Morgunblaðið - 04.01.2011, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2011
✝ Steinunn KristínGuðmundsdóttir
fæddist að Hrollaugs-
stöðum á Langanesi
14. mars 1923. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð á Akureyri
22. desember 2010.
Steinunn var dóttir
hjónanna Hólmfríðar
Guðbrandsdóttur, f.
1888, d. 1980, og Guð-
mundar Jósefssonar,
f. 1892, d. 1966.
Systkini Steinunnar
eru: Steinunn Kristín,
f. 1921, d. 1922, Aðalbjörg, f. 1925,
Jóhann f. 1926, d. 2002, og Unnur
Margrét, f. 1929, d. 1987.
Steinunn giftist Kristjáni Hall-
dórssyni, byggingameistara, f. 26.
september 1912, d. 24. maí 1991, 7.
febrúar 1944. Börn þeirra eru: a)
Guðmundur Hólm, f. 12. ágúst
1943, kona hans er Sigríður Guðrún
Sigurðardóttir, f. 1943, eiga þau 4
börn og 9 barnabörn. b) Halldór
Sigvaldi, f. 8. ágúst 1944, kona hans
er Kristín Magnússon, f. 1943, eiga
þau 2 syni og 4 barnabörn. c) Aðal-
björg, f. 27. nóvember 1945, d. 3.
ágúst 2008, gift Sigurjóni Norberg
Ólafssyni, eiga þau 2 börn og 7
barnabörn. d) Sigrún Björk, f, 31.
janúar 1949, gift Sig-
urði Garðari Valdi-
marssyni, f. 1946,
eiga þau 3 dætur, 9
barnabörn og 2
barnabarnabörn. e)
óskírður sonur, f. 8.
september 1951, d.
12. september 1951. f)
Sigurveig Halldóra, f.
3. október 1952, gift
Pétri Ármanni Jó-
hannssyni, f. 1954,
eiga þau 3 börn. g)
Helena Rut, f. 23. nóv-
ember 1954, gift
Rögnvad Erlingssyni, f. 1957, eiga
þau 3 börn. h) Ingibjörg, f. 15. októ-
ber 1957, gift Hinriki Kristjánssyni
f. 1954, eiga þau 3 börn og 4 barna-
börn. j) Hólmfríður Sigríður, f. 16.
janúar 1959, gift Unnari Þór Lár-
ussyni, f. 1958, d. 7. júní 2010, eiga
þau 3 dætur og 1 barnabarn.
Steinunn og Kristján hófu bú-
skap sinn á Þórshöfn en fluttust til
Akureyrar árið 1946. Árið 1963 hóf
Steinunn að vinna hjá verksmiðjum
SÍS og starfaði sem verkakona all-
an sinn starfsaldur ásamt því að
vera húsmóðir á stóru heimili.
Útför Steinunnar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 4. janúar
2011, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Elsku mamma ekki hvarflaði að
mér að ég væri að heimsækja þig í
síðasta sinn í byrjun aðventunnar.
Við Pétur áttum ánægjulega sam-
verustund með þér yfir kaffibollum
og súkkulaði. Fríða systir kom líka
með Ásthildi litlu. Þú varst hress og
þér fannst ekkert plaga þig frekar en
fyrri daginn.
Síðustu daga hefur hugurinn reik-
að til samverustundanna í gegnum
árin. Eftir að ég flutti suður var nota-
legt að koma norður í heimsókn með
fjölskylduna og spjalla við þig um
heim og geima. Síðastliðin ár færði
ég þér helstu fréttir af fjölskyldunni,
en talið barst oft að gömlu dögunum.
Ég er glöð yfir því, að við Pétur fór-
um sumarið 2004 á æskuslóðirnar
ykkar pabba, tókum myndir af ýms-
um stöðum sem tengdust ykkur. Eft-
ir þessa ferð fannst mér ég betur
geta spjallað við þig um uppvaxtarár-
in ykkar pabba og fyrstu búskapar-
árin. Þú sagðir mér svo margt sem ég
mun geyma í huga mér. Takk fyrir
þessar samverustundir sem gáfu mér
óskaplega mikið og allt sem þú gerðir
fyrir mig og mína.
Ég mun ylja mér við góðar minn-
ingar um sterka konu og hvunndags-
hetju, mömmu og ömmu sem gekk til
allra verka án þess að kveinka sér.
Allt var svo sjálfsagt, hvort sem það
var fjölskyldan eða aðrir. Takk fyrir
uppeldið og góða leiðsögn, en lífið
brosti ekki alltaf við þér. Þú horfðir á
eftir nokkrum af þínum nánustu ætt-
ingjum svo sem nýfæddum syni,
pabba, barnabarni, Æju systur og
Unnari Þór, tengdasyni þínum. Allt
þetta tók mjög á þig. Ég veit að þú
varst orðin þreytt og þráðir hvíldina.
Elsku mamma, megi Guð varð-
veita sálu þína. Pabbi hefur tekið á
móti þér með opnum örmum.
Þín dóttir,
Sigurveig (Veiga).
Undanfarna daga hafa minningar
frá æskuárum mínum á Akureyri
streymt gegnum huga minn. Hér er
af mörgu að taka. Ég var alin upp í
stórri fjölskyldu, alls átta börn. Pabbi
vann mikið, því marga munna þurfti
að metta. Hlutverk mömmu voru
þessi hefðbundnu heimilis- og upp-
eldisstörf. Það þurfti ákveðna og
duglega manneskju til að stýra svo
stóru heimili. Móðir mín var skipu-
lögð, afkastamikil og skynsöm kona.
Heimilið var alltaf snyrtilegt og allt í
röð og reglu, matur á ákveðnum tím-
um. Við vissum að hverju við geng-
um. Eins og tíðkaðist á þessum árum
saumaði hún fötin á okkur. Minnist
ég sérstaklega fallegu náttkjólanna
sem hún saumaði á okkur systurnar
fyrir ein jólin, ljósbláir og allir pífu-
lagðir. Mikil vinna var lögð í sauma-
skapinn. Fyrstu árin var hún heima-
vinnandi húsmóðir, en síðan
breyttust aðstæður og hún þurfti að
fara út á vinnumarkaðinn. Það
breytti litlu. Hún bara skipulagði sig.
Það var oft að hún eldaði mat, bakaði
og gekk frá þvotti, allt á sama tím-
anum. Aldrei heyrði ég hana kvarta
yfir þreytu eða sýna á annan hátt að
henni fyndist þetta erfitt. Hún gekk í
verkin.
Eitt er mér sérstaklega minnis-
stætt þegar ég á unglingsárum veikt-
ist og taldi mig ekki geta klárað
ákveðinn áfanga sem ég stefndi að.
Ég ætlaði að gefast upp og hætta. Þá
sagði mamma við mig: „Þú gefst ekki
upp, heldur klárum við þetta saman.“
Og það var gert. Fyrir þetta er ég
henni ævinlega þakklát. Í þessu sam-
eiginlega verkefni okkar tók ég eftir
að hún var greind kona og átti auð-
velt með að setja sig inn í málin.
Menntavegurinn hefði verið henni
greiður.
Elsku mamma, ég veit að þú varst
orðin leið og þreytt og þráðir hvíld.
Pabbi tekur vel á móti þér. Hann er
búinn að bíða lengi.
Hvíl í friði.
Helena Rut.
Elskuleg amma okkar kvaddi
þennan heim þann 22. desember síð-
astliðinn. Við systurnar viljum minn-
ast ömmu Steinunnar með nokkrum
orðum. Við urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að alast upp á Akureyri ná-
lægt ömmu og afa. Kristín sem er elst
okkar systranna ólst upp á heimili
þeirra fyrstu tvö æviárin sín. Þar
naut hún mikillar umhyggju frá
ömmu og auðvitað afa líka.
Við systurnar heimsóttum þau
hjónin reglulega í Birkilundinn þar
sem þau höfðu byggt sér fallegt
heimili. Þar hafði afi einnig smíðað
gróðurhús og þau hjónin ræktuðu
þar m.a. tómata sem við systurnar
fengum að gæða okkur á. Einnig fór-
um við systur oft með þeim í sveitina,
lítinn landskika í Eyjafirði, þar sem
þau hjónin ræktuðu m.a. kartöflur.
Margar minningar og ævintýri tengj-
ast þeim ferðum, settar voru niður
kartöflur og sullað í læknum. Oftar
en ekki urðum við systurnar „sjop-
pusvangar“, aðallega þó sú yngsta,
þegar við nálguðumst Leirurnar og
stoppuðu þau þá alltaf og gáfu okkur
bláan Opal.
Okkur þótti alltaf spennandi að
heimsækja ömmu á haustin í skó-
verksmiðjuna Gefjun, þar sem amma
vann svo lengi, þá fengum við nýja
vetrarskó. Þegar kom að öskudegi lá
leiðin alltaf til ömmu á Gefjun þar
sem við sungum fyrir hana og hún
gladdist yfir því. Jólaboðin hennar
ömmu voru mjög spennandi. Var hún
þá búin að vélrita málshætti og setja
inn í kökur. Var mikill spenningur
þegar allir settust við borðið og hver
las upp sinn málshátt. Amma átti það
til að tala svolítið mikið og þegar við
komum á fund hennar, lagði hún oft
fyrir spurningar og svaraði þeim
jafnharðan sjálf. Jákvæðni einkenndi
Steinunni ömmu og lét hún aldrei
styggðaryrði falla um nokkurn mann.
Núna hefur amma fengið hvíld eft-
ir vinnusama ævi og við vitum að það
hefur verið tekið vel á móti henni hin-
um megin. Þar sem afi og Æja dóttir
þeirra hjóna og litli drengurinn
þeirra hafa tekið á móti henni með
opnum örmum. Hvíldu í friði, elsku
amma.
Kristín Björg, Kolbrún og
Elva Dröfn.
Það er alltaf sárt þegar einhver
deyr sem er manni mikils virði. Nú er
komið að því að hún elsku amma mín
hefur kvatt þennan heim. Það er gott
að eiga góðar minningar sem ylja um
hjartarætur og hjálpa manni að tak-
ast á við sorgina.
Ég man þegar ég var lítil stelpa og
fór til Akureyrar með fjölskyldu
minni að heimsækja ömmu og afa í
Birkilundinn. Það var alltaf tekið vel
á móti manni og á þeirra heimili leið
mér vel. Þau áttu svo fallegt og hlý-
legt heimili þar sem voru húsgögn
sem afi hafði smíðað og dúkar og púð-
ar sem amma hafði gert. Enn fleiri
minningar á ég samt frá því þau
bjuggu í Einilundi, þangað kom ég
oft. Þegar ég var orðin nógu gömul
fékk ég að fljúga ein til Akureyrar til
ömmu og afa. Ég man að ömmu
fannst ég nú ekki borða nóg og samdi
við mig um að ef ég yrði dugleg að
borða fengi ég heitt kakó og kringlur
annað hvert kvöld. Þessi samningur
var auðvitað mjög spennandi og stóð
ég við mitt til að fá mitt kakó og
kringlu. Bernskuminningarnar eru
margar ljúfar og góðar frá ömmu og
afa.
Þær minningar sem standa mér
samt næst þegar ég hugsa um ömmu
eru minningar frá því að amma opn-
aði heimili sitt fyrir mig og Atla þeg-
ar við hófum nám við Verkmennta-
skólann á Akureyri. Amma bauð
okkur að búa hjá sér í Einilundinum
og þáðum við það. Amma gerði auð-
vitað allt sem hún gat til þess að okk-
ur liði sem best. Eldaði hangikjöt eða
saltkjöt ansi oft þar sem ég hafði ein-
hvern tímann sagt henni að mér
þætti það ósköp gott. Stakk upp á því
að panta pítsu annað slagið og stóð
föst á því að sér þættu þær góðar.
Okkur leið mjög vel á hennar heimili
og erum við henni mjög þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum með henni
og fengum að kynnast henni ömmu
enn betur. Við horfðum á bíómyndir
fram eftir kvöldi og hún fylgdist með
okkur læra við borðstofuborðið. Hún
sýndi öllu því sem við tókum okkur
fyrir hendur mikinn áhuga.
Amma upplifði með mér bæði gleði
og sorg meðan á námi mínu á Ak-
ureyri stóð. Það er ógleymanlegt að
hafa verið hjá henni þegar ég gekk í
gegnum erfiða tíma þegar snjóflóð
féll á heimabæ minn. Þá lá ég í fangi
ömmu og beið fregna og fann fyrir
hlýju og umhyggu.
Við Atli kláruðum okkar nám á Ak-
ureyri og útskrifuðumst og amma
var auðvitað þátttakandi í þeim gleði-
dögum, enda átti hún svo sannarlega
sinn þátt í því að við kláruðum námið.
Síðustu stundir mínar með ömmu
hafa líka verið gleðilegar. Í fyrra
eignaðist ég mitt fyrsta barn og fór
ég við fyrsta tækifæri til ömmu til að
kynna hana fyrir dóttur minni.
Amma hafði fylgst vel með þeim
langa tíma sem það tók að eignast
hana og gleðin leyndi sér ekki þegar
hún hitti loks litlu stelpuna mína.
Um leið og ég syrgi ömmu og
hugsa til baka þá er ég þakklát fyrir
svo margt. Ég er þakklát fyrir að
hafa átt góðan tíma með ömmu og
safnað saman mörgum minningum.
Minningum sem munu ylja mér um
hjartarætur ásamt þeim myndum
sem ég á og þá sérstaklega þeim sem
teknar voru í síðustu heimsóknum
mínum til ömmu. Minning þín lifir
elsku amma.
Kristjana Hinriksdóttir.
Steinunn Kristín
Guðmundsdóttir ✝Yndislegi pabbi okkar, sonur og bróðir,
HILMAR TÓMASSON,
Valagili 21,
Akureyri,
er lést af slysförum mánudaginn 27. desember,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju föstudaginn
7. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vildu minnast hans er bent á styrktarreikning
sem opnaður hefur verið í nafni dætra hans, kt. 020599-2869,
reikningsnúmer 1145-05-251530.
Helena Dögg og Hildur Jana,
S. Jóna Hilmarsdóttir, Ari Már Torfason,
Tómas Leifsson, Sigríður Gunnarsdóttir,
Árni Þór, Ragnheiður Tinna, Salome og Gunnar Elís.
✝
Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
DÓRÓTHEA ANTONSDÓTTIR
frá Vík
í Mýrdal,
sem lést laugardaginn 1. janúar, verður jarðsungin
frá Stórólfshvolskirkju, Hvolsvelli, föstudaginn
7. janúar kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Sjálfsbjargarheimilið, Hátúni 12.
Fyrir hönd aðstandenda,
Charlotte Guðlaugsson,
Anton Karl Þorsteinsson, Hanna Valdís Garðarsdóttir,
Helga Þorsteinsdóttir, Baldur Þór Bjarnason,
Þorbjörg Sif Þorsteinsdóttir, Hreimur Örn Heimisson
og barnabörn.
✝
Elsku maðurinn minn og faðir okkar,
HELGI MARKÚS KRISTÓFERSSON,
Silfurteigi 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum föstudaginn 31. desember.
Anna M. Jensdóttir,
Guðný Á. Helgadóttir,
Áslaug Helgadóttir,
Hulda Helgadóttir,
Jens B. Helgason.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, vinur, afi og lang-
afi,
HALLDÓR RÓSMUNDUR HELGASON,
Pósthússtræti 3,
Reykjanesbæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnudaginn
2. janúar.
Magnea Halldórsdóttir, Kristján Ingi Helgason,
Ragnar Helgi Halldórsson, Þórunn Friðriksdóttir,
Halldóra Halldórsdóttir, Erlingur Rúnar Hannesson,
Guðrún Bjarnadóttir,
afa- og langafabörn.
✝
Yndisleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTRÚN SIGURRÓS Á. LUND,
lést á Hrafnistu miðvikudaginn 29. desember.
Jarðsungið verður frá Landakotskirkju föstudaginn
7. janúar kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningar-
kort Hrafnistu eða kaþólsku kirkjunnar.
Stefán Lund,
Gunnar Lund,
Marianne Lund,
Lucia Lund, Ragnar Helgi Róbertsson,
Thorben Lund, Marion Herrera,
barnabörn og barnabarnabarn.