Nýtt kvennablað - 01.01.1950, Side 15

PERLA:
Eftirfarandi kvæði var blaðinu sent á hernámsárunum:
Nýir skautar
Smásaga.
Það var fagurt vetrarkvöld. Stjörnubjartur
himinn, og norðurljósin tifuðu um himinhvolf-
ið. Ég stóð úti í hlaðvarpanum heilltið af allri
þesiarri birtu og vetrarfegurð. Allt í einu varð
mér litið suður á „Litlutjörn", sem er rétt fyrir
utan túnið. Það glampaði á spegilsléttan ísinn,
og ég sá hvar leiksystkini mín, af bæjunum í
kring voru þar að bruna sér á skautum. Ég átti
enga skauta, en þcss í stað hafði ég oft bruriað
mér á leggjum. Eg horfði löngunarfullum aug-
um út á tjörnina. Gaman væri nú að geta telcið
þátt í hinum glaðværa leik félaga minna. En þar,
sem ég var nú orðin 17 ára, fannst mér svo inið-
urlægjandi að fara þangað með leggi, þegar allir
hinir unglingarnir áttu skauta. — Og svo myndi
Gísli eflaust vera þarna.
Gísli var sonur presGins á Grund, hár og bein-
vaxinn, með glóbjart liðað hár, og stór blá augu.
sem geisluðu af lífsgleði og fjöri.
Hópurinn færðist óðum nær, og nú voru þau
búin að koma auga á mig, því Gísli veifaði til
mín og hrópaði: „Halló Dísa“, blessuð komdu
og leiktu þér hérna með okkur, en stattu ekki
þarna eins og álfur.“ Ég lvikaði andartak, en
stóðst isvo ekki hina lireimfögru rödd lians, er
hljómaði ennþá fyrir eyrum mér. Ég hljóp inn,
og bjó mig í skyndi, og labbaði síðan niðurlút
suður tún'ið, með leggina mína og stafinn, sem
ég ætlaði að bruna mér áfram með. Þegar ég
var að komast að tjörninni kont Gísli brosandi
á móti mér, og bauðst til að hjálpa mér.
Hjarta mitt sló ákaft af hamingju — og kvíða.
Ég kveið því, að hann myndi fara að lilæja, þeg-
ar hann sæi að ég var með leggi í stað skauta. En
sá kvíði hvarf þegar Gísli kraup brosandi við
fætur mér, og byrjaði að binda á mig leggina.
Það var ekki laust við að stallsystur mínar litu
mig öfundaraugum, en glottu þó sigrihrósandi er
þær sáu að ég'ætlaði að keppa við jaær á kvrleggj-
um. Gísli reis nú á fætur, og sapði mér að fleygja
stafnum. Síðan ýtti hann mér liðlega á undan sér
út á spegilslétt svellið. Við vorum óðara komin
á fleygiferð, og allar skauta-orgir mínar foknar
út í veður og vind. Við þeystum nú aftur á bak
og áfram um tjörnina, en leiksystkini okkar
gevstust í kringum okkur, og kom þá stundum
fyrir, að ég mætti öfumdsjúkia auenaráði stall-
systra minna, en ég lét sem ég 9aei það ekki.
NÝTT KVENNABLAÐ
Þar, sem hraustir hermenn ganga
hýreygir með rjóða vanga
verSur hverri „dömu“ dátt.
Inn til lands og út til voga
augun geisla og hjörtun loga.
Dásemdirnar dag og nátt.
Inni og heima er fýla og fúi,
foreldranna arga og lúi,
dægurþrosiS, Doddi minn.
En úti er allt á ferS og flugi,
frjálsmannlegur, djarfur hugi
hamast þar meS herinn sinn.
Svona er lífiS, Gvendur góSi.
GuSmóSinn i hjarta og blóSi
hermaSurinn hrausti á.
Hans er köllun heim aS vinna,
lionum vilja fylgja og sinna
ævintýra og ærsla þrá.
Lít, ó maSur, ógn og undur,
allt er lífiS sprengitundur,
dáSasótt og drottnabrigzl.
Ofgar viS í ást og hatri
umhverfist hver veifiskati
og hefur á öllu hausavíxl.
Hér er kráka í fylgd meS fálka,
fljúga um stofur, hanabjálka,
hverja smugu, út og inn,
hafandi sitt hjarta og sinni
í heimsspeki og siSfræSinni
grúskaSu nú, Gústi minn.
Tíminn leið, — og áður en við vissum af var
komið miðnætti, og Jrví mál að halda heim. Aldr-
di hafði ég skemmt mér eins vel og þetta kvöld,
og átti Gísli mestan og beztan þátt í því. Sæl og
glöð hljóp ég nú heim með legglina mína, sem
höfðu veitt mér svo mikla hamingju. Þeim skyldi
ég aldrei farga. — Nei, ég ætlaði að geyma þá til
rninja um ógleymanlegt kvöld.
Viku seinna skeði sá óvænti atburður, að póst-
urinn færði mér pakka. Hendur mínar skulfu aL:
eftirvæntingu. Loks opnaðist pakkinn, og undri
lostin starði ég á splúnkunýja iskauta er blöstu nú
við augum mínum.
Stundum eru hinir fátækustu ríkastir af gleði.
NÝTT KVENNABLAÐ
Kostar 12 kr. árgangurinn; gjaldd. í júní.
Atta blöS á ári. — Kemur ekki út sumarmánuSina.
AjgreiSsla: Fjölnisvegi 7 í Reykjavík. — Simi 2740.
Ritstj. og ábm.: GuSrún Stejánsdóttir, Fjölnisvegi 7.
nORCARPRENT
13