Morgunblaðið - 06.07.2010, Síða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚLÍ 2010
Þá er elskulegur frændi okkar flog-
inn yfir móðuna miklu þar sem vel er
tekið á móti honum og hann vel liðinn
rétt eins og í lifanda lífi. Honum voru
gefnar miklar gáfur, en það er ekki
aðeins nóg að hafa gáfurnar heldur
verður maður einnig að nýta þær sem
hann sannarlega kunni. Hann var
samviskusamur og ötull en einnig
mikill og góður frændi. Jafnvel undir
það síðasta þótt hann hafi verið orðinn
svona lasinn var hann samt að hugsa
um það að koma með gjafir til Íslands.
Þegar við vorum litlar kom hann
ávallt færandi hendi, hvort sem það
var sælgæti, púsluspil eða annað sem
gladdi lítið barnshjarta. Oft voru það
líka bækur sem hann gaf okkur, til
dæmis gaf hann mér stóra og fallega
bók um Grimms-ævintýri. Við ferm-
ingu gaf hann mér veglega bók um Ís-
land sem hefur bæði verið skemmtileg
og gagnleg. Hún var það stór að hún
passaði ekki í bókahilluna! Allt sem
stóð í þeirri bók hefur hann ef til vill
kunnað utanbókar, enda var það
þannig að alltaf ef maður var í vafa og
spurðist fyrir hjá fjölskyldunni var
svarið oftar en ekki: „Spyrðu Kjart-
an!“ Hann var kíminn og góðhjartað-
ur. Hann var fullkomin fyrirmynd og
sterk hvatning. Það eru hins vegar
ekki alltaf góðar gjafir sem gefa bestu
minningarnar heldur eru bestu minn-
ingarnar oft þær sem manneskjurnar
gefa manni af þeim sjálfum.
Þar sem Kjartan bjó í fjarlægu
landi, eða í „Ostó“ eins og ég kallaði
það, tókum við upp á því að skrifast á,
þ.e.a.s. þegar ég var farin að geta staf-
sett. Við skrifuðum hvort öðru löng
bréf um allt milli himins og jarðar en
iðulega var einhver speki í þeim bréf-
um sem hann sendi mér sem mér
fannst að sjálfsögðu það allra
skemmtilegasta. Til allrar lukku mun
ég ætíð eiga þessi fallega skrifuðu
bréf sem meðal annars hafa að geyma
allt gríska stafrófið, hebreska og jafn-
vel rússnenska að mig minnir! Öll
þessi stafróf skrifaði hann upp fyrir
mig eflaust eins og að drekka vatn, og
ég man ennþá hvað mér fundust þess-
ar rúnir fallegar. Kjartan gerði allt vel
og var samviskusamur með afbrigð-
um. Skyndilega verður mér hugsað til
þess þegar ég var lítil og beið eftir
næsta bréfi frá Kjartani, þegar pakk-
inn kom gat ég séð hversu margar
blaðsíður hann hafði skrifað eftir
þykkt umslagsins. Á meðan ég skrifa
þetta er eins og ég sjái allar minning-
arnar um hann dragast fram, þegar
hann kom í heimsókn til okkar til
Hornafjarðar, og nú sé ég hversu dýr-
mætar þessar minningar eru og
hversu heppin ég er að eiga aðeins
góðar minningar. Ég er sérstaklega
ánægð að geta munað eftir honum
vera að gera að gamni sínu! Til dæmis
þegar við sátum saman í sófanum og
horfðum á kvikmyndir.
Kjartani lágu allar leiðir opnar, og
þeir vegir sem hann gekk voru fyrir
honum beinir og breiðir. Hann átti allt
gott skilið.
Kjartan lærði ungur að tala, hann
var ungur að læra að skrifa og ungur
varð hann stúdent. Ungur fær hann
færi á því að tala við engla guðs.
Sofðu vært hinn síðsta blund,
uns hinn dýri dagur ljómar,
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgunstund.
(Valdimar Briem.)
Snæfríður Grímsdóttir.
Elsku frændi. Það er sárt til þess að
hugsa að þú sért farinn frá okkur. Þú
varst alltaf hjá okkur þegar þú varst á
Íslandi og enginn mun fylla þitt skarð.
Þú kunnir endalausar sögur af okkur
systkinunum frá því að við vorum
börn sem þú hafðir gaman af að segja
okkur og þú mundir öll smáatriði.
Þetta sama minni kom okkur systk-
inunum hins vegar ekki vel þegar við
spiluðum fimbulfamb með þér á jól-
unum, því þú kunnir auðvitað öll orð-
in. Ég er mjög þakklát fyrir þessar
góðu minningar og hugga mig við þær
nú. Það var frábært að fá þig í heim-
sókn til mín í Hollandi síðasta sumar.
Ég ætlaði að sýna þér fallegu borgina
mína og byrjuðum við á að skoða
Dómkirkjuna í Utrecht. En þar end-
uðum við óvart á pönkarahátíð. Þetta
var ekki alveg sú mynd sem ég vildi
gefa þér af borginni minni og aldrei
hef ég séð annað eins samansafn af
fólki. Heimsókn upp á háskólasvæðið
var öllu betri. Þú sýndir mínu námi
alltaf svo mikinn áhuga og saman
skoðuðum við allar háskólabygging-
arnar og skrifstofuna mína á spítalan-
um. Þú vildir vita að litla frænka þín
hefði það gott og að vel væri hugsað
um hana á meðan hún væri í náminu.
Það er mér mikils virði hversu mikinn
áhuga þú hafðir á mínum rannsóknum
þó svo að við værum ekki alveg á sama
sviði. Þú fylgdist með því sem ég var
að gera og gafst góð ráð um hvernig
best væri að haga doktorsnáminu og
hvernig ætti að eiga við leiðbeinendur
og aðra samstarfsfélaga. Ég þakka
þér allan þann stuðning sem þú hefur
sýnt mér og allar þær góðu stundir
sem við höfum átt saman. Þín er sárt
saknað en það er huggun harmi gegn
að þú þurftir ekki að þjást lengur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guðrún Stefánsdóttir, Utrecht.
Frá því að við systkinin fyrst mun-
um eftir okkur voru komur Kjartans
„stóra frænda“ til landsins reglulegt
tilhlökkunarefni. En þar sem við er-
um ung og minni okkar nær stutt
munum við lítið eftir þeim tíma þegar
Kjartan bjó á Íslandi. Hins vegar er
sá tími okkur enn í fersku minni þegar
við systkinin bjuggum í föðurhúsum
og Kjartan dvaldi hjá okkur þegar
hann heimsótti Ísland. Það setti ætíð
skemmtilegan blæ á heimilislífið þeg-
ar þessi dagfarsprúði frændi kom til
okkar klyfjaður bókum. Oftar en ekki
bað móðir okkar um að við aðstoðuð-
um hann við að bera inn farangurinn,
töskur fullar af bókum, sem líkast til
voru þyngri en við sjálf. Kjartan var
að eðlisfari fróðleiksfús og athugull og
ekkert var honum óviðkomandi. Hann
hafði alltaf mikinn áhuga á því hvað
við systkinin vorum að sýsla og við
máttum gjarnan eiga von á spurn-
ingaflóði þegar hann náði okkur ein-
um, oft eldsnemma á morgnana við
mismikla hrifningu yngri kynslóðar-
innar. Hann kunni margar sögur af
bernskubrekum okkar og í heimsókn-
um sínum rifjaði hann þær gjarnan
upp. Vísast hefðu margar þeirra
gleymst hefði ekki verið fyrir stál-
minni Kjartans.
Kjartan gaf sig alltaf mikið að börn-
um og fengum við systkinin meiri at-
hygli frá honum en við áttum að venj-
ast frá fullorðnu fólki. Okkur eru t.d.
minnisstæðar langar stundir þar sem
legið var yfir landabréfabókum og
heimurinn rannsakaður. Þegar
Snorri, elsta systkinið, eignaðist sitt
fyrsta barn, fylgdist Kjartan grannt
með þroska sveinsins. Á meðal þess
síðasta sem hann sagði um þennan
nýja uppáhaldsfrænda var að mál-
þroski hans væri með miklum ágæt-
um. Líklega hefur ekkert okkar
systkinanna gert sér grein fyrir því,
fyrr en við sjálf komumst til vits og
ára, að frændinn góði var líka góður
fræðimaður og gaumgæfði málþroska
okkar allra.
Það var ekki hvað síst gott að njóta
samvista við Kjartan því hann var laus
við fals og yfirborðsmennsku og eltist
ekki við duttlunga tískunnar eða lífs-
gæðakapphlaupsins. Hugðarefni hans
voru af fræðilegum toga ásamt því
sem hann hafði einlægan áhuga á ætt-
ingjum sínum og vinum. Þegar hann
dvaldi hjá okkur á Sólvallagötu varði
hann miklum tíma á Árnastofnun og
Þjóðarbókhlöðunni við vinnu.
Heilsteypt gildi og heiðarleiki
Kjartans eru okkur systkinunum til
eftirbreytni og áminningar og fylgja
okkur um ókomna tíð.
Græðarinn Jesús gleðji’ hans önd,
geymd er hún vel í Drottins hönd,
holdið í hvíldum sofi.
Mætast eftir hans mannorð er,
minning réttlátra aldrei þver.
Gáfur Guðs lýðir lofi.
Snorri, Ottó og Gyða.
Höggvið hefur verið í raðir Michel-
sen-fjölskyldunnar. Góður frændi og
heilsteyptur drengskaparmaður er
fallinn frá eftir erfið veikindi. Mér er
bæði ljúft og skylt að minnast þessa
góða drengs með nokkrum orðum.
Kjartan, ásamt Óttari tvíburabróð-
ur sínum, var leikfélagi minn í barn-
æsku, oft í þeim unaðsreit við Álfta-
vatn þar sem Ottó og Gyða foreldrar
þeirra voru með sumarbústað rétt við
sumarbústað foreldra minna. Minnist
ég margra glaðra stunda þar sem tím-
inn leið hratt við ýmis ævintýri í
„skóginum“ og sull í vatninu. Þó sam-
skipti okkar minnkuðu með árunum
er við uxum úr grasi brá aldrei skugga
á vináttu okkar sem alla tíð hélst þó
heilt haf væri milli okkar. Kjartan bjó
erlendis eftir nám, lengst af í Noregi
þar sem hann var prófessor í íslensku
við Háskólann í Osló frá árinu 1992 til
dauðadags ásamt því að stunda rann-
sóknir og fræðistörf auk kennslu.
Fjölmargar rannsóknir á sviði ís-
lensku og norrænna málvísinda ásamt
fjölda greina og bóka liggja eftir hann
á Íslandi og erlendis.
Kjartan var afar ræktarsamur við
fjölskyldu sína. Hann kom við í hverri
ferð sinni til Íslands og heilsaði upp á
okkur feðgana en feður okkar voru
bræður og nánir vinir sem upplifðu
ógnartíma Evrópu fyrir og í seinni
heimsstyrjöldinni. Voru samræður
okkar alltaf bæði skemmtilegar og
fróðlegar enda Kjartan víðsýnn og
uppfullur af þekkingu. Þótti föður
mínum mjög vænt um Kjartan og
hlakkaði alltaf til að hitta hann. Er
skarð fyrir skildi en klárt er að þeir
sitja einhvers staðar á spjalli ásamt
öðrum Mikkum sem taka nú á móti
Kjartani.
Færi ég þér Kjartan þakklæti og
kveðjur frá móður minni og fjölskyldu
fyrir ljúf samskipti og votta móður og
fjölskyldu Kjartans samúð við ótíma-
bært brotthvarf hans.
Ég kveð þig, kæri frændi og vinur,
og óska þér velfarnaðar á þeim
ókunnu stigum sem þú nú hefur hald-
ið út á.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Frank Ú. Michelsen,
úrsmíðameistari.
 Fleiri minningargreinar um Kjart-
an G. Ottósson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Bróðir okkar og mágur,
JÓN JÓHANN KRISTJÁNSSON
stýrimaður,
frá Eiði,
Borgarbraut 8,
Grundarfirði,
verður jarðsunginn frá Grundarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 7. júlí kl. 14.00.
Elínborg Kristjánsdóttir, Trausti Jónsson,
Rúrik Kristjánsson,
Arnór Kristjánsson, Auður Jónasdóttir,
Jónína Kristjánsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
Ása Ásthildur Haraldsdóttir,
Fögrukinn 30,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 30. júní.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
12. júlí kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á heimahlynningu Karitas.
Jóhann Reynir Björnsson,
Andrés Eyberg Jóhannsson, María Ingibjörg Kjartansdóttir,
Jens Jóhannsson, Guðrún Árný Árnadóttir,
Jón Gunnar Jóhannsson, Katrín Rut Árnadóttir,
Þór Reynir Jóhannsson
og barnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA ERLENDSDÓTTIR,
frá Odda, Rangárvöllum,
Háholti 7,
síðast til heimilis að
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést föstudaginn 2. júlí.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn 9. júlí kl. 14.00.
Erlendur Daníelsson, Gréta Jónsdóttir,
Ingileif Daníelsdóttir, Anton Ottesen
og ömmubörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞÓRIR ÞÓRISSON
fyrrv. fangavörður,
Miklubraut 82,
lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn 2. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
9. júlí kl. 13.00.
Guðrún Dóra Hermannsdóttir,
Salóme Anna Þórisdóttir, Hreiðar Sigtryggsson,
Þóra Þórisdóttir,
Þórir Hlynur Þórisson,
Hildur Jónína Þórisdóttir, Lárus Bjarni Guttormsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar, ömmu,
langömmu og systur,
ÁSTU ÓLAFSDÓTTUR BECK,
Snorrabraut 56b.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða fyrir
persónulega og hlýja umönnun.
Ása Beck,
Ólöf Una Beck,
Ulf Beck,
Magnús Haukur Jökulsson,
Þórunn Magnúsdóttir,
Gyða Ólafsdóttir.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð, vinarhug og virðingu
vegna andláts og útfarar ástkærs eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTJÁNS HILMARS JÓNSSONAR,
Bylgjubyggð 39B,
Ólafsfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyflækninga-
deildar Sjúkrahúss Akureyrar.
Fyrir mína hönd og fjölskyldunnar,
Ásta Helgadóttir,
Freygerður Dana Kristjánsdóttir,Ingibergur Þorkelsson
Hilmar Kristjánsson, Birna Óskarsdóttir
Jóna Kristín Kristjánsdóttir, Eiríkur Pálmason
Sigurbjörg Kristjánsdóttir, Árni Jón Straumberg Guðmundarson,
barnabörn og barnabarnabörn.