Morgunblaðið - 28.04.2010, Qupperneq 7

Fæst í bókaverslunum um land allt.
Ný bók að vestan
Nú sláum við á léttari strengina í
viku bókarinnar!
„Ólafur Ragnar Grímsson,
ég er að kalla”
Það var á sokkabandsárum
Ólafs Ragnars Grímssonar,
núverandi forseta Íslands, á Þing-
eyri. Amma hans, Sigríður Egilsdóttir,
þurfti þá stundum að kalla á strákinn
í háttinn á kvöldin. Opnaði hún þá
gjarnan gluggann á svefnherbergi
þeirra hjóna og kallaði með hléum:
„Óli.“
Ekker svar.
„Ólafur.“
Ekkert svar.
„Ólafur Ragnar.“
Ekkert svar.
„Ólafur Ragnar Grímsson. Ég er að
kalla.“
Og þá gegndi stráksi loks og þorði
ekki annað en hlaupa heim í einum
spretti!
(Sögn nokkurra æskufélaga Ólafs)
„Gálgahúmor og nokkur kaldhæðni einkennir skaplyndi og viðmót Vest-
firðinga, sem gera óspart grín að sjálfum sér og bestu vinum sínum. Í því er
fólgin mikil væntumþykja og mönnum hlýnar innanbrjósts þegar þeir hafa
orðið illa fyrir barðinu á vinum sínum. Þeir vita þá að það er munað eftir
þeim.
Vestfirðingurinn er hertur af umhverfi sínu og hann hefur þraukað við
óblíð kjör í hundruð ára. Hann hefur lifað á fiski og fjörubeit þegar aðrir
landsmenn hafa soltið í hel eða fallið í plágum. Hann er
þrjóskari en sauðkindin og trúir því enn
þann dag í dag að nálægðin við
fiski-miðin muni verða honum til
bjargar eins og fyrr.”
Pétur Bjarnason frá Bíldudal
Upp me
ð húmo
rinn!
Oft var
þörf en
nú er
algjör n
auðsyn
.
Sýnishorn úr bókinni