Morgunblaðið - 14.04.2011, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 2011
✝ Pétur Guð-mundsson
fæddist 2. janúar
1927 í Reykjavík.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu í
Mörk við Suður-
landsbraut hinn 5.
apríl 2011.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Magnússon, um-
sjónarmaður í
danska sendiráðinu, f. 14. febr-
úar 1893, d. 13. maí 1985, og
Helga Jónsdóttir húsmóðir, f.
31. júlí 1895, d. 28. september
1992. Systkini Péturs eru
Magnús, f. 29. janúar 1925, d. 9.
desember 2006, og Ragna, f. 7.
júní 1943.
Pétur kvæntist hinn 30. júní
1951 Steinunni Hjartar Ólafs-
dóttur, f. 17. júní 1930 í Bolung-
arvík. Þau byggðu sér hús í
Skeiðarvogi 41 og bjuggu þar
frá 1961 en fluttu nýverið að
Suðurlandsbraut 58 í Mörkinni.
Foreldrar Steinunnar voru
Ólafur Marías Ólafsson, tré-
smiður í Bolungarvík, síðar í
ember 1998, og Una Björk, f. 3.
mars 2001. Þau búa í Mos-
fellsbæ.
Pétur varð stúdent frá MR
1947, tók fyrrihlutapróf í verk-
fræði frá HÍ 1950 og próf í
byggingarverkfræði frá DTH í
Kaupmannahöfn 1953. Hann
vann sem verkfræðingur hjá
Almenna byggingarfélaginu hf.
1953-61. Stofnaði, ásamt öðr-
um, verkfræðistofuna Fjar-
hitun sf. 1962, Fjarhitun hf.
1970 og starfaði þar alla sína
starfsævi. Pétur var stjórn-
arformaður Fjarhitunar frá
stofnun 1962 til 1989. Meðal
helstu verkefna má nefna að
Pétur var verkefnisstjóri við
verkfræðihönnun Perlunnar og
fjölda annarra bygginga, og við
hönnun og framkvæmdaeftirlit
við stofnæðar og dreifikerfi
Hitaveitu Reykjavíkur. Einnig
staðarverkfræðingur við hafn-
argerð í Straumsvík 1967-1970
og í Þorlákshöfn 1974-1975.
Pétur sat í stjórn Stéttarfélags
verkfræðinga 1956 og 1958-59.
Í stjórn Félags ráðgjafarverk-
fræðinga 1969-77, þar af for-
maður 1973-75. Sat í stjórn Fé-
lags eldri borgara og í
samráðsnefndum á þeirra veg-
um um árabil.
Pétur verður jarðsunginn frá
Langholtskirkju í dag, 14. apr-
íl, og hefst athöfnin kl. 13.
Reykjavík, f. 24.
september 1892, d.
16. janúar 1974, og
k.h. Margrét D.
Hálfdánardóttir, f.
5. janúar 1901, d.
7. september 1990.
Börn Péturs og
Steinunnar: a)
Guðmundur, f. 14.
apríl 1951, d. 13.
júlí 1966. b) Mar-
grét, f. 5. apríl
1955 í Reykjavík, maki Ómar
Þór Árnason, f. 9. nóvember
1950, dóttir þeirra er Valdís, f.
23. nóvember 1991. Þau búa í
Reykjavík c) Sverrir, f. 6. nóv-
ember 1957 í Reykjavík, kona
Friðgerður S. Baldvinsdóttir, f.
19. september 1955, börn
þeirra eru Orri, f. 5. nóvember
1983, unnusta hans er Helga
Sigríður Hjálmarsdóttir, og
Lára Rán, f. 11. október 1989.
Þau búa á Ísafirði. d) Guð-
mundur Þór, f. 24. mars 1969 í
Reykjavík, kona Harpa Guð-
mundsdóttir, f. 24. apríl 1968,
börn þeirra eru Pétur Steinn, f.
11. júlí 1995, Diljá, f. 25. sept-
Ég kvíð ei lengur
komandi tíma.
Ég er hættur að starfa,
og tekinn að bíða.
Ég horfi á ljósið,
sem lýsir fram veginn.
Held göngunni áfram,
verð hvíldinni feginn.
(Höf ók.)
Í dag kveð ég ástkæran
tengdaföður minn, Pétur Guð-
mundsson. Dagur var að kveldi
kominn hjá Pétri og held ég að
hann hafi verið sáttur við sól-
arlagið og hvíldina að loknu
dagsverki. Á göngu okkar í
gegnum lífið spyrjum við margs
og erum spurð um margt. En
þegar kemur að stórum spurn-
ingum verður oft fátt um svör.
Hvenær mætum við skapara
okkar og höldum á nýjar slóðir?
Pétur valdi sér andlátsdag á af-
mælisdegi dóttur sinnar og verð-
ur jarðsunginn á 60 ára afmæl-
isdegi elsta sonar síns sem lést
ungur af slysförum.
Pétur setti vissulega svip sinn
á öldina sem hefur kvatt okkur.
Pétur var grannur og spengileg-
ur maður hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum.
Pétur var úr hópi þess fólks sem
fæddist á fyrstu áratugum síð-
ustu aldar. Fæddist inn í upphaf
umbreytinga á íslensku sam-
félagi. Hann dvaldi í hartnær
tuttugu sumur í sveit á Búrfelli í
Hrútafirði þaðan sem móðurfólk
hans var frá og kynntist því
gamla tímanum til sveita þegar
unnið var frá því snemma á
morgnana og langt fram á kvöld.
Ég kynntist Pétri fyrst 1979 þeg-
ar ég og sonur hans, Sverrir, fór-
um að vera saman, og upp frá því
var alltaf ljúft samband á milli
okkar. Alltaf dvöldum við hjá
þeim hjónum er við komum til
Reykjavíkur og marga veislu-
kvöldverðina höfum við snætt
saman. Pétur og Steina komu öll
sumur vestur í heimsókn, vestur
í Súðavík, en vestur þar voru
heimahagar Steinu og fannst
henni Vestfjarðalognið og berin
ómótstæðileg. Pétur var ekki
mikið fyrir berin en hafði ákaf-
lega gaman af því að veiða og þá
einkum lax. Í mörg sumur fórum
við saman og veiddum í Laug-
ardalsá í Laugardal, einnig fór-
um við með þeim í nokkrar aðrar
veiðiár eins og Gljúfurá, en þar
var hann vanur að veiða og var
Gljúfurá nokkurs konar sum-
arbústaður fjölskyldunnar áður
en veiðileyfi urðu munaður.
Nokkrum dögum fyrir áttræðis-
afmælið sitt fékk Pétur heila-
blóðfall og var þá ekki hugaður
bati að neinu marki, töldu
læknar að hann ætti ekki eftir að
dvelja heima hjá sér nema sem
gestur. En það var seigla í
gamla, það má segja að hann hafi
útskrifað sig sjálfur af sjúkra-
húsinu, hann lærði talnakvótann
sem til þurfti til að komast út af
deildinni, lagði land undir fót og
gekk frá Borgarspítalanum og
heim til sín í Skeiðarvoginn þar
sem hann hafði búið í um 50 ár,
ég hefði viljað sjá svipinn á henni
tengdamóður minni þegar hann
bankaði og sagðist vera kominn.
Ég kveð kæran tengdaföður
minn með eftirfarandi ljóðlínum.
Allir dagar eiga kvöld,
og allar nætur morgna.
Þannig verða árin öld
og öldin mynd hins horfna.
(Höf ók.)
Kveðja,
Friðgerður Baldvinsdóttir.
Kveðja frá
Endurfundum skáta
Pétur Guðmundsson var virk-
ur þátttakandi í Endurfundum
skáta meðan heilsan leyfði. Hann
er nú farinn heim, eins og við
skátar segjum, og þökkum við
honum samfylgdina.
Steinu og fjölskyldunni allri
sendum við samúðarkveðjur.
Fh. Bakhópsins,
Júlíus Aðalsteinsson.
Kveðja frá bekkjarfélögum
Haustið 1935 komu 25 börn úr
miðbæ og Vesturbæ Reykjavík-
ur saman og úr varð 8 ára bekk-
ur A í Miðbæjarskólanum. Í
þessum hópi var bekkjarfélagi
okkar, Pétur Guðmundsson, sem
við kveðjum í dag. Hann var í
þeim þriðjungi bekkjarins sem
sex árum síðar færði sig um set
yfir í Menntaskólann við Lækj-
argötu. Eftir því sem árin liðu
fjölgaði bekkjarsystkinum, sem
náðu vel saman í námi og leik. Á
þessum árum var handknattleik-
ur mjög almennt stundaður í MR
og nemendur dreifðust á hin al-
mennu íþróttafélög. Pétur lagði
ÍR liðsinni og varð Íslandsmeist-
ari með félaginu 1946. Eftir stúd-
entspróf 1947 dreifðist hópurinn
víða. Pétur hóf verkfræðinám í
háskólanum og lauk síðan prófi í
byggingarverkfræði í Kaup-
mannahöfn 1953. Eftir heim-
komu starfaði hann lengst af fyr-
ir Fjarhitun, fyrirtæki sem hann
stofnaði með öðrum. Meðal verk-
efna sem hann vann við útreikn-
inga og hönnun á voru Straums-
víkurhöfn og Perlan á Öskjuhlíð.
Um miðbik síðustu aldar tóku
nokkrir bekkjarfélagar að koma
reglulega á hraðskákmótum og
fljótlega bættist Pétur í hópinn,
enda var hann sterkur og útsjón-
arsamur skákmaður. Komið var
saman aðra hverja viku allan vet-
urinn um áratuga skeið á meðan
líf og heilsa manna entist.
Ungur að árum gerðist Pétur
skáti og var þar mjög virkur um
árabil. Þegar aldur færðist yfir
var hann kosinn í stjórn Eldri
borgara og lagði þar sitt vægi á
vogarskálar svo að eftir var tek-
ið.
Steinunn og Pétur létu sig
sjaldan vanta þegar bekkurinn
gerði sér glaðan dag að vetrinum
eða hélt í sumarferð á áhuga-
verða staði. Við þökkum sam-
fylgdina og vináttu sem hjá sum-
um okkar spannar yfir 70 ár og
sendum Steinunni og fjölskyldu
samúðarkveðjur.
Fh. stúdenta MR frá 1947,
Sigurgeir Guðmannsson.
Kveðja frá Bandalagi
íslenskra skáta
Pétur Guðmundsson, félagi í
skátaflokknum Labbakútum, er
farinn heim.
Við skátar þökkum honum
samfylgdina og viljum minnast
hans með ljóði eftir Hörð Zóp-
haníasson:
Þú ert skáti horfinn heim,
himinn, jörð, ber sorgarkeim.
Vinar saknar vinafjöld,
varðar þökkin ævikvöld.
Sérhver hefur minning mál,
við munum tjöld og varðeldsbál,
bjartan hug og brosin þín,
þau bera ljósið inn til mín.
Kveðjustundin helg og hlý,
hugum okkar ríkir í.
Skátaminning, skátaspor,
skilja eftir sól og vor.
Aðstandendum öllum sendum
við samúðarkveðjur.
Bragi Björnsson,
skátahöfðingi.
Kær vinur og samstarfsmaður
í áratugi, Pétur Guðmundsson
verkfræðingur, lést þriðjudaginn
5. apríl síðastliðinn 84 ára að
aldri. Hann hafði barist við al-
varleg veikindi árum saman sem
voru bæði honum og fjölskyld-
unni erfið.
Árið 1961 var mikið umbrota-
ár í launamálum verkfræðinga. Í
júlímánuði setti stéttarfélag
verkfræðinga fram einhliða
launatöflu og var verkfall boðað
hjá þeim vinnuveitendum sem
samþykktu ekki launatöfluna.
Opinberir aðilar sáu sér ekki
fært að ganga að slíkum kjörum.
Sama ár lét Reykjavíkurborg
gera áætlun um lagningu hita-
veitu um öll þau hverfi borgar-
innar sem enn höfðu ekki fengið
hana. Ljúka átti þessum fram-
kvæmdum á fjórum árum.
Það var við þessar kringum-
stæður að fjórir ungir verkfræð-
ingar, Einar Arnórsson, Einar
H. Árnason, Karl Ómar Jónsson
og Pétur Guðmundsson, ákváðu
að stofna verkfræðistofuna Fjar-
hitun, en formlegur stofndagur
var 1. janúar 1962. Pétur hafði
áður unnið hjá Almenna bygg-
ingafélaginu meðal annars við
uppbyggingu radarstöðvar á
Stokksnesi og gerð frumáætlun-
ar um stækkun hitaveitunnar
sem áður er getið.
Samvinna okkar fjórmenninga
sem stofnuðum Fjarhitun gekk
alla tíð mjög vel, við vorum
tryggir vinir og hjálpuðum hver
öðrum þegar á móti blés. Flest
árin voru næg verkefni og við
höfðum trausta viðskiptavini.
Verkfræðistofan fékk fjölbreytt
verkefni sem oft var spennandi
að fást við. Gríðarlegar tækni-
framfarir voru á þessum árum
og menntun starfsmanna fylgdi
framþróuninni. Segja má að með
tölvuvæðingunni hafi orðið bylt-
ing á starfsaðstöðu á verkfræði-
stofum. Þekking á stofunni er
fyrst og fremst þekking starfs-
fólksins og þakka ber þessu fólki
fyrir tryggð við Fjarhitun.
Einar Arnórsson og Pétur
voru áhugasamir veiðimenn og
fóru nokkur vor í Miðfjarðará.
Þeir voru slungnir við veiðarnar,
duglegir og þolinmóðir. Síðar
fórum við fjórmenningarnir í
mörg ár með konum okkar til
veiða í Miðfjörðinn um Jóns-
messuna og það voru sannkall-
aðir dýrðardagar þótt veiðin
væri misjöfn. Það var ósjaldan að
konurnar björguðu ferðinni því
þær voru allar áhugasamar um
veiðarnar. Þana var Pétur á
heimavelli því hann hafði verið
mörg sumur á Búrfelli í Miðfirði
hjá móðurfólki sínu.
Pétur var félagslyndur, naut
þess að vera á mannamótum,
tala við fólk og segja gamansög-
ur. Hann spilaði brids og tefldi
skák, m.a. á taflmótum starfs-
manna. Pétur var mikill mála-
maður, talaði góða dönsku og
ensku. Efalaust hefur það tengst
þeim bakgrunni Péturs að Guð-
mundur faðir hans var starfs-
maður danska sendiráðsins á
Hverfisgötu og á Stokksnesi og í
Straumsvíkurhöfn var enskan
talmálið við framkvæmdirnar.
Við Ólöf þökkum Pétri vin-
áttu, tryggð og farsæla samfylgd
í áraraðir og sendum Steinu,
börnum þeirra og allri fjölskyld-
unni okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning Pét-
urs Guðmundssonar.
Karl Ómar Jónsson.
Pétur Guðmundsson stofnaði
ásamt þremur félögum sínum
verkfræðistofuna Fjarhitun árið
1962. Þar starfaði hann allt til
ársloka 1997 þegar hann hætti
störfum vegna aldurs. Verk-
fræðistofan var upphaflega
stofnuð til að annast hönnun og
framkvæmdaeftirlit með stækk-
un Hitaveitu Reykjavíkur, en þá
var nær helmingur húsa í
Reykjavík hitaður með olíu.
Mestallan sinn starfstíma hjá
Fjarhitun stjórnaði Pétur
stórum verkefnum við stækkun
og endurbætur hitaveitunnar.
Einnig kom Pétur að verkefnum
við hafnargerð og hafði m.a. yf-
irumsjón með hafnarfram-
kvæmdum við Straumsvíkurhöfn
og Þorlákshöfn. Að þessum verk-
efnum vann fjöldi yngri verk- og
tæknifræðinga undir stjórn og
leiðsögn Péturs.
Pétur var góður stjórnandi,
skilgreindi verkefnin vel, treysti
mönnum fyrir því sem þeim var
falið en veitti leiðsögn og lagði
gott til málanna þegar þess var
þörf. Allan tímann sem Pétur
starfaði hjá Fjarhitun tók hann
öflugan þátt í félagslífi starfs-
manna hvort sem um var að
ræða árshátíðir, þorrablót,
skemmtikvöld, skákmót eða
ferðalög. Eftir að Pétur lauk
störfum hélt hann áfram að taka
þátt í ýmsum viðburðum starfs-
mannafélagsins meðan honum
entist heilsa til. Pétur eignaðist
fjölmarga vini meðal samstarfs-
manna á þeim 35 árum sem hann
starfaði hjá Fjarhitun. Við kveðj-
um nú þennan gamla starfs-
félaga með þakklæti í huga fyrir
ánægjuleg kynni og vottum fjöl-
skyldu hans innilega samúð.
Sigþór Jóhannesson.
Okkur þrjá, fyrrverandi sam-
starfsfélaga Péturs Guðmunds-
sonar, langar til að minnast hans
með nokkrum orðum. Leiðir
okkar og Péturs lágu saman fyr-
ir tæpum 25 árum er við hófum
störf hjá verkfræðistofunni Fjar-
hitun, en Pétur var einn af fjór-
menningunum sem stofnuðu það
fyrirtæki. Pétur tók strax vel á
móti okkur, ungum og óreyndum
verkfræðingunum nýkomnum úr
námi, og reyndist hann okkur
góður lærifaðir, leiðbeinandi og
samstarfsmaður. Hann bjó yfir
mikilli þekkingu og reynslu sem
við ungu mennirnir sóttum
óspart í og var hann ávallt tilbú-
inn til að ræða málin og gefa góð
ráð. Aldrei bar skugga á okkar
samskipti og ríkti gagnkvæm
vinátta og traust okkar í milli.
Pétur var félagslyndur maður
sem tók fullan þátt í félagslífinu,
hvort sem það voru þorrablót,
skákmót, veiðiferðir eða fjöl-
skylduferðir Fjarhitunar. Þá eru
okkur minnisstæðar staðfærðu
skopsögurnar, oftar en ekki
fengnar að láni úr dönsku viku-
blöðunum hennar Steinu, sem
hann flutti við ýmis tækifæri.
Pétur var snjall og kappsfullur
veiðimaður og var hann einnig
mjög fús til að leiðbeina okkur á
því sviði og eru margar veiðiferð-
ir með Pétri og Steinu okkur of-
arlega í huga. Hann var barngóð-
ur og hlýr og nutu börnin okkar
samvista við hann í ferðalögum
sem voru árviss hjá Fjarhitun.
Enn er í minnum haft þegar
hann hvatti börn tveggja okkar,
Jóhönnu og Örn, til dáða í
gönguferð um Þjófadali. Þá gaf
hann þeim kraftpillur þegar þau
voru farin að þreytast á göng-
unni og orðin orkulítil, en kraft-
pillur þessar sem höfðu svona
góð áhrif á börnin voru einfald-
lega Tópas. Um leið og við þökk-
um Pétri samfylgdina sendum
við Steinu og fjölskyldu Péturs
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Minning um góðan mann lifir.
Páll R. Guðmundsson,
Sigurður Guðjónsson,
Þorleikur Jóhannesson.
Pétur
Guðmundsson
Í dag hefði ást-
kær föðursystir okkar bræðra
Guðlaug Hallbjörnsdóttir eða
Lauga frænka, orðið 85 ára
gömul. Okkur langar að minn-
ast hennar í örfáum orðum.
Lauga frænka lést hinn 23.
mars sl. eftir stutt veikindi.
Lárus faðir okkar var yngst-
ur í sjö systkina hópi þar sem
Lauga var eina systirin.
Lauga var blátt áfram og
hreinskiptin og lá ekki á skoð-
unum sínum og var ekkert óvið-
komandi er varðaði okkur
Guðlaug Sigríður
Hallbjörnsdóttir
✝ Guðlaug Sig-ríður Hall-
björnsdóttir, fv.
matráðskona,
fæddist á Seyð-
isfirði 14. apríl
1926.
Útför Guðlaugar
fór fram frá Nes-
kirkju 7. apríl 2011.
bræður. Hún
hringdi oft bara til
að athuga hvort all-
ir væru ekki lagi og
hún kom í heim-
sókn upp á gamla
mátann, hringdi
bara dyrabjöllunni
og var ekkert að
hringja á undan
sér.
Við bræður höf-
um alla tíð fundið
fyrir ástríki og umhyggju föð-
ursystur okkar, t.d. þegar einn
okkar var að slá sér upp með
yngismey norðan úr landi og sú
var að vinna í Brúarskála,
Lauga frænka birtist á tröpp-
unum hjá henni og kynnti sig,
henni fannst kominn tími til að
hitta stúlkuna sem hún hafði
heyrt að bróðursonurinn væri
að spá í, hún endaði með að
gista um nóttina.
Lauga ferðaðist mikið til
Bandaríkjanna, það var ekki
ónýtt að hafa hana sem ferða-
félaga og fékk einn okkar að
reyna það er hann fór í sam-
floti með frænku sinni fram og
til baka til Los Angeles árið
1973. Meðal annars fór hún
með drenginn í Empire State-
bygginguna í New York og
hafði á orði að nær kæmist
maður ekki drottni, án þess að
fljúga.
Eins langt aftur og elstu
frændsystkini muna var Lauga
frænka alltaf með boð heima
hjá sér á jóladag.
Lauga bjó með afa okkar,
Hallbirni og bróður sínum Sig-
urði sem átti afmæli á jóladag
(þeir feðgar létust báðir árið
1982). Þarna hitti maður alla
föðurfjölskylduna eins og hún
lagði sig. Þegar fjölskyldan var
orðin svo stór að ekki var hægt
að koma öllum fyrir á Reyni-
melnum með góðu móti var
boðið fært á fyrsta sunnudag í
aðventu og hefur verið haldið
með fáum undantekningum í
KR-heimilinu, enda sló stórt
hjarta frænku okkar alveg í
takt við það félag alla tíð. Þetta
jólaboð hefur alltaf verið kallað
Lauguboðið og ber fjölskyldan
vonandi gæfu til að það haldi
áfram og þannig halda á lofti
minningu Laugu og bræðra
hennar um ókomin ár.
Lauga frænka var mikil
mannvinur og átti hún pláss í
hjarta sínu fyrir alla þó að fjöl-
skylda hennar, frændgarður og
vinir væru margir, gat hún allt-
af á sig blómum bætt.
Það var eins og Lauga hefði
eitthvert skilningarvit sem fáir
hafa, þ.e. þessa næmni til að
vita hvenær hjálpar var þörf og
alltaf var Lauga til í að hjálpa.
Einstakt var samband henn-
ar við nýbúana úr austri, sem
væntanlega var miklu umfangs-
meira en við gerum okkur
nokkurn tíma grein fyrir.
Við bræður viljum þakka
Laugu frænku fyrir samfylgd-
ina, ástina og umhyggjuna, góð-
mennskuna og kætina. Betri
frænku er ekki hægt að hugsa
sér og það er skrítið til þess að
hugsa að hún skuli vera farin en
nokkuð þykir okkur klárt að
ekki situr hún auðum höndum á
nýjum stað.
Við vottum Sævari, öllum
ættingjum og vinum okkar inni-
legustu samúð.
Þórður, Halldór og
Lárus Lárussynir.