Morgunblaðið - 14.04.2011, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 2011
✝ ArinbjörnHjálmarsson
frá Vagnbrekku í
Mývatnssveit fædd-
ist 20. september
1919 á Sveinsstönd í
Mývatnssveit.
Hann lést á
sjúkrahúsinu á
Húsavík 4. apríl
2011.
Foreldrar hans
voru Hjálmar Jónas
Stefánsson, f. 5.2. 1869, d. 24.12.
1943, og Kristín Hólmfríður Jóns-
dóttir, f. 25.5. 1878, d. 14.4. 1970.
Alsystir Arinbjarnar var Helga
húsfreyja í Vagnbrekku, f. 5.10.
1915, d. 22.1. 2003. Hennar mað-
ur var Freysteinn Jónsson frá
Geirastöðum í Mývatnssveit, f.
17.5. 1903, d. 24. júní 2007. Systk-
ini Arinbjarnar samfeðra voru:
Arinbjörn, f. 1.1. 1896, d. 7.7.
1916. Egill, prestur í Íslend-
ingabyggðum í Norður-Dakóta, f.
24.7. 1898, d. 13.10. 1953. Bjarn-
ey, hárgreiðslukona í Norður-
Dakóta, f. 3.9. 1902, d. 1973. Þau
tóku sér ættarnafnið Fáfnis er
þau fluttu vestur um haf um 1920.
Systkini Arinbjarnar sammæðra
Halldóru eru 15 og barna-
barnabörnin 16.
Þegar Arinbjörn var þriggja
ára, 1922, fluttu foreldrar hans
með þau systkinin frá Sveins-
strönd í Vagnbrekku, bú sem þau
reistu á lítilli landræmu úr landi
Geirastaða.
Þar átti hann heima mestan
part lífs síns, fyrst með foreldum
og systur og síðar með sinni fjöl-
skyldu í sambýli við fjöskyldu
systur sinnar Helgu og hennar
manns Freysteins Jónssonar, allt
til ársins 1981. Þar áttu þau sam-
an félagsbú. Arinbjörn var verk-
hagur og smiður góður. Hann
stundaði ýmis störf utan heimilis,
einkum byggingarvinnu.
Tónlist var honum í blóð bor-
in. Harmonikka og orgel voru
hans hljóðfæri þótt faðir hans,
Hjálmar Stefánsson, hafi einkum
verið þekktur fyrir fiðluleik.
Þetta ár 1981 urðu kaflaskil. Ar-
inbjörn hætti búskap og hóf störf
hjá Kísiliðjunni í Mývatnssveit og
fjölskyldan fluttist upp í Reykja-
hlíð. Þar starfaði Arinbjörn í sjö
ár, en flutti þá til Akureyrar þar
sem hann stundaði ýmis verka-
mannastörf meðan kraftar ent-
ust. Hann bjó ásamt eftirlifandi
eiginkonu sinni á Akureyri til
dauðadags.
Útför Arinbjarnar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag,
fimmtudaginn 14. apríl 2011, og
hefst athöfnin kl. 13.30.
voru: Friðrika Krist-
jánsdóttir, húsfreyja
á Efri-Dálksstöðum á
Svalbarðsströnd, f.
9.6. 1902, d. 12.12.
1989. Sæþór Krist-
jánsson, bóndi í Aust-
urhaga og Fagranes-
koti í Aðaldal, f. 6.6.
1905, d. 2.1. 1993.
Ólöf Jakobína Krist-
jánsdóttir, húsfreyja
á Gautsstöðum á
Svalbarðsströnd, f. 29.4. 1911, er
dvelur nú á Kjarnalundi, heimili
aldraðra.
Eftirlifandi eiginkona Ar-
inbjarnar er Halldóra Sigríður
Þórarinsdóttir frá Borg í Mý-
vatnssveit, f. í Ytri-Neslöndum
2.11. 1928. Börn þeirra eru: 1)
Kristín, f. 20.5. 1950, gift Sigurði
R. Ragnarssyni, f. 2.12. 1949. 2)
Þórarinn, f. 24.10. 1952, giftur
Ingibjörgu Antonsdóttur, f. 20.3.
1951. 3) Halldór, f. 18.2. 1965, gift-
ur Eddu G. Aradóttur, f. 5.12.
1965. 4) Hjálmar, f. 12.10. 1968,
hans kona Gizelle Balo, f. 9.1.
1973. 5) Ásdís Hólmfríður, f. 4.3.
1971, gift Þórði Pálssyni, f. 11.2.
1973. Barnabörn Arinbjarnar og
Okkur langar til að kveðja
Arinbjörn, móðurbróður okkar,
með örfáum orðum, en hann
lést 4. apríl sl. 91 árs að aldri.
Hann og Halldóra Þórarins-
dóttir, kona hans, bjuggu í fé-
lagi við foreldra okkar Frey-
stein Jónsson og Helgu
Hjálmarsdóttur í Vagnbrekku
frá 1948-1981, mestöll okkar
uppvaxtarár. Á heimilinu var
einnig amma okkar, Kristín
Jónsdóttir.
Húsnæðið var ekki stórt og
því mjög þröngt búið, svo náið
sambýli hefði aldrei blessast
nema allir væru samtaka. Okk-
ur finnst að þetta hafi alltaf
gengið vel og sú samvinna og
samheldni sem við ólumst upp
við verið okkur gott veganesti
út í lífið.
Helga móðir okkar og Ari
voru tengd sterkum böndum. Á
uppvaxtarárum þeirra í Vagn-
brekku hefur margt orðið til
þess og ekki síst sameiginlegur
áhugi þeirra á tónlist. Ari spil-
aði bæði á orgel og harmonikku
sjálfum sér og öðrum til gleði.
Hann var ljúfur í allri um-
gengni, laghentur og góður
verkmaður sem gaman var að
vinna með. Við þökkum Ara
samfylgdina og hans hlut í
þeim góðu minningum sem við
eigum frá æskuárunum.
Kæra Dóra, við vitum að fyr-
ir þig er breytingin mikil. Ykk-
ar sambúð var búin að vara í
meira en 60 ár. Um leið og við
vottum þér samúð okkar óskum
við þess að þú eigir góð ár
framundan með þinni stóru
fjölskyldu og getir yljað þér við
minningarnar. Við kveðjum Ar-
inbjörn frænda okkar með
þökk og virðingu, blessuð sé
minning hans.
Áslaug, Hjálmar,
Guðrún og Egill.
Vængjaðar hjarðir hljóðlega
synda
til hvíldar að bökkum við ey og
strönd,
en hér og þar lyftist ein
hraðfleyg önd
og hálsinn teygir svo langt sem
hún eygist,
– í gegnum sólroðans tindrandi
tjöld,
ef til vill að byggð, sem er
skuggsýn í kvöld,
með náttgustsins hjúp yfir holt
og rinda
og hrjóstrugra farvegi kaldra
linda.
– En hér er svo bjart við hinn
blikandi sjó
og blómin, þau veita svo holla
ró.
Þau hefja manns anda hátt –
og þó
hugann við jörðina binda.
(Einar Benediktsson)
Mér finnst þessar ljóðlínur
eiga vel við þegar ég kveð
tengdaföður minn með fáeinum
fátæklegum orðum.
Hann ól mestan sinn aldur í
Mývatnssveit, fyrst sem korna-
barn á Sveinsströnd þar sem
hann fæddist, síðan í Vagn-
brekku fram yfir sextugt og
síðast í Reykjahlíð fram undir
sjötugt. Síðustu æviár sín átti
hann heima á Akureyri.
Nú eru tæp 43 ár síðan ég
kom fyrst í Vagnbrekku. Þar
var þröngt búið, en þar ríkti
góður andi. Mér var hlýlega
tekið og boðinn velkominn. Svo
æxlaðist að við kona mín flutt-
um nokkru síðar inn á heimilið
og áttum þar okkar tvö fyrstu
búskaparár, fyrst með eitt barn
og síðar tvö. Aldrei fundum við
annað hjá heimilisfólkinu en að
þetta fyrirkomulag væri full-
komlega eðlilegt þótt þröngt
væri fyrir í ranni.
Þegar frá leið kemur æ oftar
upp í hugann hversu mikils
virði þessi stuðningur var og
þroskandi að vera svona tekið á
fystu skrefunum í átt til að
standa á eigin fótum.
Árin tvö í Vagnbrekku
kenndu mér líka að hinn sanni
auður er ekki fólginn í pen-
ingum eða eignum. Hlýtt við-
mót, umhyggja og gagnkvæm
virðing eins og ég fann í Vagn-
brekku færir gæfu og gleði
hverjum sem hana á og þiggur.
Ekki fer hjá því að sá sem
lifir í 92 ár hefur átt sínar sól-
skinsstundir og líka dapra
daga. Árið 1981 brugðu þau Ar-
inbjörn og Halldóra kona hans
búi og fluttust upp í Reykja-
hlíð. Ari hóf störf hjá Kísiliðj-
unni. Þótt þau hafi ekki flust
um langan veg var þetta erfið
ákvörðun, en óumflýjanleg eftir
áratuga langt sambýli í Vagn-
brekku með systur hans Helgu
og hennar manni Freysteini
Jónssyni, sem aldrei bar
skugga á. Með þeim var kært
sem og er enn í dag með börn-
um þeirra. Í Vagnbrekku var í
raun ein fjölskylda.
Ari hafði mótaðar skoðanir í
landsmálum. Hann stillti sér
ávallt upp með þeim sem hon-
um þótti minna mega sín. Hann
hafði óbeit á rangindum. Hon-
um gat hitnað í hamsi yrði
hann áskynja um slíkt.
Góði vinur. Ég þakka þér
samfylgdina öll þessi ár, sá tími
kemur aldei aftur.
Sigurður R. Ragnarsson.
Arinbjörn
Hjálmarsson
✝ Solveig Péturs-dóttir fæddist í
Reykjavík hinn 28.
ágúst 1949. Hún
lést á krabbameins-
deild 11-E á Land-
spítala við Hring-
braut að kvöldi
miðvikudagsins 6.
apríl síðastliðins.
Foreldrar hennar
voru Pétur Þorgils-
son, f. 27.4. 1926, d.
14.1. 2001, og Ingunn Ólafs-
dóttir, f. 25.8. 1928, d. 18.1.
2007. Systkini Solveigar eru: 1)
Ólafur Tryggvi, f. 16.8. 1951,
maki Margrét Þorgeirsdóttir. 2)
Guðný Ingigerður, f. 28.2. 1955.
3) Auður Pétursdóttir, f. 22.3.
1957, maki Ríkharður Sverr-
isson.
Börn Solveigar eru: 1) Ingunn
Péturs, f. 7.11.
1971, maki Óðinn S.
Ágústsson. Barn
þeirra er Gabríel
Pétur Óðinsson.
Fyrir á Óðinn dæt-
urnar Dagbjörtu
Fjólu og Sigur-
veigu Huldu. 2)
Helga Rúna Péturs,
f. 21.2. 1973, maki
Valdimar Agnar
Valdimarsson.
Barn þeirra er Tinna Björt
Valdimarsdóttir.
Solveig vann lengst af við ým-
is skrifstofustörf og þegar hún
lést vann hún í Húsasmiðjunni/
Blómavali.
Solveig verður jarðsungin frá
Digraneskirkju í dag, 14. apríl,
og hefst athöfnin kl. 15.
Elsku mamma. Ég trúi því
varla að þú sért farin frá okkur.
Þetta bar alltof skjótt að og ég er
engan veginn búin að sætta mig
við að þú verðir ekki lengur með
okkur. Það er svo margt sem mig
langar að segja þér og svo margt
sem mig langar að upplifa með
þér. Ég vona að þú hafir vitað það
þegar ég hélt í hönd þína þegar þú
lést hversu heitt ég elska þig.
Við höfum átt margar yndisleg-
ar stundir saman í gegnum árin.
Þær urðu enn fleiri og dásamlegri
síðustu misserin þegar ég átti von
á litlum erfingja. Gleðin var ekki
minni hjá þér en mér. Þú fylgdist
með meðgöngunni eins og hún
væri þín eigin og samgladdist mér
á hverjum degi. Þú lifðir fyrir að
vera amma og varst frábær í því
hlutverki. Þú dekraðir mikið við
Gabríel Pétur frænda minn sem
svo lengi var þitt eina barnabarn.
Þú varst alltaf að óska þess að
eignast fleiri barnabörn til að
dekra við enda varstu einstök
amma. Það er mér sérstaklega
þungbært að þú fáir ekki að vera
með okkur og kynnast Tinnu
Björt betur, en ég lofa þér því
elsku mamma að tala um þig við
hana svo hún fái að kynnast þér.
Það fór aldrei á milli mála
hversu heitt þú elskaðir okkur
systurnar, börn okkar og fjöl-
skyldu. Nú er það hlutverk okkar
að sýna þér hversu heitt við mun-
um elska hvert annað og minnast
þín í uppeldi barna okkar. Ég, Ing-
unn systir og fjölskyldur okkar
munum sjá til þess.
Ég sakna þín óendanlega mikið,
en veit að þú ert á góðum stað með
afa, ömmu og hundinum þínum
Pjakki. Ég vona að þér líði vel þar
sem þú ert núna og að þjáningar
þínar séu á enda. Elsku mamma,
sorgin er mér svo þungbær og erf-
ið. Ég hugga mig við að ég á ótal
minningar um þig sem munu hlýja
mér um hjartarætur. Takk fyrir að
vera mamma mín.
Ég elska þig.
Þín dóttir,
Helga Rúna.
Elsku mamma mín. Ég trúi því
ekki enn að þú sért dáin, finnst svo
óréttlát að þú hafir verið tekin
svona snögglega frá okkur og ég
held að ég sé ekki enn búin að átta
mig fyllilega á því að þú sért farin.
Þegar þú greindist með lungna-
krabbamein fyrir rétt um fjórum
vikum brá okkur öllum mikið, en
þú varst staðráðin í að berjast. En
því miður vann krabbinn þessa
baráttu og var hún ansi snögg. Ég
þakka Guði fyrir að ég komst heim
áður en þú kvaddir okkur og ég
fékk að tala við þig og gleðja þig
smá. Undanfarna daga hef ég oft
staðið mig að því að ætla að hringja
í þig og fá þitt álit eins og ég gerði
svo oft. En ég get ekki lengur
hringt í þig og það er óbærilegt.
Dagarnir eru skrýtnir núna því þú
varst vön að koma til okkar flesta
daga og borða með okkur en núna
kemur engin mamma/amma. Þú
varst svo góð við hann Gabríel
Pétur minn og hjálpaðir okkur svo
mikið með hann, vildir alltaf passa
hann og gafst honum endalaust
gjafir. Lífið hjá þér snerist mikið
um ömmustrákinn og þú lifðir fyr-
ir hann. Gabríel Pétur saknar þín
mikið og hann skilur ekki fyllilega
að þú sért farin að eilífu. Í kvöld
sagði hann við mig að hann vildi að
hægt væri að kyssa kinn þína og
þá myndir þú vakna. Hann segir
að honum sé illt í hjartanu. Mér er
líka illt í hjartanu. Elsku mamma,
lífið verður ekki eins án þín. Nú
ertu komin á nýjan stað, stað þar
sem þér líður vel. Ég kveð þig í
hinsta sinn og ég elska þig.
Þín dóttir,
Ingunn.
Elskuleg tengdamóðir mín, nú
ert þú látin, langt fyrir aldur fram.
Það var mér mikill heiður að fá að
kynnast þér, þótt tími okkar sam-
an hafi verið allt of stuttur. Þú
varst mjög elskuleg í alla staði,
hörkudugleg og alltaf svo indæl.
Ég á aldrei eftir að gleyma því
hvað þú varst glöð þegar þú fréttir
að þú værir að verða amma, enda
var hann Gabríel Pétur minn þinn
augasteinn og allt látið eftir hon-
um. Ég sagði oft við þig að þú vær-
ir að ofdekra hann en þá sagðir þú
að litli kútur hefði náð að plata þig
inn í Toys’rus eða að þið hefðuð
samið um eitthvað og glottir.
Solla, ég get tekið mörg, mörg
dæmi um þegar þú varst að hjálpa
mér. Þú elskaðir þann tíma þegar
ég fór að smíða pallinn fyrir utan
hjá okkur. Þá hafðir þú í nógu að
snúast og við hlógum að því þegar
við vorum að mæla og deila um
hinar ýmsu aðfeðir í þessari smíði,
enda hafðir þú góða reynslu á
þessu sviði með þinn stóra og
glæsilega pall sem þú smíðaðir við
Álakvíslina. Ó já Solla, þú hafðir
þínar skoðanir sem ég sakna svo
mikið. Þú varst svo yndisleg þegar
ég spurði um tré, blóm og gróður.
Þá fórstu á flug og ég fékk allar
þær upplýsingar sem hægt var að
fá, enda er hluti af sál þinni hér við
Akurhvarfið tengt trjánum sem
hér eru. Í garðinum er tré sem þú
plantaðir með Ingunni sem heitir
gullregn og er það á stað sem
mæðir mikið á. Þetta tré minnir
mig á þig.
Líf þitt hefur ekki alltaf verið
dans á rósum og þú hefur þurft að
taka á öllu þínu í þessu lífi og lést
ekkert buga þig þú sterka kona,
þín verður sárt saknað. Á mínu
heimili áttir þú alltaf pláss enda
var það mín ósk að geta búið þér
stað hjá okkur. Ég heyri í þér
þessa dagana rölta um og fara út á
verönd og ég legg á borð fyrir þig.
Án þess að ég verði þess var
trúi ég því að sálin lifi eftir dauð-
ann. Á jólunum verður autt sæti
við borðið sem minnir mig á þig
Solla mín. Ég kveð þig með mikl-
um söknuði. Þú varst án efa ein sú
skemmtilegasta og ótrúlegasta
manneskja sem ég hef kynnst og
skilur eftir þig ógrynni af
skemmtilegum minningum sem
ég mun ávallt geyma með mér og
minnast með bros á vör.
Þinn
Óðinn Sörli.
Elsku besta amma Solla mín er
dáin. Hún var mjög skemmtileg
og var mjög góð við mig. Við fór-
um oft í bíó saman og á laugardög-
um keyptum við okkur fullt af
nammi saman.
Amma Solla mín passaði mig
alltaf þegar mamma og pabbi
þurftu að vinna á kvöldin og mér
fannst gott að hafa hana hjá mér.
Mig langaði að hafa hana hjá mér
alla daga og ég sakna hennar rosa
mikið. Elsku amma ég elska þig
svo mikið.
Þinn
Gabríel Pétur.
Lífið gefur og lífið tekur. Skref-
in þar á milli eru mörg, misstór og
misþung. Í dag er komið að
kveðjustund þar sem við komum
saman og heiðrum minningu
Sollu. Við kveðjum konu sem hafði
margt til brunns að bera. Hún var
skapandi kona með harðan skráp
en hlýtt hjarta. Hún var sérstak-
lega mikil smekkmanneskja bæði
á fatnað og hýbýli. Solla var dugn-
aðarforkur sem ég sé fyrir mér
með pensil, hamar eða prjóna í
höndum. Alltaf með eitthvað fyrir
stafni, hún var alltaf að. Leiðin var
ekki alltaf greið en gaman var að
fylgjast með hvað ömmuhlutverk-
ið gaf Sollu mikið og fyllti hjarta
hennar birtu. Þar reyndist hún
dætrum sínum og barnabörnum
stoð og styrkur.
Ég vil þakka Sollu samfylgdina
í gegnum öll árin. Mér þótti sér-
staklega vænt um þann hlýhug
sem hún sýndi mér fyrir ári þegar
ég kvaddi móður mína. Þar kom
Solla inn í líf mitt með styrk og
umburðarlyndi. Þar fann ég sem
og oft áður hvað gott var að eiga
hana að. Solla ól af sér mína bestu
vinkonu, Ingunni, sem ég ætla
mér að hlúa að eftir bestu getu um
ókomin ár. Hvíl í friði Solveig Pét-
ursdóttir.
Megi ljós lífsins fylgja ástvinum
hennar öllum.
Kristín Laufey Guðjónsdóttir.
Solveig
Pétursdóttir
✝
LEIFUR VILHELMSSON,
Jökulgrunni 8,
lést mánudaginn 11. apríl.
Sæunn Eiríksdóttir,
Þorsteinn Leifsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HULDA G. GUÐJÓNSDÓTTIR,
Brekkubyggð 12,
Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 12. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Haukur Geir Garðarsson,
Sigríður Huld Garðarsdóttir,
Heimir Garðarsson.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓNAS VALDIMARSSON,
Kleppsvegi 62,
áður til heimilis í
Rauðalæk 23,
Reykjavík,
lést laugardaginn 9. apríl.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju miðvikudaginn 27. apríl
kl. 11.00.
Valdemar Steinar Jónasson, Unnur Kristinsdóttir,
Hrafnkell Tjörvi Stefánsson, Davíð Nóel Jógvansson,
Arndís Reynisdóttir,
Hrólfur Þór Valdemarsson, Valdís Karen Smáradóttir,
Hilda Valdemarsdóttir, Birgir Már Björnsson,
Steinar Smári Hrólfsson,
Þóra Dís Hrólfsdóttir.