Nýtt kvennablað - 01.09.1945, Síða 7

NÝTT KVENNABLAÐ
Lagaákvæði sem 36. gr. launalaganna hefur ekki
oltið inn í lagabálkinn af einhverri tilvilj un; það
var full þörf fyrir það og ef þeir, sem eiga að
framkvæma lögin, gera það ekki, eiga hinir, sem
slíkt bitnar á, að sjá um að það sé gert. Ef nú
er ekki hafizt handa er það hreint og beint af
samtakaleysi og kjarkleysi, ef konurnar nota
ekki það tækifæri, sem svo skýlaust lagaákvæði
veitir þeim. Allir eiga að vera jafnir fyrir lög-
unum og það sem þau benlínis kveða á um, svo
á það að vera. Við megum vel minnast þess, að
það sem áunnizt hefir, er fyrir þrotlausa bar-
áttu og kjark kvenna, sem áttu ólíkt erfiðari
aðstöðu til að halda fram hugsjónum sínum en
nú gerist og að það sem eftir er, er einskær
barnaleikur samanborið við þá þrekraun, sem
þegar er leyst. Einnig er vert að liafa það í
huga, að hverju sinni sem leiðréttar hafa verio
misfellur á kjörum stórra stétta, hefir álitlegur
hópur manna kveðið þann söng, að nú stæðí
heimurinn ekki lengi. Sú sama heimspeki er
grundvöllur andstöðunnar við jafnrétti kvenna
og karla. Hana þurfum við ekki að óttast, hún
hefur ávallt hlotið maklega skömm að launum.
Að vera þolinmóðar er góður eiginleiki, en
að þola auðmýkingu er lítill sálubætir. Það er
auðmýking þegar okkur er skipað á bekk með
þeím, sem fyrirtæki okkar væru helzt laus við.
Það er auðmýking að við skulum þurfa tugi ára
til að komast í lífvænleg laun og það er réttar-
brot, að við skulum vart koma til greina í betur
launuðu stöðurnar af þeirri ástæðu einni að við
erum konur. Það er ekki kvenlegt að þola auð-
mýkingu, frekar en það er karlmannlegt að nota
aðstöðu sína til að ganga á rétt annara. Eins og
viðhorfið er í dag eru víða gerðar sömu kröf-
ur til karla og kvenna um þekkingu og afköst,
en sú viðbót lögð á herðar konunni, að hún gefi
eftir vænan skerf þeirra launa, sem henni ber,
á mánuði hverjum.
Á einstöku vinnustað munu fámennir hópar
kvenna hafa reynt að fá þessu kippt í lag, en
tekizt misjafnlega. Því væri reynandi að stofna
með sér samtök og færa sér í nyt þá reynslu,
sem þegar er fengin með slíku fyrirkomulagi,
Eins og er, er litið á konurnar sem sérstaka
stétt launþega og það er einmitt hið óæskilega
í málinu.
Við það ástand getum við ekki unað lengur
og megum ekki. Svo og svo margar stúlkur
missa áhugann fyrir starfi sínu, þegar fyrir
engu eru að berjast og það sem verra er, sjálfs-
virðinguna smátt og smátt líka, auk þess sein
við missum ef til vill góða liðsmenn, — og því
höfum við ekki ráð á.
Margir vænta sér mikils af framtíðinni og
það gerum við líka. En við sköpum sjálfar þá
framtíð, sem við viljum að verði og styrkasta
stoðin er að bæði kynin standi jafnfætis — ekki
eingöngu á pappírnum.
Nýir tímar:
Kona verður sfjórnarráðsfulltrúi
Ungfrú Svanhildur Ólafsdóttir var skipuð
fulltrúi í utanríkisráðuneytinu 1. nóv. 1944.
Ungfrú Svanhildur hefir glæsilegan náms- og
starfsferil að baki sér. Hún varð stúdent 1924,
tók heimspekipróf árið eftir. Löggiltur skjala-
þýðari í dönsku 1933. Þingskrifari varð hún
1925 og á nærfellt 20 þingum síðan, einnig vann
hún að prófarkalestri fyrir Alþingi og aðstoðaði
við samningu orðabókar Sigfúsar Blöndal.
Ritari í danska utanríkisráðuneytinu, sem þá
fór með utanríkismál Islendinga 1935, en starf-
aði svo hjá danska sendiráðinu í London 1936—
1937. Aðstoðarmaður í utanríkismáladeild
stjórnarráðsins hér heima er hún skipuð 15. okt.
1939 og gegndi því starfi, þar til hún er skip-
uð fulltrúi.
Það má vera okkur öllum sérstakt gleðiefni,
þegar konur sýna slíkan dugnað og hæfni í
starfi sínu, og ávinna sér traust og álit eins og
ungfrú Svanhildur hefir jafnan gert. Við von-
um að starfsbraut hennar verði löng og frama-
rík.
Til frú VALDÍSAR HALLDÓRSDÓTTUR
er hún var smábarn. Frá föður hennar (H. H.)
Lítið veit hvað lífið er
Ijósið mitt, sem týrir hér.
Forlög enginn fyrir sér.
Framtíð margt í skauti her.
Til frú GUÐNÝJAR BRIEM
er hún var ung. Frá föður hennar (H. B.)
Guðný mín, þér gefi í nótt
guðfaðir að sofa rótt.
Dýr þá aftur dagur skín
drottinn blessi verkin þín.