Nýtt kvennablað - 01.01.1950, Blaðsíða 13

Hér ýtti samvizkan svo hranalega við honum, að
hann kveinkaði sér. Nú var komið að skuldadögunum.
Hér sat hann, einn og yfirgefinn, orðinn svo sjón-
dapur að hann gat tæplega lesið sér til dægradvalar
og mátti heldur ekki reyna j>að á augun. Gott væri nú
að eiga vin, sem rildi lesa upp hátt fyrir hann. Um
Kikku var ekki að tala. Hún var vísl ta'plega staut-
fær. Hann stundi j)ungan.
Hjónabandið endaði með þvi að kona hans bilaðist
á geðsmunum. Hún hætti að klæðaist og sagðist vera
veik. Þá bauð hann henni oft að lesa fyrir liana, en
hún vildi j>að ekki. Það var enginn læknir nálægur,
nema skottulæknir. Hans var vitjað en meðöl hans
komu ekki að neinu gagni. Nágrannarnir sögðu að j>að
gengi ekkert að henni, nema geðveiki.
Þetta barst hræðrum liennar til eyrna. Þeir voru
stórbændur inni í hlíðinni og hálfgerðir ribbaldar, sem
voru vanir að láta hlýða sér.
Einu sini, jregar hann fór i kau|)staðinn og kom
ekki heim fyrr en í hálfrökkri, sat vinnukonan, sem
var unglingsstúlka úr nágrenninu, ein og grátbólgin i
haðstofunni og sagði að ]>eir mágar Iians liefðu komið
og haft konu hans burt með sér og bæði börnin. Hún
hefði helzt ekki viljað fara með hræðrum sínum, en
]>eir hefðu sagt, að hún væri víst búin að líða nóg í
]>essun> bölvuðum kofum. Og svo lrjuggu þeir um hana
á sleða og börnin líka.
Þetta var daufleg heimkoma. Stúlkaji fór í hurtu,
J)egar hún hafði lokið við að mjólka og skammta hon-
um. Hún kom ekki aftur. Hann svaf einn í nokkrar
nætur og svaf lítið. Loks gat hann fengið gamla frænku
sína til að mjólka kýrnar og elda matinn. Hann tal-
aði varla við hana orð. Hann sá J>að á áhyggjufullu
augnaráði hennar, að hún óttaðist að sömu l’orlög
mundu bíða hans og konunnar.
Honum leið illa. Hann vaknaði stundum á nóttunni
við það að honum heyrðist börnin vera að gráta ná-
lægt sér. — Framh.
Vegna fyrirspurna um „SKÁLHOLT vi'ð sólsetur" (útsaums-
mynd desemberblaðsins), viljum við gefa þær upplýsingar, að
Vefnaðarstofa frú Karólínu Guðmundsdóttur, Ásvallagötu 10,
Rvík. liefur góðfúslega leyft Nýju kvennablaði að benda á
sig til fyrirgreiðslu á öllu efni til myndarinnar. Verður að
taka fram hvort sauma á yfir 2 eða 3 þræði, því stærð jafans
fer eftir því. Fallegt er að sauma myndina með „gobelín'* yfir
3 þræði. Fer þá 1 metii af jafa, breidd 55 cm. Eins þarf að
taka fram, ef viðkomandi vill eitthvað breyta litum frá því
sem ætlað er í blaðinu, eða ef garn er fyrir hendi, en ekki
nóg, eða ekki allir litirnir þá að senda prufuenda af því, sem
til er með pöntuninni svo litina sem bætast við só hægt að
velja í tilliti til þess að þeir falli vel saman. Þá hefur komið
fyrirspurn: Væri ekki viðeigandi að sauma nafnið á staðnum,
neðan við til yinstri oða fyrir miðju? Sýnist okkur j)að vel
tjlhlýðilegt.
PRJÓNAMYNZTUK.
Fallegra er að’ hafa mikið lengra á inilli unganna.
Augað og goggurinn er saumað í á eftir.
BOTNAR
Fyrstu tvœr hendinganutr jyrri /wrtur ullra botnantui.
Ástin er lilja, sem lifir um vetur,
laufgast og lilómgast um skammdegisnótt.
aldrei gra’r ununarblómið það betur,
breiðir út vænginn er kyrrt er og hljótt. lt. K.
Hún er það blómstur sem mannsbarnið metur;
mætasta hnossið.í jarðbeima sótt.
Björg á Borði.
En breytt sér i höggorm biiin grimmasta getur
og gallblöndu eitraðri spúð yfir drótt.
Björg á Bar'öi.
Ástin er fjóla, sem fölnað ei getur
fegurst og hreinust af þessa heims gnótt. — S. P.
Ef hlýju og næringar notið ei getur
i næðingum lífsins þá visna mun fljótt.
Botninn er sunnan úr Borgarfirði, en böfundurinn vill fá botn
í staðinn, við þennan vísupart:
Glatast oft i gleytnskudú
geymdur vizkuforði.
Háttvirtu kaupendur!
„Og þú líka barnið mitt Brútus“, voru orð
Cesars, er hann sá hinn unga vin sinn meðal sam-
særismannanna. Mættuð j>ið minnast þeirra nú,
er allt hækkar í verði og Nýtt kvennablað líka.
Verð blaðsins hefur undanfarin 5 ár verið Kr.
10 árgangurinn. En fyrir áramót hækkaði enn út-
gáfukostnaður blaðsins, prentun, myndamóta-
gerð, hefting o. s. frv. og burðargjald þess í póst-
flutningi um helming, tvöfaldaðisl. Verður því
10 króna gjaldið of lágt, og er verðið ákveðið
framvegis, eða frá áramótum 1950 Kr. 12.00, tólf
krónur árgangurinn. Vonunt við fastlega að þess-
ar tvær krónur, sem eru fram yfir hið venjulega
ársgjald verði ekki neinum að fótakefli.
NÝTT KVENNABLAÐ
11