Póstmannablaðið - 01.08.1962, Blaðsíða 17

Svvinn G. Iljörnsson:
Póstskilríkisspjöld
Vöntun persónuskilríkja hefur lengi
verið mikið vandamál í póstþjónustunni
hér á landi, þegar afhenda þarf verðsend-
ingar eða greiða ávísanir. Þetta hefur
komið æ betur og betur í ljós mi á síðari
árum. Lausn þessa máls er því að verða
mjög aðkallandi. Þan nafnskírteini, sem
gefin voru út hér, þegar eignakönnunin
fór fram, eru nú ekki lengur notuð, enda
ekki hentug, þar sem myndar af hand-
hafa var ekki krafizt, en hún er veiga-
mikið sönnunargagn.
Þær reglur, sem starfsmenn póstþjón-
ustunnar fara eftir, þegar um er að ræða
afhendingu ábyrgðafbréfa, peningabréfa
eða þegar greiða þarf ávísanir, voru sett-
ar fyrir 37 árum. Það gefur því auga leið,
að peningaveltan hefur margfaldazt á
þessu árabili, og því mjög erfitt að leysa
þessi störf af hendi án þess, að almenn-
ingur hafi einhver persónuskilríki. Það
er því ekki vonum fyrr að fundin sé ein-
Við skoðuðum vandlega póstskóla í Zúr-
ich og urðum við mjög hrifnir af aðbún-
aði þar og skipun allri.
Hér á landi er brýn nauðsyn fyrir
póstþjónustu komandi ára að setja á stofn
póstskóla, til þess að mennta og undir-
húa starfsmenn póstsins undir starfið. Ég
held, að við gætum tekið Svisslendinga
okkur til fyrirmyndar í þessum efnum —■
eins og svo mörgum öðrum.
J. G.
hver heppileg lausn í þessu máli, sem
póstþjónustan og allur almenningur geti
vel við unað.
Reglur þær, sem starfsmenn póstþjón-
ustunnar verða að fara eftir, eru í 21. gr.
reglugerðar um notkun pósta, frá 25. marz
1925. Þar segir: „Ef póstmaður þekkir eigi
móttakanda, getur hann krafizt þess, að
hann færi sönnur á það með vottorði
áreiðanlegs manns, sem póstþjónninn
’þekkir, annaðhvort munnlega eða skrif-
lega, að hann sé hinn rétti móttakandi,
en póstmenn mega láta sér nægja, að hlut-
aðeigandi sýni hréf eða nafnmiða, sem
ber með sér, að hann sé sá, er hann seg-
ir, eða færi líkur að því á annan hátt.“
Enn fremur segir: „Póststjórnin er ekki
skyld að skila ábyrgðarbréfum, peninga-
bréfum eða böggulsendingum, fyrr en
hún hefur fengið kvittun hins rétta mót-
tökumanns eða umboðsmanns hans.“ Þá
segir í 19. gr. póstlaganna frá 1940: „Fyr-
ir afhendingu skrásettra sendinga, send-
inga með tilgreindu verði, svo og fyrir
útborgaðar póstávísanir, póstkröfur og
póstinnheimtuávísanir, skal póststjórnin
krefjast löggildrar kvittunar.“
Eins og framanritað ber með sér, þá
er erfitt að fara eftir þessum reglum. Tal-
að er um, að hlutaðeigandi sýni „bréf eða
nafnmiða, sem beri með sér, að hann sé
sá, er hann segir, eða færir líkur að því
á annan hátt.“ Þá er talað um í póstlög-
unum, að „póststjórnin krefjist löggildrar
kvittunar".
PÓSTMANNABLAÐIÐ
17