Morgunblaðið - 20.11.2010, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. NÓVEMBER 2010
Ég kynntist ást-
kæru eiginkonu
minni, Ólu, fyrir
meira en þrjátíu ár-
um síðan. Á þeim tímapunkti þótti
mér líf mitt hafa litla merkingu en
það breyttist fljótt er ást okkar óx
með degi hverjum og við áttum at-
hyglisvert líf saman í gegnum árin.
Við vorum förunautar í lífinu hvort
sem það var í hversdagslífinu eða
á ferð til fjarlægra staða en fjöl-
skyldur okkar voru ávallt í sam-
einingu.
Í dag verð ég að kveðja ástina í
lífi mínu en ég veit að hún bíður
eftir mér við perluhliðið þegar
minn tími er kominn. Vertu sæl,
ástin mín, þangað til þá.
Gone but never to be forgotten:
You lifted me up when I was down
you brought a smile to me,
you made my life for all to see
how much you gave to me.
May now you go into God’s hands
to do his work in his other land
for he has chosen you for all to see
how well you did on earth with me!!
Robert E. Benitez.
Leiðir okkar Ólu tengdamóður
minnar lágu fyrst saman að hausti
til fyrir 30 árum. Þá gerðu þau
hjónin sér ferð heim til Íslands,
meðal annars til að forvitnast um
stúlkuna sem var farin að búa með
Stefáni, frumburði Ólu. Mér fannst
ég alltaf vera velkomin í fjölskyld-
una og upplifði mig strax sem
hluta hennar. Óla hefur eflaust
fundið til samkenndar með stelp-
unni sem var þarna 17 ára gömul
með litla dóttur sína. Sjálf átti hún
Stefán þegar hún var á sama aldri.
Á þessum tíma vorum við líka báð-
ar með dætur okkar ungar, þar
Guðrún H. Ólöf
Ólafsdóttir Benitez
✝ Guðrún H. ÓlöfÓlafsdóttir Beni-
tez fæddist í Reykja-
vík 11. september
1939. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Garðvangi 9. nóv-
ember 2010.
Útför Ólu fór fram
frá Keflavíkurkirkju
18. nóvember 2010.
sem Clara mágkona
er einungis tveimur
árum eldri en Guð-
björg mín.
Þar sem Óla og
Bob bjuggu erlendis
voru samskipti okkar
ekki eins mikil og við
hefðum viljað þessi
fyrstu ár. Þau voru
þó dugleg að koma
heim í fríum sínum
og voru kærkomnir
gestir. Barnabörnun-
um hér fjölgaði og
þau hlökkuðu alltaf
mikið til að fá ömmu og afa í heim-
sókn, eins og við hin. Eitt sinn fór-
um við hjónin með krakkana litla
til Englands og voru Óla og Bob
óþreytandi í að lóðsa okkur um
dýragarða og verslunargötur í þær
þrjár vikur sem við dvöldum hjá
þeim í góðu yfirlæti. Það var svo í
kringum árið 1990 sem þau fluttu
til Íslands og gerðust nágrannar
okkar í Keflavík. Það var ljúft að
fá Ólu og Bob heim og varð sam-
gangur nú mikill þegar stutt var
að fara. Það var líka alltaf auðvelt
að leita til Ólu þegar á þurfti að
halda. Eftirminnilegastar eru fjöl-
skyldustundirnar, þar sem jafnan
ríkti gleði meðal barna og fullorð-
inna.
Tengdamóður minni þakka ég
samfylgdina og bið guð að blessa
minningu hennar og gefa Bob,
börnum hennar og öðrum aðstand-
endum styrk í sorginni.
Helga Róbertsdóttir.
✝ Björn Magnússonfæddist á Syðra-
Hóli 26. júní 1921.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnuninni á
Blönduósi 13. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Magnús Björns-
son frá Syðra-Hóli, f.
30. júlí 1889, d. 12.
júlí 1963 og Jóhanna
Guðbjörg Alberts-
dóttir, f. 11. mars
1897 á Vindheimum í
Skagafirði, d. 3.
mars 1996. Systkini Björns: 1)
Hólmfríður, f. 1. apríl 1918, 2) Jó-
hanna María, f. 1. maí 1919, 3)
Sveinbjörn Albert, f. 1. nóvember
1923, d. 13. nóvember 1987, 4)
Guðrún Ragnheiður, f. 17. maí
1925, d. 2. júní 1938, 5) Guðlaug
Ásdís, f. 7. ágúst 1931.
Björn kvæntist 5. nóvember
1966 Ingunni Lilju Hjaltadóttur
frá Skeggjastöðum í Skagahreppi,
f. 31. júlí 1943. Foreldrar hennar
voru Hjalti Árnason frá Víkum á
Skaga, f. 11. janúar 1915, d. 2010
og Anna Lilja Magnúsdóttir frá
Skeggjastöðum í Skagahreppi, f.
23. janúar 1912, d.
2000. Börn Björns og
Ingunnar Lilju: 1)
Anna Lilja, f. 8. maí
1967, maki Ásgeir
Vilhelm Bragason, f.
1. september 1960,
börn þeirra Fannar
Benedikt Guðmunds-
son, f. 1986, Bragi
Sveinbjörn, f. 1997,
Jóhanna María, f.
1998. 2) Magnús Jó-
hann, f. 17. júní
1969, maki Signý
Gunnlaugsdóttir, f.
20. október 1967. Börn Magnúsar
og Theodóru Berndsen: Björn Elv-
ar, f. 2002, Stefanía Dúfa, f. 2005.
3) Ingunn María, f. 17. maí 1973,
maki Sighvatur Smári Stein-
dórsson, f. 15. júní 1955. Börn
þeirra: Guðjón Freyr, f. 2008,
Guðbjörg Lilja, f. 2010.
Björn tók við búi á Syðra-Hóli
af foreldrum sínum 1955 og bjó
þar til ársins 1995 er þau hjónin
fluttu að Urðarbraut 16 á Blöndu-
ósi.
Útför hans fer fram frá Blöndu-
óskirkju í dag, 20. nóvember 2010,
og hefst athöfnin kl. 14.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín eiginkona,
Ingunn Lilja.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum föður míns Björns Magn-
ússonar. Hann hafði ákaflega gaman
af að lesa og gerði mikið af því, sér-
staklega eftir að hann hætti búskap
og átti meiri frítíma (og hafði alveg
ótrúlegt minni). Þegar ég var ung-
lingur lánaði hann mér gjarnan bæk-
ur að lesa og hafði óskaplega gaman
af að spyrja mig út úr til þess að
kanna hve vel ég myndi það sem ég
hafði lesið. Ævinlega rak hann mig á
gat og þá kom þessi setning: „Hvað,
manstu þetta ekki, þú varst að lesa í
gærkveldi og ert búin að gleyma því
en ég las þetta fyrir mörgum árum og
man það enn.“ Hann kvartaði enda
mikið í seinni tíð og sagðist eiga svo
erfitt með að muna það sem hann
læsi en samsinnti því að það væri
samt gott að leggjast út af og glugga í
góða bók.
Hann hafði líka farið víða um Ís-
land, kunni nöfn og staðhætti líkt og
vegahandbók. Það var gaman að
skoða með honum myndir frá ferða-
lögum fjölskyldunnar um Ísland,
ræða sögu landsins; oft hafði hann
verið með mönnum á sjó frá þessum
eða hinum staðnum og gat bætt við
ýmsum fróðleik sem ekki finnst í bók-
um. Stundum þegar þau mamma
komu í heimsókn á Akureyri buðum
við Ásgeir þeim í dagsferðir, ein-
hverju sinni fórum við í bíltúr í Flat-
eyjardal og Fjörður sem honum þótti
óskaplega gaman að, og minntist
stundum á þá ferð og þá gjarnan með
viðbótarupplýsingum um ábúendur
eða þá sem við rákumst á í ferðinni.
Pabba þótti mjög skrítið þegar við
systur tókum okkur til og fórum
gangandi um eyðidali í sveitinni og
vildi endilega að við útveguðum okk-
ur hesta til fararinnar. Hann gaf þá
góð ráð um gönguleiðir, hvar væri
best að fara og hvar verstu keldurnar
væru sem betra væri að sneiða hjá
spurði síðan þegar við komum til
byggða aftur hvort það hefði verið
nokkuð gaman að þessu. Hann var
röskur til vinnu og vildi drífa hlutina
af væri þess nokkur kostur en honum
leiddist útivinna í rigningu og þá
einkanlega um sláttinn, þá lagði hann
sig og sagðist ætla að sofa fyrir
ókomnum vökum (líkt og Albert afi
hans á Neðstabæ) en þegar stytti upp
var tekið til hendinni. Hann passaði
samt alltaf upp á að ofgera engum og
lagði mikið upp úr að við ynnum ekki
allt upp á sömu höndina, heldur hefð-
um reglulega handaskipti.
Það er við hæfi að enda þetta líkt
og símtölin okkar en þá sagði hann
gjarna þegar honum þótti við vera
búin að tala saman nægilega lengi:
„Jæja, er þetta nú ekki orðið gott,
Anna mín.“ Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Anna Lilja.
Ég skrifa þessa grein til að segja
öllum heiminum hvað mér þykir
vænt um elsku afa minn. Ég trúi ekki
enn þá að ég muni aldrei hitta hann
aftur. Þó ég viti að afi sé dáinn hugsa
ég mikið um það sem við gerðum
saman og ég ímynda mér það sem við
náðum ekki að gera saman þangað til
ég kem upp til afa, þá verð ég kannski
orðin gömul kona en ég held samt að
hann þekki mig aftur.
Ég sé hann fyrir mér liggjandi á
beddanum í „austurríki“ að lesa í ein-
hverri af bókunum sínum. Einn dag-
inn hittumst við vonandi aftur og
þangað til ætla ég að geyma vel allar
minningarnar okkar svo að við getum
skoðað þær saman og talað um þær.
Ég geymi þig alltaf í hjartanu.
Kveðja frá litla fuglinum hans afa.
Jóhanna María (Lóa).
Frændi minn Björn Magnússon
lést 13. nóvember síðastliðinn, á ní-
tugasta aldursári.
Ég var í sveit, eins og sagt er, hjá
afa mínum og ömmu, á Syðra Hóli.
Ég kom að Syðra Hóli fyrst 5 ára
gamall og var þar svo öll sumur og
líka tvo vetur, þar til ég var orðinn 16
ára.
Þegar Bjössi var tekinn við búinu
var ég í sveit hjá honum. Og ég get
sagt um Bjössa frænda, að ég veit
varla hvort hann var frændi minn,
bróðir eða pabbi, því hann var þetta
allt í senn.
Veturnir á Syðra-Hóli voru góðir
ekki síður en sumrin. Bjössi kunni
þær bækur utanað sem hann hafði
lesið einu sinni. Þetta var náttúrlega
plága. Því þegar ég var að lesa ein-
hverja bók spurði hann mig út úr efn-
inu, en ég átti náttúrlega í mestu
vandræðum að muna það sem ég las
kvöldið áður. Og svo þurfti helst að
læra nýja vísu í hverjum fjóstíma. Því
Björn var ekki bara lesinn í bókum
heldur sjóður af vísum.
Nú er stundum talað um vinnu-
móral. Ef ég veit hvað það þýðir var
góður vinnumórall á Syðra Hóli. Þó
eitthvað misjafnt hrykki nú út úr
fólki í smalamennsku, þá var annars
alltaf gaman og einstaklega létt yfir
öllum heimilisbrag. Það er nú ekki
eins og við höfum verið þarna tveir
með afa og ömmu. Nei, á Hóli var oft
margt um manninn. Þarna voru
systkini Bjössa, Dísa og Atli, flest
sumur. Og svo komu Maja og Jonni
með barnahópinn sinn á sunnudög-
um eða öðrum hátíðisdögum. Alla-
vega varð hátíðisdagur þegar þau
komu.
Og það var mikið spjallað og hlegið
og gert græskulaust grín að náung-
anum. Það hefur lengi verið þjóðarí-
þrótt landans að herma eftir nábúun-
um. Þeir bræður Bjössi og Atli voru
ekki eftirbátar annarra í þeirri íþrótt.
Og svo var tekið vel eftir og engu
gleymt ef ég eða aðrir krakkar sögð-
um eitthvað sérkennilegt eða am-
bögu af einhverju tagi. Nei, því var
ekki gleymt.
Já, Björn var góður bóndi. Syðri-
Hóll er ekki stór jörð en hæg og hann
hafði af búskapnum þann arð sem
hægt var að ætlast til með hyggjuviti
og útsjónarsemi. Hann var alltaf að-
eins á undan máttarvöldunum; þegar
þurrkurinn kom var hann búinn að
slá, og þegar rigningin kom var hann
búinn að taka saman.
Björn var ógiftur þegar hann tók
við búinu og í nokkuð mörg ár. En
síðan rættist vel úr, því til hans kom í
kaupavinnu Ingunn Lilja Hjaltadótt-
ir frá Skeggjastöðum á Skagaströnd.
Þau tóku svo saman og giftu sig, og
eignuðust þrjú börn. Þetta var góð
búbót í öllu tilliti. Ég trúi ekki öðru
en börnin hafi notið sömu lífsgæða af
hans hendi en ég, hvað varðar ástúð
og uppfræðslu í hinum ólíklegustu
hlutum.
Björn ætlaði sér ekki bóndahlut-
verkið, en mér finnst að hann megi
vera ánægður með sitt lífsstarf og af-
raksturinn af því. Hann var vel liðinn
bóndi sem fór vel með jörðina, bætti
hana og húsaði. Hann eignaðist góða
konu og þrjú börn, hvers hefði hann
eða við átt að óska frekar?
Ég ætla því að óska þeim Ingu,
börnum og barnabörnum til ham-
ingju með minningarnar um eigin-
mann, föður og afa.
Hólmsteinn Snædal
(systursonur).
Björn Magnússon
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Konan mín, móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KRISTBJÖRG BENEDIKTSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn
12. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 23. nóvember kl. 13.00.
Hörður Hjartarson,
Benedikt Harðarson, Jóhanna Ólafsdóttir,
Una Björk Harðardóttir, Pétur Hansson,
Hörður Harðarson, Guðrún Hrund Sigurðardóttir,
Brynjar Harðarson, Guðrún Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
VÍGLUNDUR GUÐMUNDSSON,
Greniteigi 53,
Keflavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 18. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á MND-
félagið, sími 565-5727.
Guðbjörg Kristín Víglundsdóttir, Guðmundur Ingi Guðjónsson,
Magnea Inga Víglundsdóttir, Gunnar Magnússon,
Hafrún Ólöf Víglundsdóttir,
Sverrir Víglundsson, Hallfríður Anna Matthíasdóttir,
Jóhann Sigurður Víglundsson, Halla Sjöfn Hallgrímsdóttir,
Íris Víglundsdóttir, Böðvar Bjarnason,
Lilja Víglundsdóttir, Njáll Karlsson,
Ragnheiður Víglundsdóttir, Kristján Valur Guðmundsson,
afabörn, langafabörn og langalangafabarn.