Morgunblaðið - 25.08.2010, Síða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. ÁGÚST 2010
✝ Benína Elsa Guð-jónsdóttir fæddist
í Hafnarfirði þann 25.
mars 1928. Hún lést
föstudaginn 13. ágúst
2010 á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Foreldrar hennar
voru Guðjón Bene-
diktsson vélstjóri frá
Minna-Knarrarnesi á
Vatnsleysuströnd, f.
26.11. 1890, d. 5.2.
1988 og kona hans El-
ínborg Jónsdóttir frá
Bakka í Seyluhreppi í
Skagafirði, f. 3.1. 1891, d. 22.2 1968.
Systkini
Elsu eru: Ásgrímur, látinn, Stein-
unn, látin, Ingibjörg, látin, Hulda, lát-
in, Guðrún, látin, Hera, látin, Haukur,
látinn og Óskar sem var yngstur af
systkininum í Gunnarssundi 7, Hafn-
arfirði.
Elsa giftist 1956 Guðmundi Óskari
Frímannssyni, f. 25.2.
1927, d. 15.1. 1968.
Foreldrar hans voru
Frímann Haraldsson, f.
24.6. 1894, d. 27.4. 1941
og kona hans Hall-
fríður Finnbogadóttir,
f. 11.7. 1889, d. 27.5.
1983 frá Horni í Sléttu-
hreppi. Elsa og Óskar
eignuðust tvo syni, Jón
Inga, f. 30.4. 1957, d.
1.9. 2009 og Þórhall
Frímann, f. 12.2. 1963.
Sonur Þórhalls og
Fanneyjar Jóhanns-
dóttur er Fannar Þór, f. 23.10. 1986.
Elsa hóf störf hjá Sparisjóði Hafn-
arfjarðar árið 1947 og starfaði þar
allan sinn starfsaldur, eða um hálfrar
aldar skeið.
Útför Elsu fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 25. ágúst 2010,
kl. 13. Jarðsett verður í Hafnar-
fjarðarkirkjugarði.
Mér finnst ég svífa í tómarúmi
þessa stundina þegar ég kveð þig í
dag, elsku mamma mín. Ég hafði svo
innilega vonað að ég fengi meiri tíma
með þér.
Mér finnst eins og það hafi verið í
gær sem ég kvaddi bróður minn og
son þinn, Jón Inga. Lífsins gangur
getur stundum verið harður. Þegar
ég hugsa um lífshlaup þitt, mamma,
þá finnst mér að almættið hafi látið
þig fá þyngri byrðar að bera en marg-
an annan. En þú bugaðist ekki og
gekkst stolt í gegnum lífið. Þú varst
mér yndisleg móðir og gafst mér ást
og umhyggju og kærleika.
Mamma, þú varst heiðarleg, reglu-
söm og trúrækin kona allt þitt líf. Þú
varst einstakur starfskraftur, þú
hófst starfsferil þinn 19 ára gömul hjá
Sparisjóði Hafnarfjarðar og vannst í
bankanum í 50 ár. Þegar ég var
spurður á mínum yngri árum í Hafn-
arfirði hverra manna ég væri, þá var
svarið ávallt: „Ég er sonur Elsu í
Sparisjóðnum.“ Og oftar en ekki kom
svarið til baka: „Já, hennar Elsu, hún
er svo góð kona.“
Mamma, það er svo margt sem ég
hefði viljað að hefði farið betur í mínu
lífi. Þú sagðir mér að lifa ekki í eft-
irsjá, það kæmi dagur eftir þennan.
Mamma, mér var það ótrúlega dýr-
mætt og friðsælt að dvelja með þér
við dánarbeð þinn og halda í hönd
þína nóttina fyrir andlát þitt og geta
tjáð þér hug minn til þín, það mun ég
geyma í hjarta mínu meðan ég lifi.
Mamma, ég veit að síðasta eitt og
hálfa ár í lífi þínu á Hrafnistu var þér
ekki létt. Þó þú hafir fengið yndislega
umönnun hjá frábæru starfsfólki á
Hrafnistu, var sorgin þér þungbær,
þú misstir systur þínar tvær, þær
Heru og Huldu sem dvöldu líka á
Hrafnistu. Og sonarmissir þinn var
þér óbærilega þungbær.
Elsku mamma mín, nú þegar þú
hefur fengið hvíldina löngu, sem þú
átt svo sannarlega skilið, kveð ég þig.
Þú varst móðir mín, þú varst hetjan
mín.
Þú fagra minning eftir skildir.
Þinn sonur,
Þórhallur Frímann.
Hún Elsa er búin að kveðja. Það
var veðurblíða og falleg fjallasýn á
dánardeginum á sjúkrastofunni á 3.
hæð á Hrafnistu. Fjörðurinn logn-
kyrr og bjarmi yfir Keilinum. Þannig
kvaddi heimabyggðin sem hefur
fóstrað hana öll hennar æviár. Við
dánarbeð er eins og tíminn stöðvist.
Hugsanir þjóta hraðferð frá vöggu til
lífsloka þeirra sem eru að kveðja.
Tíminn sem mótaði eina mannsævi.
Hann var stór systkinahópurinn
sem ólst upp í foreldrahúsum í Gunn-
arssundinu. Flest systkinanna hafa
átt heimili í Hafnarfirði alla tíð og
samgangur því mikill. Af systrunum
sex hafa þrjár þeirra látist á nokkrum
mánuðum. Eftirlifandi er yngsti bróð-
irinn. Þó Elsa hafi átt góð uppvaxt-
arár hjá traustum foreldrum og mörg-
um systkinum hafa skipst á skin og
skúrir í lífi hennar, hún ekki alltaf sól-
armegin í lífinu. Hún varð ekkja ung er
Óskar maður hennar lést eftir 10 ára
sambúð, drengirnir þeirra Jón Ingi og
Þórhallur þá aðeins 10 og 5 ára. Hún
lagði krafta sína og alúð í að veita
drengjunum sínum eins góðan stuðning
og aðhlynningu og hún mátti. Hún vann
allan sinn starfsaldur í Sparisjóði Hafn-
arfjarðar þar sem hún naut trausts í
störfum sínum enda glögg og athugul.
Við starfslok verða oft miklar breyt-
ingar og fólki hættir þá oft til að ein-
angrast, hafi það takmarkaða orku til
að bera sig eftir félagsskap og viðfangs-
efnum. Það gladdi hana mikið að eign-
ast barnabarn, sonarsoninn Fannar,
fæddan 23. október 1986, þó svo hagaði
til að hún gæti ekki séð til með honum
og umgengist hann í uppvextinum eins
og hún hefði óskað. Stolt sýndi hún
myndir af honum.
Hrörnun elliáranna hefur ekki farið
mildum höndum um Elsu. Margskonar
heilsukvillar og minnisglöp hafa hrjáð
hana síðustu árin. Þar má þó segja að
lögð hafi verið líkn með þraut og hún
ekki skynjað með öllu það mikla áfall
sem skyndilegur dauði Jóns Inga, eldri
sonarins, var fyrir einu ári, 1. septem-
ber 2009. Synirnir báðir, Þórhallur og
Jón Ingi meðan hans naut við, sýndu
móður sinni mikla umhyggju síðustu
árin á Hrafnistu, heimsóttu þeir hana
oftast daglega og er henni hrakaði og
sýnt var að endalokin nálguðust vakti
Þórhallur yfir móður sinni uns yfir
lauk.
Stundaglasið hennar Elsu er útrunn-
ið. Í endurlifuninni finnst mér að heim-
sóknir og samverustundir hafi verið of
fáar og stopular, hægt hefði verið að
gera miklu betur. En dauðinn er harð-
stjóri sem gefur ekki færi á að ráðstafa
neinu betur. Megi kærleiksríkar ljós-
verur leiða þig að friðarströndum. Þar
munu bíða þín vinir í varpa. Blessuð sé
minning þín.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Þín mágkona,
Rósa.
Elsa Guðjónsdóttir
✝ Mjallhvít Þorláks-dóttir fæddist að
Gautastöðum í Fljót-
um 8. maí 1932. Hún
lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Mörkin 17. ágúst
2010.
Hið óvenjulega nafn
á rætur sína að rekja
til þess að hörunds-
litur barnsins var sér-
lega hvítur við fæð-
ingu.
Foreldrar hennar
voru Þorlákur Magn-
ús Stefánsson, f. 1.1.
1884, d. 4.11. 1984, og Jóna Sigríður
Ólafsdóttir, f. 27.6. 1893, d. 16.12.
1976. Þeim varð 13 barna auðið en
þrjú létust kornung. Upp komust
Magnea, f. 1913, d. 1975, Þorleifur,
f. 1914, d. 2010, Halldóra María, f.
1922, d. 1970, Stefán, f. 1923, Viðar,
Garði 30.8. 1913, d. 17.6. 1983. Mjall-
hvít og Sigmar eignuðust þrjú börn:
1) Ágústa, f. 11.10. 1960, börn henn-
ar eru Stefán Sigmar Símonarson, f.
9.8. 1984, Einar Símonarson, f. 17.6.
1986, Íris Ösp Símonardóttir, f. 6.7.
1988. Maður Ágústu er Þorsteinn
Þórðarson. 2) Jóna Kristín, f. 8.12.
1962. 3) Eyjólfur Sigmarsson, f.
4.10. 1964, búsettur í Noregi. Hans
kona er Judit Schroth Sigmarsson,
f. í Ungverjalandi 25.3. 1974, börn
þeirra eru Trine Schroth Eyjólfs-
dóttir, f. 26.3. 2003, og Henrik
Schroth Eyjólfsson, f. 17.8. 2004.
Mallhvít og Sigmar áttu heimili
sitt í Hraunbænum í Reykjavík en
bjuggu smátíma á Höfn og þar vann
Mjallhvít í frystihúsinu. Síðan var
hún dagmóðir en hún var barngóð
og hafði gaman af litlum börnum.
Einnig var hún söngelsk og tók
stundum gítarinn og spilaði en að-
eins fyrir sjálfa sig.
Útför Mjallhvítar fer fram frá Ár-
bæjarkirkju í dag, 25. ágúst 2010, og
hefst athöfnin kl. 13.
f. 1926, Guðmundur, f.
1928, d. 1977, Þórhall-
ur, f. 1929, d. 1982,
Mjallhvít sem kvödd
er í dag, Jenney, f.
1933, og Trausti, f.
1938.
Mjallhvít hleypti
heimdraganum og
vann meðal annars í
síldinni á Siglufirði.
Þaðan fór hún suður í
Keflavík og til
Reykjavíkur. Þar
kynntist hún eftirlif-
andi manni sínum,
Sigmari Eyjólfssyni, f. 1.5. 1933 að
Kálfafelli Suðursveit. Þau giftu sig
að Gautlandi í Fljótum 1960. For-
eldrar Sigmars voru Eyjólfur J.
Stefánsson organisti, f. 14.7. 1905, d.
31.1. 1994, og Ágústa Kristín Sig-
urbjörnsdóttir, fædd að Gamla
Ég ætla að reyna að koma nokkr-
um línum hér á blað. Þú varst sérlega
hlédræg kona. En það var notalegt
að koma til þín. Alltaf var kaffi á
borðum, kleinur sem þú bakaðir oft
og sendir dóttur þinni í Keflavík
handa krökkunum en þú varst vakin
og sofin að sjá um að litlu ungarnir
fengju nú nóg að borða. Síðan bak-
aðirðu pönnukökur í snatri, varst
snögg að bera á borðið og svo settistu
í krókinn þinn og hafðir vakandi auga
með að ekkert vantaði á borðið. Á
jóladag var svo súkkulaðið sem þú
bjóst til það besta sem ég hef smakk-
að. Þú hlýtur að hafa haft einhverja
leyniuppskrift enda voru dætur þínar
í vandræðum með að laga það eins og
mamma gerði. Þú fylgdist vel með og
varst fróð um frændfólk og systkini.
Það var hægt að fletta upp í þér um
menn og málefni. Einnig hafðirðu
mjög gaman af að bregða undir þig
betri fætinum og skreppa í tjaldútil-
egur, fara í berjamó og seinna meir í
sumarbústað til að hlaða upp orku frá
náttúrunni. Ég man að þegar ég kom
fyrst til þín þá varstu nýbúin að tína
bláber og það var náttúrlega boðið
upp á bláber og rjóma. Svo var þér
umhugað um að barnabörnin væru
fín og vel til fara og fórst þá ein í bæ-
inn að versla en eiginmaðurinn furð-
aði sig á hvar peningarnir væru sem
hann lét þig hafa daginn áður. Þá
sagðirðu gjarnan við dóttur þína:
„Æ, ekki segja pabba þínum frá
þessu.“ Þú hafðir mjög gaman af
happdrætti hverskonar og lottóið var
líka í huganum. Þú vannst líka oft og
varst heppin. Eftir að aldurinn færð-
ist yfir og sjónin fór að versna þá
fannstu ágætis ráð til að lesa Mogg-
ann. Þú tókst stækkunargler og
þetta gekk svona ljómandi vel. Það
var snjallt. En svo lentir þú í að fá
þann leiðindasjúkdóm sykursýki.
Hún var erfið og lék þig grátt. Það
þurfti að sprauta þig oft á dag, það
hefur ekki verið gaman, en eiginmað-
urinn sinnti þér eins vel og hann gat.
En svo kom að því að heilsa hans varð
of slæm til að geta sinnt þér eins og
vel ætti að vera og þá varstu svo
heppin að fá pláss á Vífilsstöðum. Þú
varst nú ekki mjög ánægð með að fá
ekki að vera heima eins lengi og
stætt var en svona er lífið. En þú
varst nú bara ánægð á Vífilsstöðum.
Þar horfðirðu á uppáhaldsefnið þitt.
Íþróttir og sérstaklega handboltinn
átti hug þinn til dauðadags. Þú hvatt-
ir þína menn hástöfum af lífi og sál.
Eins og menn vita voru bræður þínir
í Gautunum frá Siglufirði. Ég læt
fylgja hér með textann við Lindin
tær. En nú er kallið komið. Við kveðj-
um þig Mjallhvít með kærri þökk fyr-
ir viðkynninguna.
Eiginmanni, börnum, barnabörn-
um og stórum hópi aðstandenda vott-
um við innilega samúð okkar.
Ó hve gott á lítil lind
leika frjáls um hlíð og dal.
Líða áfram létt sem hind,
líta alltaf nýja mynd.
Hvísla ljóði að grænni grein,
glettast ögn við lítinn fót.
Lauma kossi á kaldan stein,
kastast áfram tær og hrein.
Ég vildi að ég væri eins og þú
og vakað gæti bæði daga og nætur.
Að öllu skyldi kveða óð um unað, ást
og trú
sem aldrei bregst en hugga lætur.
Já, ef ég mætti lifa eins og lindin
silfurtær
sem lög á sína hundrað strengi slær.
(Bjarki Árnason frá Siglufirði.)
Guð blessi minningu þína.
Þrúður og Hreinn.
Nú hefur loginn hjá henni Mjall-
hvíti slokknað. Eftir situr ljúf minn-
ing um góða konu.
Ég bjó í sömu blokk og Mjallhvít í
tvo áratugi í Árbænum, var í pössun
hjá henni í mörg ár og varð vinkona
barna hennar. Mjallhvít hafði ljúfa,
hægláta lund og mér er sérstaklega
minnisstætt að hún skammaði mig
aldrei. Hjá henni fann ég öryggi,
hlýju og að ég væri ætíð velkomin.
Ég á margar minningar frá þessum
árum, s.s. þegar við hlustuðum á um-
fjöllun útvarpsins um eldgosið í Eyj-
um, að leika við Jónu dóttur hennar
út um alla íbúð og horfa upp til Gústu
systur hennar sem átti fallegt, forláta
borð sem gat spilað tónlist og var
alltaf glöð. Við Eyjólfur vorum líka
miklir vinir og ég leit upp til allra
systkinanna enda voru þau mér eldri.
Mjallhvít var mér og mínum ætíð
góð og kom oft með rjúkandi heitar
og ljúffengar kleinur sem hún bakaði
og kom hlaupandi með til okkar.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
hana að og hennar fjölskyldu. Bless-
uð sé minningin um þessa góðu konu.
Hrefna Guðmundsdóttir.
Mjallhvít Þorláksdóttir


  


 



 
    
       
✝
Okkar ástkæri,
HANNES ÞÓR HELGASON,
Háabergi 23,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 15. ágúst, verður
jarðsunginn frá Víðistaðakirkju fimmtudaginn
26. ágúst kl. 13.00.
Jóna Conway, Helgi Vilhjálmsson,
Kristín Helgadóttir, Gísli Jón Gíslason,
Ingunn Helgadóttir, Atli Einarsson,
Rut Helgadóttir, Jóhann Ögri Elvarsson,
Helgi Már Gíslason, Ása Karen Jónsdóttir,
Guðlaug Matthildur Rögnvaldsdóttir,
Patrik Snær Atlason, Nadía Atladóttir,
Sunneva Gísladóttir og Ísak Atli Atlason.
✝
LEE REYNIR FREER,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Móðir hins látna og aðrir aðstandendur.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Draflastöðum,
Fnjóskadal,
andaðist laugardaginn 21. ágúst á Dvalarheimilinu
Hlíð.
Jarðsett verður frá Draflastaðakirkju fimmtudaginn
2. september kl. 14.00.
Dómhildur Sigurðardóttir,
Jón F. Sigurðsson, Svanhildur Þorgilsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.