Nýtt kvennablað - 01.03.1958, Blaðsíða 7

iS: að eiga, aS geyma og ávaxta hiS andlega gull, sem
er eign framtíSarinnar. ÞaS er húsmóSirin, sem selur
sinn persónulega litblœ á heimiliS, sem gerir þaS aS-
laðandi eða óvistlegt fyrir þá, sem þar eiga að dvelja.
Ekki má gleyma því, að í gegnum greipar liúsmæðr-
anna gengur mikill hluti af tekjum heimilanna, og
mun engum blandast hugur um, að miklu varðar, að
það hlutverk sé leyst af hendi með nákvæmri íhugun
og trúmennsku. Gerir unga stúlkan sér ljóst, að ef til
vill bíður þetta þýðingarmikla og vandasama hlutverk
hennar í næsta skrefi? Gæti ekki stundum verið heppi-
legt fyrir hina ungu elskendur að afla sér meiri mennt-
unar og þroska, áður en hið örlagaríka spor er stígið
að slofna heimili?
Gerir móðir sér ljóst viðvíkjandi uppeldi dóttur-
innar, hvíllíkar skyldur kunna að verða lagðar á herðar
litlu stúlkunnar hennar.
Ég álít, að það séu ekki gerðar eins miklar eða
margþættar kröfur til neinnar stéttar þjóðfélagsins
eins og til húsmæðranna. — Ef störf konunnar sem
móður og liúsmóður eiga að vera leyst vel af hendi,
þarf hún sjálf að liafa hlotið gott uppeldi og notið
margþættrar hagnýtrar menntunar, fyrst á góðu heim-
ili og svo á húsmæðraskóla. En enginn þarf að ímynda
sér, að eins vetrar dvöl á húsmæðraskóla leysi þann
nauðsynlega undirbúning húsmóðurstarfsins nægilega
vel af hendi, ef ungu stúlkuna vantar undirstöðunámið
frá æskuheimilinu.
Ég álít að húsmóðurefninu sé nauðsynlegt að
stunda tveggja vetra hóknám að barnaskóla loknum,
að það sé lágmarkskrafa um bóklega menntun henn-
ar, og að æskilegt sé, að húsmóðurefnið geri sér fylli-
lega ljóst, að andinn er efninu æðri. — Hún þarf að
hafa fengið í arf frá æskuheimilinu góða háttvísi, þrifn-
að, reglusemi og hagsýni í hvívetna, ásamt hinni nauð-
synlegu andlegu vaxtarþrá, sem gerir einstaklingnum
fært að verða að þroskuðum, sjálfmenntuðum manni,
sem leitar fegurðarinnar og hreinleikans og tileinkar
sér það bezta og fegursta, sem tilveran hefur að bjóða.
Unga stúlkan þarf að ala sig upj) til þroskunar á
fjármálasviðinu. Karlmaðurinn á engin forréttindi á
þeirri menntun. Þar þurfa hjónin að standa jafnt að
vígi að því leyti, að bæði kunni að gera búreikninga
og gera áætlanir yfir til hvers þau þurfi og vilji verja
tekjum heimilisins. Á því ættu ungu hjónin strax að
byrja í sameiningu, þá búskapurinn er liafinn. Þessir
aðilar þurfa báðir að setja sér hátt markmið gagnvart
eigin uppeldi. Enginn getur orðið góður uppalandi,
nema hann reyni sjálfur að ala sig upp til skilnings á
öðrum mönnum og læra að láta á móti sér t. d. með því
að leggja til hliðar liluta af kaupinu, strax á unglings-
NÝTT KVENNABLAÐ
árunum, til þess að geta keypt fyrir þá peninga eigu-
lega muni, sem mundu koma sér vel að eiga, þá
heimili er stofnað. Ef unga fólkið byrjar fyrst með
hjónabandinu að spara, til þess að geta lifað, er hjóna-
bandshamingjan í hættu stödd.
Mæður góðar, sem þessar línur lesið! Látið börnin
ykkar reikna í tæka tíð dæmið um það, hvað einn
sígarettupakki, sem reyktur er á dag, nemi mikilli
fjárhæð yfir árið og hvort ekki muni vera unnt að verja
þeim aurum betur. Við íslendingar lifum nú sem betur
fer á dögum mikillar velmegunar í samanburði við
kjör fyrri kynslóða. En sagt er að menn þurfi sterk
bein, til þess að þola góða daga, og víst er það, að
hinir ungu liafa gott af að minnast þess, að' það eru
þróttmiklir kjörviðir inni í fortíðinni, sem rætur unga
fólksins liggja til, sem hvorki hafa brotnað né bognað
í hinum margþættu hörmungum, sem yfir þessa ])jóð
hafa dunið á umliðnum öldum. Til mikils má því ætlast
af unga fólkinu, ef það á að komast feti framar en
forfeður og formæður í dugnaði og þrautseigju. Við
lifum einnig sem betur fer á tímum, er gefa mikla
möguleika til menntunar og skólagöngu. Tel ég hollt
hinum ungu að bera aðstæður nútíðarinnar saman við
þau kjör, sem gáfað og fróðleiksfúst alþýðufólk átti við
að búa á síðastliðinni öld, ef það vildi læra að skrifa
eða afla sér einhvers konar bóknáms.
En því megum við ekki gleyma, að sönn menning
verður að sigla í kjölfar eða jafnhliða bóknáminu, ef
það á að verða þjóðinni til blessunar. „Heldur leirugt
gef mér gull en gylltan leir“, segir skáldið, og víst er
um það, að margur sjálfmenntaður alþýðumaður getur
verið háskólamanni sannmenntaðii. Meira virði fyrir
heill þjóðarinnar tel ég heit og kærleiksrík hjörtu,
full af samúð og skilningi til alls er lífsanda dregur
lieldur en stóra og kalda heila fulla af vísdómi og þekk-
ingu heimsmennskunnar. Gleymum því ekki, að öll sönn
menning er byggð á bjargi kristindómsins.
Það er engin tilviljun, að flestir af beztu og göfug-
ustu umbótamönnum, er sögur fara af, hafa átt góðar
og trúaðar mæður, sem kennt hafa börnum sínum
að bera virðingu og traust til þess guðlega máttar, er
heyiir bænir okkar hinna vesælu harna þessa tilveru-
stigs. Ég tel það liina mestu gæfu mæðranna og barn-
anna þeirra, ef þær finna og eiga vissuna um það, að
þær séu í sambandi við hinn sterka, hlýja og kærleiks-
ríka aflstraum ofanfrá. Þá munu hjörtu þeirra fyllast
af gleði og lífsorku og þeim friði, sem öllu öðru er
æðri. Þá eru mæðurnar færar um að gefa börnunum
og um leið allri þjóðinni gifturikar gjafir, því að
„ekkert nær til hjartans nema það, sem frá hjartanu
Framhald á 13. síðn.
s