Organistablaðið - 01.08.1968, Síða 4

listamaður. Afi lians fékkst við að senija tónsmíðar, en faðir hans
var organisti og hljóðfaerasmiður, smíðaði aðallega hamonium, og
var harmoníum fyrsta hljóðfærið, sem Straube líerði að leika á
sem barn.
Móðir Straubes var af góðum enskum ættum, fædd í Englandi.
Hún var mjög trúlineigð kona og músikölsk og liafði í æsku notið
góðrar tilsagnar í tónlist, einkum j)íanóleik.
Það var móðir hans, sem fyrst ojmaði augu sonarins fyrir skáld-
skaj) og öðrum fögrum listum, og hún liafði sérstakt lag á því að
vekja hann til umhugsunar á andlegum efnum, þegar hann var á
barnsaldri. En samt liélt Straube því fram, að hann liafi í flestu
verið mjög líkur móður sinni, að hún af þeim sökum hafi Iá'ið hann
einan um að bjarga sér, en skij)t sér meira af liinum börnunum,
sem líktust meir föðurnum. Svo virðist, sein faðir Straubes hafi ekki
ætlað syni sínum að verða tónlistarmaður, og svo mikið er víst, að
hann ýtti á engan hátt undir, að liann æfði sig, heldur þvert á móti,
hann hélt honum meira að öðru námi, sem lionum þótti skorta á að
liann stundaði nógu vel. En þar sem ekki fór sérlega vel á með þeim
feðgunum, flýði Straube oftast til eins vinar sfns á þessum barns-
árum sínum með <111 sín vandamál, sem hann telur að hafi verið
mikil og margvísleg. Þessi vinur hans var eldri maður, hann var
lis'málari og hét Diiring. Hjá lionum fékk hann ævinlega leyst úr
vandamálum sínum, hjá honuni segist hann Iiafa öðlazt mikinn
og margvíslegan fróðleik, og hjá honum varð Iiann fyrir listræn-
um áhrifum.
Fyrstu tilsögn i hljóðfæraleik hlaut Straube samt hjá föður sín-
um. Hann var alinn upp með hljóðfærmn, því á verkstæði föður
hans var allt fullt af hljóðfærum. Þar fékk liann að æfa sig, og
síðar fékk hann leyfi föður síns til að æfa sig á orgel það, sem
faðir hans lék á í kirkjunni. Straube segist, þegar á jiessum árum,
hafa verið staðráðinn í því að verða organleikari. Ekkert hljóðfæri
heillaði hann eins og orgelið, og hann varði öllum stundum til að
æfa sig. Námið gekk mjög vel, sem vænta mátti. Aðeins 11 ára gam-
a11 fékk hann að spila við guðsþjónustur hjá föður sínum. En þar
sem kvartanir komu frá kennurum hans í barnaskólanum um að
hann vanrækti lexíurnar, hætti föður hans að lítast á blikuna, og
skijtaði honum að stunda skólanámið betur, en æfa sig minna. Þetta
■1 ORGANISTABLAÐIÐ