Morgunblaðið - 16.10.2009, Page 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 2009
✝ Gríma Thorodd-sen húsmóðir
fæddist í Reykjavík 9.
júlí 1930. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 8. október
síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingibjörg Tóm-
asdóttir, f. 1905, d.
1962, og Bolli Thor-
oddsen þá bæjarverk-
fræðingur, f. 1901, d.
1974. Bræður hennar
eru Bolli, giftur
Ragnhildi Helgadótt-
ur, Þorvaldur, giftur Guðrúnu Guð-
mundsdóttur, og Skúli, giftur Jór-
unni Tómasdóttur.
Árið 1959 giftist Gríma eftirlif-
andi eiginmanni sínum Sumarliða
Gunnarssyni vélstjóra, f. 1927.
Eignuðust þau fimm börn, Gunnar
Þorstein, maki, Birna Þórðardóttir,
eiga þau þrjá syni. Ingibjörgu, maki
Jarli Larsen, þau eiga
þrjá syni. Kristínu,
maki E. Roy Arris,
eiga þrjú börn og eitt
barnabarn. Ragn-
hildi, maki Sigurjón
Kristjánsson, þau
eiga fjögur börn. Ást-
hildi, maki Þröstur
Elliðason, þau eiga
þrjár dætur. Fyrri
maður Grímu var
Valdimar Krist-
jánsson, f. 1925, d.
1984, eignuðust þau
þrjá syni, Kristján, f.
1947, d. 2006, börn hans eru tvö.
Bolla Thor, f. 1950, maki Helga
Guðjónsdóttir, eiga þau fjögur börn
og eitt barnabarn. Þorvald Emil, f.
1954, d. 1986. Kristján á tvö barna-
börn.
Útför Grímu fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag, föstudaginn 16.
október, og hefst athöfnin kl. 14.
Elsku góða mamma okkar, við
kveikjum á kerti fyrir þig í dag með
sárum söknuði í hjarta. Þú varst ein-
stök mamma, svo falleg bæði að utan
og að innan. Af þér lærðum við að
bera virðingu fyrir náttúrunni og
öllu lífi. Það voru ófáar gönguferð-
irnar sem við fórum saman niður að
sjó, þér þótti ætíð gott að geta horft
til hafs. Þú varst mikill dýravinur,
þrátt fyrir stóran barnahóp þá
fannst þér alveg sjálfsagt að taka að
þér dýr sem höfðu lent í hrakningum
eða fengið slæma meðferð. Réttlæt-
iskenndin hjá þér var sterk og þú
varst alltaf boðin og búin til þess að
hjálpa öðrum, hvort sem var í orði
eða í verkum.
Lundarfar þitt var alveg einstakt
og oft reyndi mikið á þolinmæði þína
með okkur krökkunum. En það sem
bjargaði okkur öllum var Vallar-
götu-húmorinn eins og við systkinin
köllum hann, við gátum alltaf séð
spaugilegu hliðina á flestu sem mið-
ur fór. Þrátt fyrir mikið annríki inni
á heimilinu þá fannst þér nú ekki
mikið mál að prjóna eina lopapeysu á
tveim dögum. Við dáumst að þessu
er við horfum til baka, hvernig var
þetta hægt?
Þú stóðst alltaf eins og klettur,
sama hvað bjátaði á í þínu lífi eða
okkar og þú leitaðir í bænina og
kenndir okkur að biðja. Þegar þú
varst gangavörður í Myllubakka-
skóla þá fékkst þú erfiðustu strák-
ana í lið með þér. Það var auðvelt, þú
bara hrósaðir þeim nógu mikið og
baðst þá um að hjálpa þér með vissa
hluti, já, þú hafðir svo sannarlega
gott lag á börnum.
Þú varst einstaklega næm og ber-
dreymin, alltaf þótti okkur gaman að
ræða við þig um hluti sem eru mörg-
um hulin ráðgáta. Við vitum að það
var tekið vel á móti þér, þú varst
tilbúin að fara, og með þessum orð-
um viljum við kveðja þig, elsku
mamma.
„Gler brotnar í þúsund mola eins
og margar minningar en okkar
minningar um þig eru eins og dem-
anturinn sem skín að eilífu.“
Hvíl í friði og takk fyrir allt þús-
undfalt.
Saknaðarkveðja,
Ásthildur, Ragnhildur, Kristín,
Ingibjörg , Gunnar og Bolli.
Ég vil minnast systur minnar,
hennar Grímu. Við vorum alltaf
mjög samrýnd þó að aldursmunur
milli okkar væri 7 ár. Mín elsta
minning af henni var þegar hún
reiddi mig á hesti yfir Hvolsá í Saur-
bæjarhreppi. Ég var á fjórða ári en
hún var á ellefta ári. Hún var að fara
með mig í sveitina vegna stríðsins
sem var þá að koma til landsins. Það
var lögð áhersla á að koma börnum
úr þéttbýli af ótta við loftárásir. Ég
var alsæll í sveitinni með henni.
Gríma var tvö sumur í þessari sveit
en ég 10 sumur. Þetta var svo indælt
fólk sem við vorum hjá. Árin liðu og
systir mín annaðist mig mikið.
Hjálpaði mér að læra að lesa og
reikna. Ég var kostgangari hjá
henni á Nýlendugötu 15 þegar ég fór
að vinna á eyrinni, þá 14 ára, þá var
hún búin að eiga sitt fyrsta barn,
Kristján.
Samband okkar Grímu var alltaf
mjög gott. Ég skrifaði henni og hún
skrifaði mér, ef við vorum fjær hvort
öðru. Ég minnist aldrei styggð-
aryrðis frá henni í minn garð.
Ég vill þakka henni öll árin sem
við áttum saman og fari hún í Guðs
friði.
Þorvaldur bróðir..
Þú varst drottning í hárri höll.
Allir mændum við upp til þín
eins og blóm, þegar sólin skín,
er þínum faðmi frá
gjafir flugu um allt.
(Freymóður Jóhannsson.)
Þessi orð eiga vel við. Gríma var
greind og skemmtileg kona. Það
dróust allir að henni. Hún var sagna-
brunnur, las mikið og var snillingur í
notkun málshátta. Hún stundaði
sund í mörg. Eins lærði hún á píanó.
Gríma lifði tímana tvenna. Hún
sagði mér sögur frá æsku sinni í
Reykjavík þar sem hún fæddist og
ólst upp. Hún talaði oft um ömmu
sína Theó í Vonarstræti.
Ung giftist Gríma og aðeins sex-
tán ára eignaðist hún sitt fyrsta barn
og á fáum árum var hún komin með
þrjá drengi. Hennar draumaborg
hrundi. Í sveitina fór Gríma einstæð
þriggja barna móðir.
Gríma og Sumi giftust í mars 1959
þá var þeirra fyrsta barn fætt, síðan
komu börnin hvert af öðru. Frá Vík
fluttust þau til Hafnarfjarðar og
bjuggu hjá móður Grímu. Sumi fór í
Vélstjóraskólann. Árið 1963 keyptu
þau Vallargötu 20 í Keflavík þar sem
tvíburarnir fæddust. Á Vallargötuna
var gott að koma, allir velkomnir.
Það var alltaf tilhlökkunarefni að
heimsækja Grímu og það þótti fleir-
um. Barnabörnin birtust oft uppúr
kjallaranum sem höfðu þá fengið að
vera hjá ömmu um tíma. Ekkert
kynslóðabil var á Vallargötunni. All-
ir opinberuðu sig og engir fordómar.
Austur í Vík áttu Gríma og Sumi lítið
hús, Kofann. Þar dvaldi Gríma á
sumrin með krakkana. Eins vorum
við Gunni oft þar með ungana okkar.
Ég átti góðar stundir með Grímu,
við spáðun í bolla, töluðum um
drauma hvor annarrar. Við spjölluð-
um mikið og vorum ekki alltaf sam-
mála, en það spillti engu okkur þótti
það svo vænt um hvora aðra. Mér
þótti vænt um hvað hún tók alltaf vel
á móti mér. Eins hvað hún var alltaf
góð við son minn sem fylgdi mér.
Síðasta heimsóknin þeirra Suma til
okkar var á aðfangadagskvöld í
fyrra. Það var svo skemmtilegt hjá
okkur öllum saman. Þá sýndi hún
enn og aftur hvað góð og gjafmild
hún var. Því þegar allir voru búnir
að opna pakkana og ró var komin á
mannskapinn rétti Gríma mér gull-
hring sem hún tók af sér og gaf mér.
Þannig þakkaði hún fyrir sig. Gríma
var dugleg að punta sig, en undir
það síðasta var þrekið búið og lík-
aminn hættur að hlýða huganum.
Hún var mögnuð og gat látið hugann
virka og undirbjó sitt ferðalag. Síð-
asta táknið sem hún sendi mér var
kvöldið sem hún kvaddi. Ég sat við
smá ljósatýru og var að hlusta á tón-
list, sprakk þá ekki peran með látum
og glæringarnar stóðu í allar áttir.
Þá vissi ég að nú mætti engan tíma
missa. Ég rétt náði að kveðja hana.
Þín mynd við mér brosir
þó burtu sért þú.
Ó, svo björt er þín minning,
hún lýsir mér nú.
(Iðunn Steinsdóttir.)
Ég þakka Grímu fyrir samveruna.
Kveðja,
Birna.
Gríma Thoroddsenað gista eða borða hjá henni meðmér.
Síðustu árin bjó amma svo á Ak-
ureyri þar sem ég gat því miður
ekki heimsótt hana eins mikið og
ég hefði viljað en þar var hún í
miklu samneyti við fjölskylduna og
dundaði sér við að lesa skáldsögur
og horfa á spennuþætti á milli þess
sem hún greip í handavinnu. Veik-
indi settu svip á síðustu ár hennar
og tókst henni að vekja ómælda að-
dáun mína með þeirri miklu hörku
og einbeitta vilja til framfara sem
hún sýndi í endurhæfingunni, þar
sem hún neitaði að gefast upp og
tókst að ná miklum framförum í
heilsu og hreyfigetu þrátt fyrir erf-
ið veikindi.
Með innilegu þakklæti fyrir allar
góðu samverustundirnar, þín verð-
ur sárt saknað.
Jóhannes Helgason.
Elsku amma mín. Nú ertu farin
frá okkur og söknuður býr í hjarta
mínu. Þrátt fyrir það þá veit ég að
þú ert á meðal ættingja okkar sem
farnir eru og að þar líður þér vel.
Minningarnar birtast í huga mér er
ég sest niður til að minnast þín í
þessum orðum. Það var alltaf voða
notalegt að koma til þín í heimsókn
á Gunnarsbrautina og til Akureyr-
ar þar sem þú fluttist svo síðar
meir. Alltaf tókstu á móti mér með
þínu hlýja brosi og ekki leið á
löngu þar til hinar ýmsu krásir
voru bornar á borð. Enda mat-
reiddirðu alveg dýrindis mat og
stundum bauðstu mér uppá kjúk-
lingaréttinn þinn sem mér fannst
svo einstaklega góður. Það sem
mér er efst í huga eru yndislegu
samverustundirnar sem við áttum,
ég minnist samverustunda okkar
með hlýju í hjarta þar sem við átt-
um notalegt spjall saman um eitt
og annað. Oftar en ekki miðlaðirðu
af lífsreynslu þinni og hafðir margt
jákvætt að gefa.
Á hinn bóginn fannst þér alltaf
einstaklega gaman að lesa allskyns
bækur um allt milli himins og jarð-
ar. Mér er alltaf minnistætt þegar
þú sast iðulega í hægindastólnum
þínum góða og gast ekki slitið þig
frá afar spennandi skáldsögu sem
þú varst að lesa. En þess fyrir utan
hafðirðu stundum sterkar skoðanir
á mönnum og málefnum. Það sem
einkenndi þig mikið var þessi
ákveðni sem þú bjóst yfir, enda
varstu mjög ákveðin að eðlisfari og
varst ekkert að liggja á skoðunum
þínum. Einnig bjóstu yfir hagsýni
og varst mjög traust ásamt því að
vera einstaklega jákvæð og um-
hyggjusöm. Alltaf varstu til í að
hjálpa þeim sem stóðu þér næst og
hafðir gott hjartalag. Þakka þér
fyrir allt saman og megirðu njóta
þín á þeim fallega stað þar sem þú
ert nú.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
Þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar, elsku amma, megi
Guð geyma þig og varðveita.
Þín,
Stefanía Margrét Arndal.
Mig langar til að minnast Bíbíar,
fyrrum mágkonu minnar, nokkrum
orðum.
Þegar ég kom inn í fjölskylduna
tók hún mér strax vel. Hún var
hjálpsöm og raungóð og alltaf var
hægt að leita til hennar. Dætur
mínar voru á svipuðum aldri og
yngri dætur hennar og þeim þótti
ævinlega gott að fá að vera hjá Bíbí
og Jóa, bæði sem litlar stelpur og á
unglingsárum. Það var sama hvort
var á Hólmgarðinum, í Hafnarfirði
en ekki síst eftir að þau fluttu aust-
ur á Ljósafoss. Þangað urðu ferð-
irnar ófáar og alltaf var jafn vel
tekið á móti okkur öllum.
Þótt leiðir hafi skilist héldum við
alltaf vinskap og vissum hvor af
annarri. Eftir að Bíbí flutti norður
varð enn lengra á milli, en það var
gott að heimsækja hana síðasta
sumar eins og alltaf áður.
Ég vil þakka fyrir góð kynni og
góðar stundir og sendi Kristínu,
Gunnu og Fíu og Reyni mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Sigrún (Rúrý.)
Okkur systrum er það bæði ljúft
og skylt að minnast Guðbjargar
Arndal. Bíbí var föðursystir okkar
og þegar við vorum að alast upp
voru mikil tengsl á milli heimil-
anna, enda stutt á milli. Bíbí og Jói
bjuggu um tíma í Hafnarfirði en
þegar Jói réðst sem vélstjóri við
Sogsvirkjanir fluttu þau austur að
Ljósafossi og síðar að Írafossi þar
sem þau undu hag sínum vel. Þegar
Jói hætti störfum fluttu þau til
Reykjavíkur. Eftir að Jói lést bjó
Bíbí ein á Gunnarsbrautinni en
þegar amma Fía gat ekki lengur
búið ein flutti hún til Bíbíar og bjó
hjá henni þar til hún fór á Hrafn-
istu. Var fjölskyldan einlæglega
þakklát Bíbí fyrir hve vel hún
hugsaði um ömmu.
Bíbí flutti til Akureyrar fyrir
nokkrum árum og keypti þar nota-
lega íbúð sem hún bjó í allt þar til
hún veiktist fyrir tveimur árum og
flutti á dvalarheimilið Hlíð. Fía,
yngsta dóttir hennar, býr á Ak-
ureyri ásamt fjölskyldu sinni og
lögðu þau sig fram um að láta Bíbí
líða vel.
Bíbí var hávaxin og glæsileg
kona með notalega rödd og góða
nærveru. Við minnumst hennar
með sérstökum hlýhug þar sem við
urðum þess aðnjótandi að dvelja
hjá henni og Jóa um lengri og
skemmri tíma sem börn og ung-
lingar. Sirrý var hjá þeim í Hafn-
arfirðinum um tíma og fór nokkr-
um sinnum til sumardvalar á
Ljósafossi og Írafossi. Þar fyrir ut-
an voru ófá skiptin sem við mæðg-
ur dvöldum hjá þeim um helgar,
um páska, áramót eða þrettándann.
Hlíf var þar oft á unglingsárum og
fyrsta kennsluveturinn, sem var í
Ljósafossskóla, var gott að geta
leitað skjóls og ráða hjá Bíbí. Mikill
og góður vinskapur var og er með
okkur systrum og dætrum Bíbíar
þótt við hittumst ekki eins oft og
áður.
Í minningunni var alltaf mikið
um að vera á heimilinu hjá Bíbí og
Jóa. Þar var eilífur gestagangur,
sérstaklega eftir að þau fluttu aust-
ur í Sog. Bíbí var yfirleitt fyrst á
fætur og síðust í rúmið. Við minn-
umst mikillar og góðrar elda-
mennsku hennar og baksturs sem
hún var snillingur í. Silungur var
sóttur í Úlfljótsvatn og gerði hún
að honum og fann ótal aðferðir til
að matreiða hann þannig að enginn
varð leiður á. Svo lærðum við auð-
vitað að gera að fiskinum sem við
veiddum. Bíbí og Jói voru líka með
hænsni og það var nóg af eggjum
og kjúklingum og stundum fengust
ungaegg í búleikinn.
Bíbí var mjög myndarleg í hönd-
unum og saumaði mikið, bæði fyrir
fjölskylduna og fyrir saumastofur í
Reykjavík. Hún hafði saumaher-
bergi í kjallaranum á Írafossi og
það var nú aldeilis gaman að kom-
ast í „dótið“ hennar. Og ekki má
gleyma „dönsku blöðunum“ sem
hægt var að gleyma sér í.
Bíbí var vel menntuð og vel lesin
og gaman var að ræða við hana um
ýmis mál. Hún hafði áhuga á pólitík
og tók þátt í pólitísku starfi a.m.k.
á meðan hún bjó fyrir austan fjall.
Hún var mjög skoðanaföst, en hún
var réttsýn og sanngjörn og ein-
staklega ráðagóð.
Við systur munum ávallt minnast
Bíbíar með hlýju og þakklæti fyrir
allt það góða veganesti sem hún gaf
okkur og fyrir allar góðu stund-
irnar.
Sigrún og Hlíf Arndal
(Sirrý og Sigga Hlíf.)
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÆVAR SIGFÚSSON
fv. verkstjóri og fiskmatsmaður
frá Bergholti,
Raufarhöfn,
lést á líknardeild Landspítalans laugardaginn
10. október.
Útförin fer fram frá Garðakirkju mánudaginn
19. október kl. 11.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á LAUF - Landssamtök áhugafólks
um flogaveiki.
Linda Björk Ævarsdóttir, Kristján Steinar Kristjánsson,
Þórunn Elfa Ævarsdóttir, Björn Sigurðsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
SESSELJA HALLDÓRSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánu-
daginn 5. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Kærar þakkir til þeirra er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát Sesselju.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á hjúkrunarheimilinu Sundabúð
á Vopnafirði.
Tomas Enok Thomsen,
Halldóra Tómasdóttir, Úlfar Trausti Þórðarson,
Kristín Thomsen, Þórarinn Kr. Hreiðarsson
og barnabörn.