Nýtt kvennablað - 01.05.1953, Blaðsíða 8

sflr
_____________._:::: •••••■•
----.»•»•••»•••••■•••••••••••“
•••••i •••••••••••>.......••••••
• I I • j ■■•■•■•••••■•■••••••■••!
■^•^ ■• ■•••••••••■■■•••••••■■■1
r~» •■ •••••■■••■■••••••••••••
■••••■•••■••••■•••■■■•
!#■•••••■•■••■#■••••••
rí ••••••••••••■•—••••
'n m •■^■•••••••••■■•■••■■■■•■■■•i
“••• ■■''■•••••••••i---------------
•■^■■••••••••i
•_ ■■••••••••(
•••■••■■■■•••■•■■■••••••••■•••■•••••••••••••■•■■■■••o«■■•••••••••••••••■••••••■■■••••■T##i
■•••■•••••■■••••••■•■••••••■•■■••••■••••■•••••■•••■•■•■■•••••••••••••••••■••••■•••■••!S*!1
• ■•■*••••••••■■■•■■••■••••••■■••■ •• ■•••••■■••••••••■•••■•••■••••••••••••• ••••••■•••••■50|J|
•••••••■•■■•••■•••■•••••■•■•••••••••■■••■••■••■•■•••••■••••••••••••••••••■■••••■•
•■■■••■•••■■•••••••■••••••■■•■•••••■•■••••••■•••••••■■■•■••••••••••••••■•»••••••••••■•••----
•■■•■•••••■• ••■•••••■•■•••■••••■■••••^.••••••••••■••••••••■•••••* •••■•••«■•■(
••••••■•■••• ••••■•••••■••••••■•■••»••• ••••••••••••■•••■■••■•••••-•-----------
“rWoT-** •••••••••!
l■•••a■■7 •• •••••••■••!
5
::::::::::::
I BOBÐBENNING í livítan jafa. Fallcgt cr að sauma blöðin i þremur grœnum litum. Leggina or: æðarnar í blöðunum nic^ ^
Stærð: 225x105 bP ,
Davið og Hans Egcde
Það er guðsþakkavert, þegar skáldin „líta upp“ og koma
auga á stjörnur himins, en miða ekki allt við asklok efnisins.
Þegar þau tíðindi bárust, að von væri á nýju skáldverki eftir
Davíð Stefánsson, þetta mikilhæfa þjóðskáld okkar og stór-
skáld, vissum við aö einhvers mátti vænta, sem mikils var um
vert. Margur mun hafa brotið um það heilann, hversvegna
hann valdi þetta efni, sem er uppistaðan í sjónleiknum, Landið
gleymda ?
Nú höfum við fengið því svarað og vitum, að hann hafði
ærnar ástæður. Hafi einhver óttast trúaráróður var það ástæðu-
laust, enda ólíklegt frá hendi þessa höfundar. Ekki er þó svo
að skilja, að hann skorti trú enda er hlutur trúarinnar ckki
fyrir borð borinn í þessu leikriti, en trú skáldsins er lifandi og
frjó og í beinum tengslum við allt það bezta, sem þar er að
finna.
Davíð Stefánsson hefur sannarlega, frá því að hann kom fyrst
fram á vettvangi listarinnar, unnið að því að bæta heiminn,
og aðferð hans er vænleg til árangurs, og á hór við daimisagan
um súrdeigið. Mannþekking hans er frábær, enda trúir hann
á og hefur í heiðri þuð bezta, sem með manninum býr. Og
hróðurþelið segir til sín, hin heita samúð með öllu, sem er
fyrir borð borið. Davíð er kröfuharður um heilindi, sjálfslýgi
og yfirdrepsskap hatar hann, en hann skilur líka manna bezt,
að oftar 'er skammsýni en íllur vilji, er vandræðum veldur í
samskiptum manna, þess vegna eru persónur hans mannlegar,
eins þeir, sem hann notar sem ádeilu, hreyzkar, börn sinnar
tíðar, hugsunarlausar og jafnvel miskunnarlausar en ekki ó-
þokkar .Skáldið missir aldrei sjónar á guðsneistanum í mann-
inum, og gleymir ekki málsbótunum, m.ö.o. „Elskar syndarann
en hatar syndina.“ Þegar presturinn (í Landinu gleymda)
lætur svipuna dynja á særingarmanninum, er honum í hug
líkt og Matthíasi — „ofurást" á manninum, er brýst út í
NÝTT KVENNABLAÐ