Nýtt kvennablað - 01.04.1946, Síða 10

leitast við að flytja jólin frá æskuheimili mínu
inn á mitt eigið hgimili í þeirri von, að dreng-
irnir mínir megi síðar meir minnast aðfanga-
dagskvölds með sömu gleði og ég.
Á íslandi segjum við að jólin standi í 13 daga
og þess vegna lieitir síðasti dagurinn hjá okkur
„Þrettándi”; hann er auðvitað haldinn hátíð-
legur.
Sá dagur, er mestur var hátíðisdagur næst
aðfangadegi, var gamlársdagur eða gamlárskvöld.
Við höfðum verið að skemmta okkur allt
'kvöldið, en nokkrum mínútum fyrir kl. 12,
'skipuðu allir sér umhverfis hljóðfærið, og jafn-
skjótt sem kirkjuklukkurnar byrjuðu að hringja
inn nýja árið, tókum við að syngja nýárssálm-
inn: „Nú árið er liðið í aldanna skaut, og aldrei ^
það kemur til baka”.
Mér fanst þetta eitthvað svo skelfing von-
leysislegt, að það var ómögulegt annað en vikna,
enda þótt við krakkarnir iðuðum í skinninu, að
geta þotið út og niður að höfn, til að sjá þá
dýrðlegu sýn, þegar flugeldum var skotið af
öllum skipum. Ég man, að þegar átti að fara
8
að syngja nýárssálminn, kom yngri bróðir mirin,
isem er yngstur okkar systkina, inn í stofu og
var þegar kominn í frakka, snjósokka og vetlinga.
Spígsporaði hann fram og aftur sem næst dyr-
unum, og um leið og söngurinn jiagnaði, var
hann kominn út um dyrnar eins og skot, á stað
niður í bæ; við hinir krakkarnir stiltum liraða
okkar nokkuð meira í hóf.
Þegar svo seint og síðar meir, þegar kyrð var
komin á í húsinu, lét pabbi ljós loga í hverjum
krók og kima alla nóttina — jiví állarnir verða
að fá að dansa á sjálfa nýársnótt.
Anna Borg Reumert.
„Frá Höfn í Hornafirði”: Kristín Pálsdóttir,
á að vera Kalrin Pálsdóttir, ártalið 1845, 1945.
’ (síðasta blað).
NÝTT KVENNABLAÐ