Nýtt kvennablað - 01.12.1967, Síða 2

SÉRA JÓN E. EINARSSON, Saurbæ
Jólahugleiðing
„Verið óhræddir, því sjá ég boða yður mik-
inn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum,
því að yður er í dag frelsari fæddur.“ (Lúk.
2:10-11.)
Enn einu sinni eru jólin til vor komin, og vér
heyrum fagnaðarboðskapinn um barnið í jöt-
unni, barnið, sem kom í heiminn til þess að
gjörast konungur vor, frelsari og bróðir. En fær
jólaboðskapurinn nokkra viðfestu hjá oss leng-
ur, tilheyrir hann ekki einvörðungu liðinni tíð?
Já, er ekki jólaguðspjallið bara ævintýri eða
ömmusaga, sem ekkert mark er takandi á, en gat
verið þægilegt að heyra, þegar vér vorum börn?
Og hvers vegna skyldum vér þá vera að halda jól?
Kannski bara af gömlum vana, eða til þess að
gjöra oss dagamun, borða oss södd og fá góðar
gjafir. Er það ekki furðulegur barnaskapur og
heimska að trúa því, að jólabarnið, sem í jötuna
var lagt, sé endurlausnari heimsins, „sannur Guð
af Guði sönnum“? Þýðir nokkuð að bera slíkt á
borð fyrir hina frjálshugsandi og vitru menn
atómaldarinnar? Þannig hefur verið spurt og er
spurt. Og satt er það, að hroki heimsins, dramb-
semin og sjálfsánægjan lúta ekki svo lágt að trúa
boðskap jólanna. En hinir auðmjúku og trúuðu
vita, að fagnaðarboðskapur jólanna er ekki ævin-
týri eða „ömmusaga", heldur staðreynd, sann-
leikur. Þeir skynja sannleik orðanna: „Yður er
í dag frelsari fæddur."
Þrátt fyrir allar framfarir þessarar aldar, þá er
það staðreynd, að mennirnir frelsa sig ekki sjálf-
ir, og þess vegna þurfa þeir á frelsara að halda.
Jesús Kristur er frelsari alls mannkyns. Ekkert
er svo aumt og myrkt, að náð Guðs í Kristi nái
þangað ekki.
Lesandi góður. Á helgri jólahátíð minnumst
vér þess, að Jesús Kristur er hið blessaða barn,
sem birtir Guðs náð og kærleika til vor mann-
anna. Jesús er oss gefinn. Hann einn er kon-
ungur vor og Drottinn. Vér lifum og nærumst
af náð hans og líkn og eigum að lúta valdi hans
og vilja. Hann er til vor kominn til þess að frelsa
oss frá villu vors vegar, leysa oss úr viðjum van-
máttar og syndar, bjarga oss frá böli og dauða og
gefa oss þrek til að lifa. Já, Jesús er lausnari
heimsins og „konungur lífs vors og ljóss“. Þetta
vilja jólin minna oss á. Þau flytja oss þann sann-
leika, að „svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf
son sinn eingetinn til þess að hver, sem á hann
trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf“.
Jólaboðskapurinn er oss fluttur til þess að ótti
vor og angist snúist í fögnuð og gleði og traust
til hins lifanda Guðs. Mitt í veraldarglamri og
glysi hátíðahaldanna skulum vér nema staðar og
hlusta á þann boðskap. Vér skulum krjúpa hjá
barninu í jötunni, því að það er hin eina sanna
jólagjöf, sem oss er gefin. Þeirri jólagjöf skulum
vér veita viðtöku og búa frelsaranum bólstað í
brjóstum vorum. Vér megum treysta því, að
jólabarnið, Jesús Kristur, er Guð með oss og Guð
hjá oss, bæði hjá þér og hjá mér. Já, hann er með
oss sem vinur, leiðtogi og bróðir, elskandi, frels-
andi bróðir.
— „Verið óhræddir .. . yður er í dag frelsari
fæddur." Þetta er fagnaðarboðskapur jólanna.
Og sá boðskapur á erindi til vor enn í dag. Það
hljótum vér að finna og skynja, þrátt fyrir allt.
Og þess vegna skulum vér leggja niður efann og
ofdrambið og ganga frelsara vorum á hönd sem
auðmjúk, hógvær og þiggjandi börn. — Og vér
skulum bjóða hina blessuðu jólahátíð velkomna
með orðum skáldsins, er kvað:
„Kom blessuð, ljóssins hátíð, — helgi þín
minn hug og vilja göfgi, vermi, fylli,
svo máttug verði og heilög hugsun mín
og hörpu mína Drottins andi stilli."
Gleðileg jól. — í Jesú nafni. Amen.