunum. Krafan um að stjórnmálamenn hafi gott
innsæi, hæfni til að greina aðstæður og leggja mat á
breytilegt umhverfi er bæði sanngjörn og eðlileg. Gerum
því slíka kröfu.
Lærum af fortíð, hugum að framtíð
Eftir Kolbrúnu Baldursdóttur
Kolbrún
Baldursdóttir
Höfundur er sálfræðingur og býður sig fram í 4.-5. sæti í
prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.
ÞAÐ ER mjög til
siðs að hallmæla al-
þingismönnum, ráð-
herrum og öðrum kosn-
um fulltrúum. Ég segi
ekki, að þeir sem hafa
brugðist eigi ekki skilið
að hljóta harða dóma.
Hins vegar álít ég að
kjósendur eigi einnig
að líta í eigin barm, því
að í lýðræðisþjóðfélagi
liggur endanleg ábyrgð hjá kjós-
endum sjálfum. Þetta hefur verið
orðað þannig, að allar þjóðir hljóti
þá foringja sem þær eiga skilið.
Nú þegar prófkjör stjórn-
málaflokkanna standa yfir
ættu kjósendur að hafa
framangreindar stað-
reyndir vel í huga. Mik-
ilvægt er að gefa nýjum
frambjóðendum tækifæri
og þeim þingmönnum
hvíld sem staðið hafa
vaktina, með slökum ár-
angri. Hjá Sjálfstæð-
isflokki hefur það mark-
mið verið sett, að
50%-60% þingmanna
flokksins verði fólk sem
ekki hefur setið á Alþingi
áður.
Ég sjálfur er einn af þessum
nýju frambjóðendum sem nú gefa
kost á sér til starfa. Hugur minn er
hjá þeim mörgu sem efnahags-
hrunið hefur valdið tjóni. Tryggja
verður að svona efnahagslegar
hamfarir gangi aldrei aftur yfir ís-
lenska þjóð. Þetta er ekki ósann-
gjörn krafa, því að peningastefna
landsins á ekkert skylt við nátt-
úrulögmál, heldur er algjörlega
mannaverk.
Efnahagslegur stöðugleiki er
þjóðinni nauðsyn og það viðfangs-
efni verður að njóta forgangs. Pen-
ingastefnan er hér lykilatriði, því
að peningaflæði hagkerfisins sam-
svarar blóðflæði mannslíkamans.
Stærstu þættir hagkerfisins eru því
háðir peningastefnunni, sem meðal
annars grundvallast á gengisskrán-
ingu gjaldmiðils landsins.
Undanfarna mánuði hef ég mælt
fyrir ákveðinni leið, til að landið
öðlist efnahagslegan stöðugleika.
Hún er fólgin í upptöku nýrrar
peningastefnu, sem nefnd er
„reglu-bundin peningastefna“. Lið-
ur í þessari áætlun er upptaka á
innlendum gjaldmiðli sem studdur
er erlendri stoðmynt. Þessu fyr-
irkomulagi er stjórnað af svo
nefndu Myntráði.
Ég vil hvetja lesendur að kynna
sér tillögur mínar. Jafnframt minni
ég kjósendur Sjálfstæðisflokksins á
ábyrgð þeirra við val á frambjóð-
endum. Veitið nýjum mönnum for-
gang.
Ábyrgðin liggur hjá kjósendum
Eftir Loft Altice
Þorsteinsson
Loftur Altice
Þorsteinsson
Höfundur er verkfræðingur og vís-
indakennari. Loftur býður sig fram í
1.–4. sæti í prófkjöri Sjálfstæð-
isflokksins í Reykjavík.
Vöggusæn
gur
vöggusett
PÓSTSENDUM
Skólavörðustíg 21 ● sími 551 4050 ● Reykjavík
mbl.is
smáauglýsingar