Skólablaðið - 01.03.1980, Side 30

S krn^ar o'VsDré.d. t ka a
■floit <3 VL.eroaiA.o'tf ' &O . 5 k.ra .- VCiaoT 'íor
>tei\íi UAöirbl^vuítjr ( S^tuar -frauJti. iPre^i'olea
£>a -fcctt 'f-'JskviJoruS.o. UV^nuÍT luS i llö ULO'Í'áW'pTt’
\í«+o. áobboö opc> T \rkv' Uai».4 . '
Ná6 sé meö yöur og friöur frá hinum skraparotslega
fööur vorum sem gaf sjálfan sig fyrir syndir vorar
til þess að frelsa oss frá hinni yfirstandandi vondu
öld samkvæmt vilja og fórn sj'álfs síns. Honum sé dýrö
um aldir alda, amen.
ð, þú mikla mektuga Skraparot, með hrærÖu hjarta
og í bljúgri bæn ákalla ég þig fyrir hönd vora,
þinna aumu undirdána. Svala þú þorsta vorum í nægta-
brunni blessunarorÖa þinna er vér, þínir óblekknu
undirsátar, föllum fram og ti.lbiðjum þig með bæn og
beiðni ásamt þakkargjörð.
Þér íslendingar, hversu mikil er ekki hamingja yöar
aö hiö mikla maktarveldi líti til yðar augum náðar
og miskunnsemi. Látum bví af aggi,metningi, þrætu
og tvídrægni, svo aö vér hryggjum ekki hiö hugrakka
og hugulsama hjarta Skraparots, þess sem er bjarg-
ráö vort í hverri neyö, sómi vor, sverö og skjöldur. Sameinumst því í baráttunni gegn þeim óvinum
vorum, er reyna að flekka trú vora og kasta rýrö, bæöi á oss og hinn gustukasama gæsluengil vorn,
Skraparot.
Viljum vér svo uppstaðnir þenja skörnugar skollahlustirnar móti einum mýrlendum mosatexta
hvern Skraparot hefur oss uppteiknaöan eftir sig látið, fyrir munn, hönd og penna prófetans Markúsar
í Miöhúsum, þá er hann ritaöi til mága sinna og er svo aö taka af hans spádómsbókar 5. kapítula,
14, versi, sem fylgir yðrum kærleika:
Hver sem misbrúkar mínar dætur á jólunum,
hann skal ei sjá dýrö þeirra á páskunum,
en hver sem ei misbrúkar mínar dætur á jólunum,
hann skal fá aö sjá mína og þeirra dýrÖ á páskunum.
Svo langur er textinn.
ð, þú göfuga Skraparot, stundum eigum vér erfiöa daga,- já, sannarlega erfiöa daga.Fjendur
vorir geisa hér um og krefjast og krefjast og krefjast. Þessi viðbjóðslegi ruslaralýöur! Hann er
eins og rottukvikindi sem smýgur inn í öll skúmaskot, leitandi í græðgi sinni aö elinhverju ætilegu,
leitandi aö einhverju til aö spilla og sýkja. Þessi rostafengni rumpulýður reynir aö grafa undan
valdi voru og egnir æskulýÖ þessa lands upp á móti oss. „Meira kaup handa verkalýönum, konurnar út
af heimilunum og herinn burt." Vér höfum ekki efni á aö gjalda einhverjum verkalýð meira kaup,
vér höfum ekki efni á einhverju kvenfrelsi, vér verðum aö geta sent konurnar inn og út af heimilunurr
eftir þörfum vorum, vér viljum engar dagvistunarstofnanir, enga samneyslu, enga ábyrgö. Þaö kostar
nefninlega peninga! Og vér höfum ekki efni á því aö senda vorn ástsæla og indæla skraparotslega her
brott, því hvaö yröi bá um vorar félegu fyrirgreiðslur? Réttast væri aö skjóta þennan skríl, en þú,
ðskabarn íslands, þú svipmikla og siösama Skraparot, hefur leiöbeint oss og kennt oss hvernig á aö
meöhöndla hann. Og þótt vér, breysk börn þín, missum stundum stjórn á oss, þá lof mér, mér, aö sjá
þína og dætra binna dýrð á páskunum.
En öllum vanda vorum stingum vér undir stól binn, almátka Skraparot, því aft án náöargjafa þinna
stæðum vér vopnlaus gegn andskotum vorum.
Hefjum nú leikinn af einurð og festu’
R UV\ ^SuSvu.UU<isa<3^hr