Póstmannablaðið - 01.08.1962, Blaðsíða 22

Siguijón Bjömsson
FRÍMERKJAÞÁTTUR
Frímerki — eru misjafnlega stórir papp-
írssneplar mismunandi að verðgildi —
myndskreyttir fletir í litauðugum afbrigð-
um. Þau eru raunverulega verðbréf mis-
jafnlega verðmæt, sum hækkandi, sum
lækkandi — en öll gefin út upprunalega
í sama tilgangi — að vera burðareyrir
bréfa, böggla og annarra póstsendinga.
Þessum myndskreyttu pappírssneplum má
svo skipta í tvo aðalflokka, stimpluð og
óstimpluð frímerki.
Þegar pósthúsið hefur selt frímerkið og
það hefur verið límt á sérstaka póstsend-
ingu og stimplað, hefur það þar með lok-
ið hlutverki sínu. Viðtakandi bréfsins lít-
ur á frímerkið á hægra horni þess og
finnst það segja: ,,Hér kem ég með bréf-
ið þitt, sendandinn keypti mig á pósthús-
inu og límdi mig á bréfið, svo að það
kæmist til þín.“ Oft er það, að viðtakandi
veitir frímerkinu nánari athygli, og er þá
vissulega margt, sem er athyglivert og
girnilegt til fróðleiks. Við getum hugsað
okkur, að hann athugi fyrst og fremst upp-
runalegt verðgildi þess, en til þess þarf
frímerkið að vera vel stimplað. Stimpill-
inn má ekki vera svört klessa yfir verð-
gildið eða yfir allt frímerkið. Nóg er, að
stimpillinn lendi aðeins yfir eitt horn frí-
****+-K**-K*-M<++*+++****+++***+*-Mc
mæta í önn og ys, meðan ekki eru fyrir
hendi hentug persónuskilríki. Póstskilrík-
isspjöld myndu stórlega auðvelda alla af-
hendingu í pósthúsunum, og yrðu jafn-
framt öryggi fyrir póstnotendur, sem all-
ur almenningur nyti góðs af áður en
langt um liði.
merkisins, svo að myndflötur þess sé að
mestu ósnertur. Næst mundi hann svo at-
huga, hvort frímerkið væri alveg heilt, en
slíkt er ekki hægt að vita fullkomlega,
nema að búið sé að leysa það af umslag-
inu. Sé nú frímerkið heilt og vel stimplað,
mundi eigandinn sjálfsagt fá áhuga á að
vita, hvað upplagið af viðkomandi útgáfu
hafi verið stórt — það er, hvað mörg sams
konar frímerki muni vera til. Reynist
upplagið að hafa verið lítið, má búast við,
að frímerkið eigi eftir að hækka í verði,
og frímerkjasafnarar keppist um að ná í
það í söfn sín, áður en það verði um sein-
an, en þá er eigandinn ekki búinn að
rannsaka frímerkið til fulls. Hann á eftir
að athuga tökkunina, en hún er ekki allt-
af sú sama, lárétt og lóðrétt. Hafi hann
við hendina frímerkjalista og sjái, að þar
sé getið, að takkningin á viðkomandi merki
sé 14X12j/2, þá er takningin á láréttu lín-
unni 14, en á lóðréttu línunni 12 j/2.
Flestir myndu telja, að nú hljóti frí-
merkið að vera fullrannsakað, en svo er
þó ekki. Eigandinn á eftir að athuga, hvort
vatnsmynztri sé í því. Mörg frímerki hafa
vatnsmerki, einkum eldri frímerki. Var
það gert til þess að fyrirbyggja eftirprent-
anir. Þrenns konar tegundir vatnsmerkja
voru aðallega notaðar: 1 fyrsta lagi var
vatnsmerkið fléttað með fínum þráðum
inn í efnið, sem pappírinn var mótaður úr,
og þá í réttri teikningu sem óskað var eftir.
Vatnsmerkið kemur þá fram í frímerkinu
sem ljós dauf teikning. f öðru lagi voru
þessir þræðir felldir úr efninu, og kemur
þá vatnsmerkið fram sem óljós dökk teikn-
ing. f þriðja lagi var vatnsmerkið pressað
22
PÓSTMANNABLAÐIÐ