Magni - 11.06.1971, Blaðsíða 6

6
M AGNI '
Föstudagur 11. júní 1971
Myndin var tekin á afmælisfundinuin í Leirárskóla á dögunum. (Ljósm. P.Þ.)
Samband borgfizkra
kvenna fjörutíu óra
Dagana 6. og 7. júní var hald. að SBK átti upptök að og hafði
inn í Leirárskóla 40 ára afmæl-
isfundur Sambands horgfirzkra
kvenna en það var stofnað árið
1931. Undirbúningsnefnd hafði
þá unnið að stofnun sambands-
ins í eitt ár, en þá nefnd skip-
uðu: Svava Þorleifsdóttir,
Akranesi, Ragnhildur Björns-
son, Borgarnesi og Sigurbjörg
Björnsdóttir, Deildartungu.
Þessar konur skipuðu einnig
fyrstu stjórn SBK, sem starfaði
óbreytt til ársins 1944, en þá
flutti Svava burt af sambands-
svæðinu.
Fjögur kvenfélög stóðu að
stofnun SBK, Kvenfélag Hvít-
ársíðu, kvenfélag Reykdæla,
kvenfélag Borgarness og kven-
félag Akraness. Nú eru átján
félög í sambandinu og hefur
hvert þeirra rétt til að senda
tvo fulltrúa á aðalfund þess.
Helztu viðfangsefni SBK hafa
verið húsmæðrafræðsla og fjöl
þætt störf að líknar- og menn-
ingarmálum. Sem dæmi um ár-
angur af störfum þess má nefna
forystu um stofnun Húsmæðra-
skólans að Varmalandi og hef-
ur jafnan ráðið mestu um stjórn
þess vel kynnta skóla. Einnig
er það að þakka stórhuga for-
ystu og óeigingjörnu starfi á
vegum SBK að nú er risið í
Borgarnesi myndarlegt dvalar-
heimili fyrir aldrað fólk. Á veg-
um SBK starfa orlofsnefndir,
sem skipuleggja orlof húsmæðra
og ungbarnaeftirlitsnefndir,
sem hafa það hlutverk að koma
á eftirliti með heilsufari ung-
barna á sambandssvæðinu. SBK
hefur einnig staðið fyrir fjölda
fræðslunámskeiða fyrir hús-
mæður, en hér er ekki rúm til
að rekja þau mörgu nytjastörf
sem það hefur beitt sér fyrir.
Stjórn SBK síðasta starfsár
skipuðu: Þórunn Eiríksdóttir,
Kaðalsstöðum, formaður; Ingi-
björg Bergþórsdóttir, Fljóts-
tpngu, Lára Amfinnsdóttir,
Hrafnabjörgum, Brynhildur Eyj
ólfsdóttir, Arnbjargarlæk, Auð-
ur Sæmundsdóttir, Ási.
Frú Þórunn Eiríksdóttir,
form.
Stœkkum hlut landsbyggð-
arínnar I stjornkerfinu
Ég tel að stórt skref hafi menntunar atvinnuskilyrði í
verið stigið í rétta átt, með heimabyggð.
stofnun Samtaka sveitarfé- Þetta er ein aðalorsök þess
laga á Vesturlandi sem fá að fjöldi fjölskyldna verður
það hlutverk að vinna að að flytja til Reykjavíkur-
ýmsum hagsmunamálum svæðisins til þess að koma
Sveitai félaga Vesturlands. börnum sínum til mennta og
Fyrir atbeina þessara sam- skapa þeim lífsstarf.
taka hefur atvinnujöfnunar- Þennan mikla ójöfnuð í
sjóður hafið gerð fram- okkar litla þjóðfélagi viljum
faraáætlunar fyrir Vestur- við Framsóknarmenn af-
land — þar ber hæst sam- nema.
göngumál — mennta- og heil Það verður að styrkja hlut
brigðismál.
landsbyggðarinnar í stjórn-
Það er mikilvægt að þessi arkerfinu með flutningi ým-
tilraun takist vel og með lög- issa stjórnarstofnana rikis-
um fái slík samtök, sem nú ins °S annarra opinberra
hafa verið stofnuð í öllum atofnana heim i heruðm.
landshlutum, fastmótað hlut- Jafnframt þarf landsbyggð
Verk m að fa aukna aðstöðu tu
' , * * , ., að hagnýta sjálf þá fjár-
Ég tel nauðsyn að dreif- muni gem Mn aflar - þjóðar.
bylisfolk fylgi framvindu Mið koma nýjum ai>
þessa mfkdvæga mals fast vhmugreillulll> fuiivinna þau
eftirogseusivakandiumrett hráefni sem fyrir hendi eru
heraðanna. j hverjum landshluta og
Sú stjómarstefna sem far- tryggja þar með atvinnuör-
ið hefur með öll völd á Is- yggi.
landi sl. 12 ár hefur unnið Jafnframt verður að skapa
að því með öllum aðgerðum þær félagslegu aðstæður er
að draga alla þætti stjórn- fuiinægi nútímakröfum svo
unar og áhrifa frá lands- sem með byggingu skóla —
byggðinni til Reykjavíkur. íþróttamannvirkja — félags-
Þessar aðgerðir eru á góðri heimila. Því reynslan sýnir
leið með að gera ýmsum okkur, að þar sem félags-
byggðarlögum ofviða að legri aðstöðu er ábótavant
halda uppi nauðsynlegustu verður ekki eðlileg fólksf jölg
þjcjiustuþáttum fyrir fbúa un, jafnvel þótt næg atvinna
sína og getu til að skapa því sé í boði.
unga fólki sem leitar sér Alexander Stefánsson
Eftir framboðsfundina
Réttlæti - samvinna
- almannaheill
Það þjóðfélag, sem hver kyn-
slóð reynir að skapa, er þjóð-
félag réttlætis. Meðan þjóðfélag
getur ekki menntað hvern þegn
til þess sem hugur hans og
hæfileikar standa til, er það
ranglátt. Meðan þjóðfélag skap-
ar ekki lægst launuðu stétt-
unum mannsæmandi lífskjör, er
það ranglátt. Sú ríkisstjórn,
sem ekki sinnir þessum frum-
skyldum samfélagsins, er léleg.
Af framansögðu má sjá, að
við lifum í ranglátu þjóðfélagi
með lélega ríkisstjórn. I tólf
ár höfum við búið við sofandi
ríkisstjórn afturhaldsins, Al-
þýðuflokksins, sem kennir sig
við jöfnuð og bræðralag, og
Sjálfstæðisflokksins, sem kenn-
ir sig við einkaframtak (kjör-
orð: „Þú skalt ekki gimast fé
ríka mannsins.“)
Fjórir flokkar lifa og hrær-
ast í löngu úreltum og drag-
úldnum kenningum hægri og
vinstri. I heiminum berjast tvö
andstæð meginöfl, afturhald og
framsókn. Afturhaldið, heimsk-
an, deyfðin og aðgerðarleysið
er í ætt við efnið og ellina. Það
er stamt fyrir og skilnings-
laust. Hugsun þess mjakast á-
fram eftir spori vanans. Það
streitist við að halda rás at-
burðanna í sama farvegi og þeir
runnu í á dögum afa og ömmu.
Framsóknin, fjörið og stór-
ræðin eru í ætt við tilfinningarn-
ar og æskuna. Hún logar af hug
sjónum. Hún berst fyrir rétt-
læti, mannbótum og samvinnu.
Kjörorð: Almenningsheill.
Alþýðubandalagið er kreddu-
afturhald, sem keppist við að
mjakast áfram í sporum vanans.
Það streitist við að halda rás
kenninganna í sama farvegi og
langafinn, Karl Marx. Samtök
frjálslyndra og vinstrimanna
eru afturhald ósamlyndisins.
Hópur manna, sem hvergi una
sér og munu hvergi una sér, í
stuttu máli: Sápukúluafturhald.
Alþýðuflokkurinn er afturhald
tækifæranna. Einn bitlingur er
Alþýðuflokknum meira virði en
stefnuskráin. Sjálfstæðisflokk-
urinn, hámark alls afturhalds,
hópur eiginhagsmunam., sem
virða aðeins eigin gróðafíkn.
Af þessu sést, að framtíð
okkar og framtíð barna okkar
verður ekki tryggð, nema með
því að ljá Framsóknarflokkn-
um fylgi. Framsóknarflokkur-
inn er flokkur, sem velur, hafn-
ar, klippir og sker, heldur beint
áfram, án þess að brjóta heil-
ann um, hvort ein eða önnur
leið sé til hægri eða vinstri.
Oddur Guðmundsson.
Frambjóðendur í Vesturlands
kjördæmi hafa lokið sex fram-
boðsfundum, og var útvarpað
frá fimm þeirra. Fundirnir voru
víðast hvar vel sóttir, þegar
hliðsjón er höfð af útvarpinu,
og fylgdust fundarmenn af at-
hygli með málflutningi þeirra
fimm flokka, sem bjóða fram í
kjördæminu.
Á öllum fundunum mættu 4
eða 5 efstu menn af lista Fram
sóknarflokksins. Ræddu þeir
um málefni landbúnaðarins,
sjávarútvtegsins, iðnaðarins,
landhelgina, efnahagsmálin,
menningar- og æskulýðsmál,
sveitarstjórnarmál, viðhorfið
eftir kosningar og ýmis fram-
faramál Vesturlandskjördæmis.
Var hinum rökfasta málflutn-
ingi þeirra hvarvetna mjög vel
tekið.
Málflutningur Sjálfstæðis-
manna var einstaklega daufur
og litlaus og auðfundið, að þeir
ætla að una þeim hlut, sem þeir
hafa. Þeir lásu ræður sínar af
blöðum og svöruðu fáu. Þeir
telja sinn hlut sæmilegan að
fá fylgdarmann kjörinn með
Jóni. Ræður Sjálfstæðismanna
einkenndust af afsökunarvörn
fyrir óvinsæla stjórnarstefnu
og ekki svöruðu þeir neinu til
um það, hvernig greiða skyldi úr
„hrollvekjunni" í haust og fórst
báglega við að halda uppi „létt-
ara hjali“ eins og dagskipunin
er í íhaldsherbúðunum. Áug-
sýnilega sjá þeir ekkert annað
úrræði en það gamla — gengis-
fellinguna — ef þeir eiga að
ráða ferðinni áfram eftir kosn-
ingar.
Benedikt Gröndal var allmjög
því, að Alþýðuflokkurinn hefur
glatað trausti fólksins. Lét hann
sveina sína úr kjördæminu
vitna ákaflega um það, að Al-
þýðuflokkurinn ætti engan
styrk hér til þess að koma að
manni, en kom síðan á eftir
eins og grátkona og bað menn
að kjósa sig í gustukaskyni.
Þegar að herti tók Benedikt
þá fáránlegu stefnu í landhelgis
málinu að segja, að það sem á
milli bæri þar, væri að stjórnar-
sinnar vildu færa lengra út en
stjórnarandstaðan og 50 mílur
væru of lítið fyrir Vestlendinga,
en jafnframt var hann ófáan-
legur til þess að lýsa stuðningi
við að gera nokkurn skapaðan
hlut, sem til þess þarf að geta
fært út landhelgina, hvorki að
segja upp brezka nauðungar-
samningnum né ákveða út-
færsludag fyrir hafréttarráð-
stefnuna. Stundum hélt hann
því jafnvel fram, að 50 mílna
útfærslan væri hættuleg, því að
þá kæmu erlendir togarar upp
að línunni. Hvar skyldu togar-
arnir vera núna? Það er víst
ekki hættulegt. Fannst mörgum
sjómanninum, sem þetta yfirboð
mannsins sem ekkert fékkst til
að gera, aumlegt uppátæki eftir
á og sýna bezt ótta þann, sem
hann hefur af áliti almennings
í málinu.
Ekki tók betra við, er Bene-
dikt vék að öðrum málum Al-
þýðuflokksins, enda fylgdi lítill
sannfæringarkraftur. Trygg-
ingakerfið hefur nú tekið á sig
svip fátækraframfæris, og ekki
tókst Benedikt að draga úr hon
um með efnahagsmálin, sölu-
skattinn, endurteknar gengis-
fellingar og sérstök skattfríð-
brugðið frá síðustu kosningum, I indi handa auðmönnum í bak-
enda hafði hann nú engan stuðn sýn. Stefnuna í menntamálum
ing af Pétri. Það vakti athygli reyndi hann varla að verja.
að hann gerði sér grein fyrir ■ Helzt ræddi hann um það, sem
þyrfti að gera eftir næstu ára-
mót, og gerði þá ráð fyrir
íhaldssamstarfi eins og sjálf-
sögðum hlut.
Það var auðheyrt, að Bene-
dikt og aðrir Alþýðuflokksmenn
hafa gleymt viðvörun Haraldar
Guðmundssonar, sem Halldór
E. Sigurðsson minnti Benedikt
oft á á fundunum: „Þótt Al-
þýðuflokksmenn vinni með íhald
inu, verða þeir að gæta þess að
verða ekki íhaldsmenn sjálfir.“
Annar kunnur Alþýðuflokks-
maður sagði eftir síðustu bæjar
st jórnarkosningar: „Það er
hryggileg staðreynd að fólk er
hætt að gera greinarmun á okk-
ur og Sjálfstæðismönnum."
Eftir langvarandi íhaldssam-
starf hefur Benedikt greinilega
komizt að þeirri niðurstöðu, að
líklegt sé, að hann falli nú og
Framsóknarflokkurinn fái 3
þingmenn í Vesturlandskjör-
dæmi. Þennan spádóm flutti
hann á nokkrum fundum í bæn-
um sínum.
Jónas Árnason hafði engin
þjóðmál um að tala, nema nokkr
um sinnum vék hann að land-
helgismálinu — búið. Hann hélt
sig mestallan tímann á „mark-
aðstorgi hégómans“ og fannst
víst flestum að það gæti hann
gert án þess að vera þingmað-
ur. Hann kvaðst vilja gefa sam-
tökum fólksins leiðbeiningu um
aukið siðgæði og vera sjálfkjör-
inn til þeirrar leiðsagnar.
Jónás sannfærði fundarmenn
oft um nauðsyn þess, að fram-
bjóðandi kunni einhver skil a
þjóðmálum og hafi áhuga og
getu til þess að berjast fyrir
góðum málum. Jónas er tákn-
rænt dæmi um það, hvernig
þingmenn eiga ekki að tala og
vera. Jónas ætti því að helga sig
Framhald á bls. 10