Skólablaðið - 01.02.1990, Blaðsíða 23

Uppreisnin
Það er öllu haganlega fyrirkomið á skrifborðinu. Papp-
írinn, ritvélin, kannan, málið. Allt á sínum stað. Við skrif-
borðið situr maður og vélritar. Næstum vélræn handtök.
Pikkað, -ding-, skipt um línu, pikkað, -ding-, skipt um línu.
Blaðið úr, í stafla hægra megin við ritvélina, annað í úr
stafla vinstra megin. Pikkað, -ding-, skipt um línu, pikkað,
-ding-, skipt um línu. Taktfast pikkið berst út úr herberg-
inu um allt húsið. Frammi í eldhúsi liggur kötturinn og
malar. Kisa líður vél, manninum líður vél, músunum uppi
á lofti líður vél. Það er eins og að allt sé gott við þennan
dag, jafnvel kaffikannan virðist brosa til hans þegar hann
gerir hlé á vélrituninnu til að hella heitara í málið. Það
heyrist yndislegt gutl í kaffinu er það fellur niður í málið
sem þakkar kurteisislega fyrir sig og gefur honum að súpa.
Allt gengur sinn vana gang. Honum líður vél, kisa líður
vél, já og jafnvel músunum uppi á lofti líður vél. Svo vél
meira að segja að þær steingleyma að vera varar um sig
og leika sér hispurslaust, of kæruleysislega, ein uppi á
borði rekst í bolla, hann fellur, krash. Mýsnar frjósa, ekk-
ert, þær halda leiknum áfram. En kisi sefur létt og eyru
hans eru næm. Kisi vaknar við hljóð, getur ekki alminni-
lega komið því fyrir sig, ætlar að fara að sofa aftur. Þá
heyrir hann það, tíst, krafs, eins og litlir fætur langt í
burtu. Kisi rís upp, læðist að stiganum, upp. Mýs að leik,
köttur í veiðihug, slæm blanda. Ótalmörg augu stara á
pabba og mömmu rifin á hol af svörtu óargadýri. Kisi set-
ur upp kryppu og fer. Niðri er kaffið búið. Maðurinn á
erfitt með að slíta sig frá vélinni, stendur samt upp og rölt-
ir fram í eldhús. Kisi kominn niður, liggur fyrir framan
eldavélina og malar. Maðurinn hellir upp á könnuna, fer
að lesa dagblöðin. Kisi stekkur upp í kjöltu hans, mjálmar
ámátlega. Blístur, kaffið til, ritvélin kallar. Honum léttir
er hann stígur aftur inn í herbergið, sest, fær sé kaffi,
heldur áfram. Niður stigan læðast ótal litlir fætur. Stuttu
síðar heyrist aftur ámátlegt væl. Hann gefur því ekki gaum.
Sagan er búin. Hann rífur síðasta blaðið úr vélinni og lítur
stoltur á verkið. "Músauppreisnin" Frá dyrunum horfa
ótal hatursfull augu á hann.
Prósi
Þegar þú fæddist brosti sólin framan í þig og læknirinn hló. Þú
brostir framan í heiminn og sagðir: „Hér kem ég.“ Frá því að þú fædd-
ist dansaðirðu á rósum. Þú fæddist ekki með silfurskeið í munnin, held-
ur gull-hnífapör. Skólinn var þér leikur einn, og skóli lífsins tók þér
fegins hendi. Þú átt ríkan pabba, fallega mömmu og hefur aldrei migið
í saltan sjó, og ert stolt(ur) af því. Þú hefur ekki einu sinni séð óflakað-
ann fisk, nema í líffræði. En fiskarnir stökkva upp í þig, lömbin hlaupa
á gafalinn þinn. Lífið snýst um þig. Þú ert miðpunktur alls. Þér lætur
vél að lýsa lífinu, yrkja um þjáningar annara, þjáningar sem þú þekkir
ekki. Þjáning er einungis orð í þínum huga. Hin gullnu orð þín falla til
jarðar og metta okkur. Ormana sem lifum á mylsnu af borði þínu. Við
elskum þig og tilbiðjum þig. Og þú veist það.
Ef ég fæ ekki 10 á þessu prófi
þá hef ég gert eitthvað vitlaust!