Morgunblaðið - 14.08.2010, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. ÁGÚST 2010
henni Guðs blessunar. Hún hvíli í
friði.
Gunnar Stefánsson.
Elsku amma mín er nú horfin af
sjónarsviðinu. Hún var kletturinn í lífi
mínu og mín helsta fyrirmynd. Þegar
ég lít til baka verður mér fyrst hugsað
til sunnudagsbíltúranna í Öskjuhlíð-
ina með Atla, Steinþóri og Rögnu.
Amma kom brunandi á ljósbláu
Volkswagen-bjöllunni sinni með flotta
bílnúmerið R 29. Hún hafði alltaf með
sér epli og appelsínur í nesti vegna
þess að hollt og gott matarræði var
afar mikilvægt fyrir hana. Síðan pip-
arkökubakstur á jólum og glæsilegt
nýársboð þar sem amma gerði heitt,
ekta súkkulaði eftir uppskrift vinkonu
sinnar, sem hafði verið ráðskona hjá
Ásgeiri forseta.
Reyndar urðum við amma ekki al-
vöru vinkonur fyrr en ég var orðin
sextán ára. Ég var meira með Rann-
veigu ömmu minni fyrstu árin. Við
Atli fórum til Mallorka með ömmun-
um árið 1976 og var það eftirminnileg
ferð. Amma Auður bjó yfir heim-
spekilegri ró og fátt kom henni úr
jafnvægi. Hún bar með sér mikla
reisn, hafði þægilega nærveru og var
mjög góður hlustandi. Amma gaf mér
mörg góð heilræði, til dæmis þessi:
„Það er mikilvægt að verða ástfang-
inn bæði með hjartanu og heilanum!“
„Alltaf vera þakklát fyrir það sem
aðrir gera fyrir þig sama hversu lítið
það er. Enginn getur ætlast til neins
af öðrum sér til handa.“
Ung hafði hún orðið ekkja með tvö
börn. Þá fór hún í tveggja ára nám til
að geta framfleytt fjölskyldunni. Þá
naut hún hjálpar systur sinnar og
Eggerts mágs síns. Ekki er hægt að
tala um ömmu Auði án þess að minn-
ast á Gerði frænku. Þær systur voru
mjög nánar, næstum eins og tvíburar.
Vinátta þeirra var byggð á sönnum
kærleika, virðingu og gagnkvæmu
trausti. Ég bjó hjá ömmu Auði í eitt
og hálft ár. Stuttu eftir að ég flutti til
ömmu sagði Gerður frænka að hún
hringdi ekki jafn oft og áður vegna
þess að ég var þar. Samt hringdu þær
í hvor aðra fjórum sinnum á dag!
Helstu áhugamál ömmu voru hollt
matarræði, útivera, ferðalög, lestur
góðra bóka og leikhúsferðir. Þórs-
mörk var uppáhaldsstaðurinn og hún
hafði einnig ferðast mikið í Noregi,
þar sem hún átti norska vinkonu, Be-
rit Bull. Í mörg ár lagði hún „reyk-
inga“peninga í ferðasjóð, upphæð
sem hún hefði eytt í sígarettur ef hún
hefði reykt einn pakka á dag. Hún var
afskaplega skynsöm og aðhaldssöm í
fjármálum. Skipulögð, með lífið í föst-
um skorðum. Hún var líka dugleg að
sauma, átti gínu og breytti fötunum
sínum eftir tískunni hverju sinni.
Ég mun sakna ömmu mikið. Þessi
glæsilega kona með suðræna yfir-
bragðið hefur nú kvatt okkur. Ég trúi
að það hafi orðið fagnaðarfundir með
þeim systrum. Blessuð sé minning
þeirra beggja.
Svava Gunnarsdóttir Palma.
Það er margs að minnast frá langri
og ljúfri samleið með móðursystur
minni, Auði Jónasdóttur sem lést 6.
ágúst síðastliðinn. Hún kvaddi þetta
jarðlíf með sömu reisn og hún hafði
lifað alla tíð. Líf hennar spannaði nær
heila öld. Í minningunni er heilög
þrenning: mamma og pabbi, amma og
afi og Auður frænka. Í þessari litlu
fjölskyldu ríkti mikil samheldni og
væntumþykja. Nú er síðasti hlekkur-
inn brostinn af þessari kynslóð og við
það myndast mikið tómarúm.
Auður fæddist í Reykjavík 1. apríl
1913 og var frumburður foreldra
sinna Guðrúnar Stefánsdóttur og
Jónasar Jónssonar frá Hriflu. Hún
eignaðist systur, Gerði, árið 1916 og
fjölskyldan flutti í Sambandshúsið við
Sölvhólsgötu árið 1920. Þar ólst hún
upp í kærleiksríkri fjölskyldu.
Vinátta Auðar og mömmu Gerðar
var einstök. Yfirleitt var talað um þær
systur í sömu andrá, Auður og Gerð-
ur. Þær voru um margt ólíkar, Auður
dul að eðlisfari en mamma örgeðja en
áhugamál þeirra og lífsviðhorf þau
sömu. Mannkærleikur og djúp rétt-
lætiskennd. Hjarta þeirra sló í takt
með þeim sem minna máttu sín. Báð-
ar voru þær fagurkerar, bókhneigðar
og víðlesnar.
Auður var tvígift. Fyrri maður
hennar var Ragnar Ólafsson lögfræð-
ingur en seinni maður hennar Stein-
þór Sigurðsson náttúrufræðingur.
Börn hennar eru Sigurður jarðfræð-
ingur og Gerður íslenskufræðingur.
Auður varð fyrir því mikla áfalli að
missa manninn sinn, Steinþór, í
Heklugosinu 1947 en þar stundaði
hann vísindastörf. Hún varð þá ekkja
hálffertug með tvö ung börn. Þá kom
samheldni hennar góðu fjölskyldu í
ljós og með fágætu þreki bauð hún ör-
lögunum byrginn. Takmarkið hjá
henni var að veita börnunum sínum
tveimur öll þau tækifæri sem hún
taldi uppbyggileg og eftirsóknarverð.
Rauði þráðurinn í lífsspeki hennar
var: að fá að lifa og þroskast, læra og
ferðast, og að hver er sinnar gæfu
smiður. Auður var alla tíð markvís,
viljasterk og sjálfstæð en um leið við-
kvæm og ljúf.
Alltaf var stutt í glettnina hjá
henni. Þegar ég heimsótti hana í sum-
ar á Grund spurði hún mig dálítið óör-
ugg, hvað hún væri orðin gömul. Þá
svaraði ég henni: „97 ára, næstum því
hundrað ára, Auður mín“ . Þá svaraði
hún að bragði: „Sko mína“! Hún kom
manni oft á óvart með hnyttnum til-
svörum þótt háöldruð væri.
Ferðalög áttu hug hennar. Ung
ferðaðist hún með foreldrum sínum
og systur til Noregs og Frakklands,
þá ferðuðust þau víða um Ísland.
Óbyggðaferðirnar urðu margar síðar
meir, hjólreiðaferðir um Ísland og
Norðurlönd og aðrar utanlandsferðir.
Síðustu ferðirnar voru daglegar
gönguferðir umhverfis Grund í hvaða
veðri sem var!
Daginn sem hún lést var hún ekki
ein. Gerður, hennar góða dóttir, sat
við rúmstokkinn, rós var í vasa, búið
að hella púrtvíni í staupin og gamla
klukkan hennar sló fimm þung högg.
Þá hófst síðasta ferð minnar mætu,
nærverugóðu og hlýju móðursystur,
ferð sem tekur engan enda.
Nú er hún horfin þangað sem ríkir
„Nóttlaus voraldar veröld
þar sem víðsýnið skín.“
Sextíu ára vikulegri samleið okkar
Auðar, frænku minnar, er lokið.
Megi hin eilífa hvíld verða henni
góð.
Guðrún Eggertsdóttir.
Auður Jónasdóttir, amma mín, lést
6. ágúst síðastliðinn, 97 ára að aldri.
Það er ekki einfalt að lýsa ömmu Auði
og þegar börn hennar og barnabörn
komu saman til að ræða við prestinn
eftir andlát hennar varð mér það enn
ljósara hversu margslunginn per-
sónuleiki hennar var. Allir höfðu mis-
munandi sögur að segja og margt
skemmtilegt heyrði ég þarna í fyrsta
sinn. Til dæmis það að hún var mjög
sjálfstæð og leit svo á að það væri
ekki sjálfsagt að biðja um hjálp en
þakkarvert þegar hjálp var boðin.
Það sem okkur kom öllum saman um
var að hún var með eindæmum skyn-
söm og samviskusöm í öllu sem hún
tók sér fyrir hendur. Hún var góð,
trygg, vitur og skemmtilegur fé-
lagskapur. Og sannkölluð dama alla
tíð.
Einkennandi fyrir ævi hennar var
hversu mikil útivistarkona hún var.
Það leið varla sá dagur að hún fór
ekki út, einu sinni eða oftar. Hún ferð-
aðist innanlands sem utan og fór í
gönguferðir, hjólaferðir og rútuferðir.
Hún sagði mér að sér fyndist hún
hafa félagsskap af hjólinu sínu, nán-
ast eins og það væri persóna. Eins
naut hún útsýnisins yfir gamla kirkju-
garðinn úr stofuglugganum á Ljós-
vallagötu 8 og borðaði alltaf morgun-
matinn við gluggann. Amma lagði
mikið upp úr fjölskyldutengslum og
kallaði mig gjarnan frænku. Hún sá
til þess að við barnabörnin þekktumst
og bauð okkur í ferðir á sunnudags-
morgnum þegar við vorum lítil. Oft
var farið í Öskjuhlíðina en líka í fjöru-
ferðir og í Elliðaárdalinn. Það er rúm
vika síðan ég benti syni mínum á hvar
við amma hefðum setið, fyrir rúmum
þrjátíu árum, í Elliðarárdalnum.
Þegar ég var þrettán ára bauð
amma mér í tveggja vikna ferð um
landið með Ferðafélaginu. Frá þess-
ari ferð á ég fyrstu minningarnar frá
mörgum merkum stöðum eins og
Djúpuvík, Ásbyrgi, Dettifossi og
Landmannalaugum. Við tjölduðum á
hverju kvöldi á nýjum stað og ferðin
var vel heppnuð. Við rifjuðum oft upp
hvað við vorum samt fegnar síðustu
nóttina að geta gist í skála í Þórsmörk
og sloppið við að setja upp tjaldið.
Amma sagði mér að þó stundum
rigndi í ferðinni væri það svo að ég
myndi bara muna eftir sólardögunum
eftir á – það var hennar reynsla.
Ég hef alla tíð litið á ömmu sem
lífskúnstner, hún lét lífið ekki líða hjá
heldur naut þess á sinn einstaka hátt.
Samband hennar við Gerði systur
hennar var svo náið og fallegt að
manni hlýnar um hjartarætur við til-
hugsunina. Eins höfðu þær systur
verið sérlega hændar að móður sinni,
Guðrúnu. Amma hafði alltaf mynd af
henni hjá sér og sagði mér einu sinni
að hún væri það eina sem hún myndi
grípa með sér í eldsvoða. Og eins og
sumir ákölluðu Guð þá ákallaði hún
hana ef eitthvað bjátaði á.
Amma var mjög fylgin sér og nú
rifjast upp fyrir mér þegar ég fyrir
mörgum árum var að manna mig upp
í að skipta um vinnu. Eftir að ég hafði
sagt ömmu frá þessari ákvörðun
hringdi hún í mig nánast daglega til
að spyrja hvort ég væri búin að taka
skrefið og hjálpaði mér þannig yfir
þröskuldinn.
Bless, amma mín, og takk fyrir allt
það góða sem þú hefur gefið okkur.
Það var dýrmætt að eiga þig að.
Þín,
Ragnheiður.
Þegar fregnir berast um andlát
vina og samferðarmanna setur mann
hljóðan, jafnvel þótt fregnin sé ekki
óvænt. Hugurinn leitar til hins látna
og minningar um liðnar samveru-
stundir líða um hugann.
Auður Jónasdóttir, sem nú er
minnst, var ein okkar 16 skólasystra
sem hófu nám í Húsmæðrakennara-
skóla Íslands fyrir réttum 60 árum.
Fljótlega mynduðust náin kynni í
þessum litla hópi þar sem skóladag-
urinn var bæði langur og strangur og
samvinna óvenjumikil.
Innileg vinátta okkar skólasystra,
sem þarna var lagður grunnur að,
hefur haldist allt fram á þennan dag
þótt oft yrði vík milli vina.
Enn fækkar í hópnum okkar, Auð-
ur er sú níunda sem kveður. Hún var
talsvert eldri að árum en flestar okk-
ar hinna og aðstæður hennar mjög
ólíkar okkar. Hún var ekkja, hafði
misst manninn sinn af slysförum og
átti tvö börn á barnaskólaaldri.
Þótt Auður hafi átt góða að sem litu
eftir börnunum hennar, gefur auga
leið að hún hefur ekki átt margar frí-
stundir meðan á náminu stóð. Hún
stundaði námið af alúð og samvisku-
semi sem einkenndi öll hennar störf,
hún var notaleg í öllum samskiptum
og góður félagi.
Okkur er minnisstæð matvælasýn-
ing sem haldin var í skólanum fyrir al-
menning og var þáttur í þjálfun okk-
ar. Þar vakti Auður sérstaka athygli
fyrir kennslu í geymsluaðferðum
grænmetis og berja, en þá voru
frystiaðferðirnar að ryðja sér til
rúms. Að loknu námi varð kennsla í
heimilisfræðum grunnskóla fljótlega
aðalstarfsvettvangur Auðar, lengst af
í Austurbæjarskóla. Henni líkaði
starfið vel og að sögn nemenda henn-
ar hafa þeir búið vel að fræðslunni.
Hún lagði alla tíð mikla áherslu á
rétt fæðuval í kennslunni vegna þess
hve mikil áhrif það getur haft til hins
betra á heilsufar og útlit. Hún sótti
fjölda námskeiða hérlendis viðkom-
andi greininni og fór kynningarferðir
til Svíþjóðar og Danmerkur vegna
skólaeldhúsa.
Við eigum góðar minningar um
samverustundir öll þessi ár.Við minn-
umst saumaklúbbanna í gamla daga,
en þá var Gerði dóttur Auðar oft boð-
ið að vera með, stundanna er við kom-
um saman og hjálpuðumst að við ýmis
verkefni að ógleymdum öllum út-
skriftarafmælisdögum okkar. Þessar
samverustundir veittu Auði alltaf
mikla gleði. Falleg minning kemur í
hugann er við minntumst 40 ára
skólaafmælis okkar vorið 1992. Prúð-
búnar nutum við hádegisverðar á
Hótel Sögu þar sem 16 gular rósir
prýddu veisluborðið. Að veitingum
loknum bauð Auður okkur heim á hlý-
legt heimili sitt við Ljósvallagötu þar
sem setið var að spjalli langt fram eft-
SJÁ SÍÐU 32
✝
Hann Halli okkar er dáinn,
HALLGRÍMUR BJÖRGVINSSON,
Njálsgötu 108,
varð bráðkvaddur á heimili sínu þriðjudaginn
10. ágúst.
Útför hans fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 20. ágúst klukkan 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hans er bent á Hugarafl, kt. 460204-2240,
reikn.nr. 0303-13-000429.
Björgvin Karlsson, Guðrún Bóel Hallgrímsdóttir,
Kristinn Björgvinsson, Elva Hlín Harðardóttir,
Loftur Árni Björgvinsson, Christiane Klee,
Dagný Katla og Hólmar Darri Kristinsbörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
GEIR VALGEIRSSON,
Hásteinsvegi 1,
Stokkseyri,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Auður Þórunn Gunnarsdóttir,
Karl Óskar Geirsson, Úlfhildur Sigurðardóttir,
Valdís Geirsdóttir, Erna Rut Pétursdóttir,
Gunnar Þór Geirsson, Auður Hlín Ólafsdóttir,
Júlíus Geir Geirsson, Jóna Björg Björgvinsdóttir,
Guðríður Ester Geirsdóttir, Hlynur Óskarsson,
Bergur Geirsson, Ingibjörg Vigdís Ottósdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
BOGI INGIMARSSON
hæstaréttarlögmaður,
Sigtúni 57,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju þriðjudaginn
17. ágúst kl. 13.00.
Sigrún Sigurþórsdóttir,
Sigurþór Bogason,
Benedikt Bogason, Úlla Káradóttir
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURLAUG JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis á,
Laugarnesvegi 104,
lést á Hrafnistu Reykjavík, deild H-1, föstudaginn
6. ágúst.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu, að vestan-
verðu, þriðjudaginn 17. ágúst kl. 13.00.
Ásdís Hannesdóttir, Gunnar Waage,
Benedikt G. Waage,
Davíð Waage, Carolina Castillo,
Alexander og Isabella,
Baldur Hannesson, Sangiam Phanomkul,
Fjóla Ösp,
Hlynur Baldursson, Anna Kr. Gústavsdóttir,
Birna Íris og Máni Björn,
Lilja Björk Baldursdóttir, Kjartan Norðdahl,
Karen Ösp, Tinna Marín,
Kristel Lind og Jökull Logi,
Reynir Baldursson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA JÓNSDÓTTIR,
frá Gemlufalli,
áður til heimilis í,
Safamýri 51,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 2. ágúst, verður jarðsungin
frá Háteigskirkju mánudaginn 16. ágúst kl. 13.00.
Þökkum starfsfólki deildar 1 B á Eir fyrir góða umönnun undanfarin ár.
Sigríður Pétursdóttir, Jan Overmeer,
Jón Ágúst Pétursson, Hólmfríður Helga Þórsdóttir,
Ólafur Pétursson, Anna M. Þ. Ólafsdóttir,
Kristín Pétursdóttir, Þröstur Harðarson
og barnabörn.