Nýtt kvennablað - 01.12.1965, Side 7

JÓLAKJÓLARNIR
T í Z K A N
Tvískipti kjóllinn á
4. síðu úr ljósbláu ull-
arefni, þreföld röð af
leggingaböndum, hvít
og dökkblá, sett fram-
an á ermarnar og
kringum hálsmálið. —
Hnepptur að framan.
Kjóllinn til vinstri:
Pífa allt í kring og
upp að framan og fest
niður með rós.
Miðkjóllinn, saum-
aðar tungur með sama
lit neðan á pífurnar og
framan á ermarnar.
Kjóllinn lengst til
hægri úr köflóttu ull-
arefni eða orlon. Hvit-
ur kragi og uppslög.
Silkiborði dreginn í
að framan og slaufa í
mittinu.
Eftir stríðið var Montessoriskólum lokað í
mörgum löndum. Þegar móðir mín flúði frá
Spáni á brezku herskipi, settist hún að í Amster-
dam. Hún fékk boð frá Indlandi, og við fórum
þangað til þess að kenna uppeldisfræði. Ítalía
dróst inn í stríðið, meðan við dvöldum í Ind-
landi, og þó að við værum talin „fjandsamlegir
útlendingar", hélt móðir mín áfram að kenna.
Móðir mín hvarf heim til Evrópu að styrjöld-
inni lokinni. Hún var þá sjötug. Kenningar
hennar voru þá í hávegum hafðar að nýju og
Montessoriskólar og kennaraskólar þutu upp allt
í kring. Hún eyddi tímanum við lestur og skrift-
ir í sumarbústað fjölskyldunnar í Hollandi.
Dag einn í Maí, þegar túlipanarnir stóðu í
blóma, snæddi ég morgunverð með henni við
glugga með yndislegu útsýni yfir haf og blóma-
breiður. Eg sagði henni, að ég hefði hitt emb-
ættismann í stjórn Ghana, sem átti bráðum að
fá sjálfstæði. Það vantaði mjög skóla þar. Hann
vildi gjarnan fá okkur mömmu til þess að
mennta uppeldisfræðinga.
„Ef nokkur börn þarfnast hjálpar, þá eru það
litlu vesalingarnir í löndum Afríku,“ sagði
mamma. „Við verðum auðvitað að leggja af
stað.“
Ég minnti hana á hitann og hin frumstæðu
skilyrði. Hún var þó orðin áttatíu og eins árs.
„Þú vilt sem sé ekki hafa mig með,“ sagði
hún í blíðum ávítunarrómi. „Einn góðan veð-
urdag legg ég ef til vill af stað og skil þig eftir
heima.“
„Þú getur aldrei farið þangað sem ég get
ekki fylgt þér,“ sagði ég eins og þegar ég var
lítill drengur.
Ég gekk út úr stofunni til þess að leita að
landabréfi af Afríku. Þegar ég kom inn aftur,
var móðir mín látin. Hún hefði fegin viljað
fara til Ghana eða hvert á land sem var, þar
sem börn þörfnuðust hennar — ( þ ý 11).
NÝTT KVENNABLAÐ
5