Skólablaðið - 01.03.1980, Síða 8

hann. "Ekkert annað skiptir okkur máli. Og,
auk þess, hefðum við fundið þá sem byggðu farið
hvað gætum við boðið þeim sem mundu vekja áhuga
þeirra?"
"Gervipróteinframleiðsla ef þeir kunna
hana ekki, orkusöfnun úr geimnum...."
"Eins og meinlætamennirnir á Megera XY?"
Þeir fundu nokkur fleiri flök og svo fundu
þeir borgarrústir. Eins og áður voru engin
merki þess að skyni gæddar verur væru þar
lengur.
"Dauð pláneta," sagði skipstjórinn.
"Heldurðu það?"
"Vísbendingarnar sýna að þeir voru frekar
frumstæðir. Við gætum jafnvel boðið þeim
persónuleikamótun eða líffræðilegar forsendur
ódauðleika."
"Já, auðvitað. Annars stigs menning. Og
hvað gætu þeir gefið okkur?"
Vamp rétti skipstjóranum flatan, fer-
kantaðan hlut. Hann hafði tekið hann af einum
káetuveggnum. Það var venjuleg svarthvít ljós-
mynd. Glerið hafði hlíft henni svo að vatnið
hafði varla skaðað hana svo að heitið gæti.
Myndin var af manni, ungum manni í leðurjakka
sem hélt í stóran hund á endanum á stuttri ól.
Hundurinn var augljóslega ekki áhugasamur um
að láta taka af sér mynd og hann horfði óþolin-
móður til hliðar. Maðurinn stóð við vegarbrún
þar sem þétt umferð var x báðar áttir. í fjar-
lægð mátti sjá strætisvagn.
"Undarlegt," sagði skipstjórinn.
"Mjög," samþykkti Vamp. Þetta var eitt af
þeim fáu skiptum sem hann var á sömu skoðun og
skipstjórinn.
"Þeir gátu ekki einu sinni greint liti.
Myndin er svarthvít."
"Og þetta færiband." Vamp benti á hrað-
brautina.
"Það hreyfist."
"Svo virðist. Og hlutirnir sem er raðað
á það færast með því."
Skipstjórinn kinkaði kolli. "Mjög undar-
legt."
"Og þetta." Vamp var að tala um manninn
og hundinn. "Augljóslega samlífi."
"Auðvitað. Þessar tvær verur sýnast hafa
sömu hugsun og sama persónuleika. Þær skynja
sig auðsjáanlega sem eina veru."
"Ibúarnir hafa úrkynjast og dáið út."
"Af hverju úrkynjast?" Vamp vissi ekki
sjálfur af hverju hann tók málstað íbúa plán-
etunnar.
"Að deyja út er einfaldlega endalok
þróunarferilsins. Ef kynstofn finnur ekki leið
til að breyta honum þá hlýtur hann að úrkynjast'.
"Og," bætti hann viö ergilega, "við erum að
fara."
"En þú veist, þeir, þeir....." Vamp vissi
sjálfur ekki hvað meira hann gat sagt. Honum
fannst bara af einhverjum ástæðum að ef bessi
reikistjarna yrði strikuð út af listanum yfir
byggðar reikistjörnur væru það mikil mistök.
"Þú veist þeir gætu....hvaö ef þeir búa á þurru
landi?" fleipraði hann út úr sér bótt hann
vissi að hann væri að fara með algjöra vitleysu.
Þetta var svo fáránlegt og óhugsandi að
skipstjórinn reiddist ekki einu sinni.
"Kæri Vamp, þarf ég að fara að vitna í
lögmál lífsin3?" Augu hans urðu fjarræn og hálf-
lokuðust og hann fór með utanaðlærða þulu:"Líf
á plánetum er aðeins mögulegt á svæðum sem eru
vernduð fyrir bráðdrepandi geislum sólar og
geimgeislum, það er á hafsbotnum. Æðri lífsform
geta aðeins komið fram og þróast undir miklum
þrýstingi á miklu vatnsdýpi."
Vamp þagði því hann vissi að orð skip-
stjórans voru óvéfengjanleg.
"Hvaða stjarna er næst á listanum?" spurði
skipstjórinn og snéri sér að stjórnborðinu.
"Alpha Centauri."
Skipstjórinn ýtti á nokkur handföng og
eftir nokkrar sekúndur voru þeir aftur á leið
í gegnum óravíddir geimsins.
Vamp byrjaði að setja upp taflið með tíu
grænum'örmum sem hann teygði undan skel sinni.
o