Nýtt kvennablað - 01.01.1941, Síða 5

1. árg. - 5. tbl
NÍYTT
KVEIMBLAV
1941.
1 91 4 1
Tuttugasta öldin heldur áfram jöí'num skref-
um og skilar vel. Húii er ekki ein á ferð, ungur
og gamall, er í liennar föruneyti.
Afram, áfram sögðu áramótaklukkurnar.
l'yrsta ár hins fimmta tugar er hafið. Standi
nú liendur fram úr ermum. — Klæði og skæði
kíða þess að vera sniðin, nálar þess að vera
þræddar, hjól að vera knúin. Margt beið liálfgert
yfir áramótin, tegldir fletir og þvættar voðir.
Sumir liöfðu prjónað sokkinn að hæl, aðrir
fi'am að úrtekt. Hvorl lengra eða skemmra er
komið, sldptir engu, að lialda áfram er listin.
Eftir að ketillinn er settnr upp og áramóta-
kaffið drukkið sameiginlega, fer hver lil sinnar
venjulegu vinnu.
. Flestar taka könurnar til heimilisstarfanna,
þess vegna eigum við Iíka að leggja ríka áherzlu
á húsmæðranámið. Við förum til hús og harna
og umsvifa hversdagslífsins, sem er raunar
hverri gleðistund dýrmætara. Það er hið holla
líf.
Búsýslan nær út fyrir eldhúsið og
bæjardyrnar. Sæll er að líla út um gluggann,
lil hafs og heiða, skreppa út í dyr, glevpa gol-
una og fagna ferskum degi. Við segjum harn-
inu hvað fjallið heitir, hvað tanginn og teigur-
inn er kallaður, Iivar næsti hær stendur, hvað
langt það má fara o. s. frv.
En er ekki starfssviðið stærra? Heimtar
tuttugasta öldin ekki meira af okkur? .Iú, sú
gamla, hún er heimtufrek á sinni jöfnu göngu.
Hún ætlast til, í umstangi dagsins, að konur
geri sér ljóst hvert stefnir, og leggi skerf í þró-
un þjóðarhúsins. Hún hefir gefið oklcur landið,
íhlutun um velferð þess lagalega, og stækkað
allra útsýn.
ísland er okkar land, og þess hreytilegi him-
inn er okkar himinn. — í framtíðinni
her þjóðlifið svip starfs konunnar eða aðgerða-
levsis. Veljum starfið og munum heilræðið:
Trúðu þínum stallhróður en sjálfum þér hezt.
Það er jafnvel vafamál, hvort konur almennt
fagna í raun og veru hinni víðfeðmn útsýn.
Líkar þeim ekki alltaf hezl að karhnennirnir
einir semji lög og reglur, en telja sig þvo hend-
ur sinar með ]>ví að koma þar hvergi nærri?
Gallinn er þá hara sá, að við þvoum hendur
okkar aldrei hreinar héðan af. Við erum sam-
sekar nm misfellur þjóðlifsins. Þær eru okkur
að lcenna, okkar vanræksla.
Nýtt kvennahlað vill fá, á þessu ári, þrjár
konur á löggjafarþing þjóðarinnar, lil þess að
leysa vandamálin með öðrum vitrum mönnum.
Blaðið er misseris gamalt. Nú á afmælinu hið-
ur það lesendur sína, að stinga upp á hverjar
þessar konur eiga að vera. Þær eru vissulega
ekki fyrir uppástunguna eina komnar inn í
þingið. En gaman væri að lieyra álit ykkar.
Með kærri þökk fyrir gamla árið. Gleðilegt
nýár! G. St.
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR:
ÍÁoyJikcúi mcizðui c.%, mób.u\m.áAib{
m.
Frá alda öðli hefir móðirin verið fyrsti kenn-
ari harnsins og vafalaust ofl sá hezli. Það er
sjálfsagl engin tilviljun, að talað cr um móður-
mál. Barnið lærir fyrstu orðin af móður sinni,
og undir lienni er það oftast komið, hvernig
málfar þess og allt orðaval verður, og hve mik-
inn orðaforða það eignast á fyrstu árum æv-
innar.
Aðstaða kaupstaðabarnsins lil þess að læra
móðurmálið er á margan hátt miklu lakari en
sveitaharnsins, eins og allir vita. Það lærir ckki
á sama hátt, af því að taka Jjátt í margvíslegum
störfum úti og inni, umgangast skepnur og lifa
nánu samlifi við náttúruna. Og auk þess er í