Morgunblaðið - 09.05.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. MAÍ 2011
✝ Ingibjörg Jóns-dóttir fæddist á
Akureyri 5. maí
1921. Hún lést á
Sjúkrahúsi Ak-
ureyrar 4. maí
2011.
Foreldrar Ingi-
bjargar voru Jón
Sigurðsson verka-
maður frá Ak-
ureyri, f. 1889, d.
1955, og Rannveig
Sigurðardóttir, f. 1888, d. 1971,
húsmóðir, frá Hraunshöfða í
Öxnadal. Systur Ingibjargar:
Ester Jónsdóttir, f. 14.2. 1923, d.
20.11. 1982, var búsett á Ak-
ureyri; Jakobína Jónsdóttir, f.
15.1. 1925, d. 5.7. 1978, húsmóðir
á Akureyri; Pálína Margrét
Jónsdóttir, f. 15.11.1926, hús-
móðir á Akureyri; Sigríður B.
Jónsdóttir, f. 30.4. 1929, d. 1.7.
2005, saumakona á Akureyri;
Hermína Jónsdóttir, f. 14.1.
1932, húsmóðir á Akureyri.
Ingibjörg giftist 13.2. 1943
Óskari Jónssyni, foringja í
Hjálpræðishernum, f. 4.6. 1916,
d. 23.1. 2002. Foreldrar hans
voru Jón Jónsson, trésmiður í
ingi í Hjálpræðishernum, var
fyrst kvæntur Unni Kurseth, for-
ingja í Hjálpræðishernum, þau
eignuðust dæturnar Helene og
Jeanette. Seinni kona Óskars var
Thorhild Ajer, hjúkrunarfræð-
ingur og fyrrv. foringi í Hjálp-
ræðishernum, þeirra dætur eru
Nína Kristín og Vigdís. 5) Miri-
am Óskarsdóttir, f. 27.6. 1960,
söngkona og fyrrverandi trú-
boði, starfar nú hjá Hjálpræð-
ishernum í Visby í Svíþjóð.
Ingibjörg og Óskar voru for-
ingjar í Hjálpræðishernum allan
sinn starfsferil. Þau störfuðu í
Reykjavík, Ísafirði, Akureyri, í
Færeyjum, Noregi og Dan-
mörku. Þau voru deildarstjórar,
flokksstjórar og sinntu umönn-
unarstarfi hersins í fangelsum
og á meðal drykkjumanna og eit-
urlyfjaneytenda. Þá sinnti Ingi-
björg alla tíð sjúklingum og öldr-
uðum, bæði á sjúkrahúsum og í
heimahúsum. Síðustu æviárin
bjó Ingibjörg hjá Rannveigu
dóttur sinni og Einari tengda-
syni á Akureyri.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 9. maí
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
Reykjavík, og Ag-
nethe Jónsson hús-
freyja, af norskum
ættum. Börn Ingi-
bjargar og Óskars
eru: 1) Rannveig
Óskarsdóttir, f.
19.11. 1944, flokks-
stjóri hjá Hjálpræð-
ishernum á Ak-
ureyri, gift Einari
Björnsyni, fyrrv.
næturverði, þau
eiga fjögur börn: a) Óskar, b)
Ingibjörgu, c) Björn og d) Jak-
obínu. Barnabörn Rannveigar
og Einars eru 10. 2) Hákon Ósk-
arsson, f. 6.7. 1946, leið-
sögumaður, kennari og líffræð-
ingur í Reykjavík, kvæntur Heiði
Agnesi Björnsdóttur viðskipta-
fræðingi og eiga þau soninn
Kjartan. 3) Daníel Óskarsson, f.
17.4. 1948, foringi í Hjálpræðis-
hernum, búsettur í Danmörku,
kvæntur Anne Gurine Ósk-
arsson, foringja í Hjálpræð-
ishernum og eiga þau þrjú börn:
Ester, Inger Johanne og Daníel
Óskar. Barnabörn Daníels og
Önnu eru fimm. 4) Óskar Ósk-
arsson, f. 3.10. 1953, d. 1996, for-
Elsku amma.
Það er erfitt að þurfa að
kveðja þig, söknuðurinn er mik-
ill og sár. Innst inni veit ég þó að
þú varst tilbúin að svífa burt frá
okkur. Sagðir við mig eftir að þú
fluttir á Grund að þú nenntir
þessu ekki mikið lengur og
bættir við: „Tóta mín, ert þú
ekki með svona sprautu í bílnum
eins og þú gefur dýrunum.“
Amma, þú varst ótrúleg týpa,
minningarnar um þig eru svo
margar og góðar. Þegar ég var
lítil sótti ég mikið í að fá að vera
hjá ykkur afa, hvort sem það var
uppi í sumarbústað eða á Lauf-
ásveginum. Fallega heimilið
ykkar afa var mér afar kært.
Fyrir litla sveitastelpu var mjög
spennandi að fá að gista í mið-
bænum, bara það eitt að fá
svörtu budduna þína og fara út í
búð var upplifun, að spila við þig
var frábært, freyðibaðið í græna
baðkarinu klikkaði ekki, vanillu-
sósan þín og grautarnir voru
ótrúlegir. Þú áttir líka besta
rúmið í öllum heiminum. Það lá
við að maður týndist undir æð-
ardúnssænginni þinni og svo
settir þú líka heitar flöskur und-
ir sængina áður en við skriðum
uppí.
Ég er mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að búa hjá ykkur afa
mitt fyrsta ár í Verslunarskól-
anum. Þú hélst mér félagsskap
þegar ég lærði inni í skoti, þetta
var góður vetur hjá okkur og
tengdumst við sterkum böndum.
Mér þótti líka mjög vænt um að
fá að halda stúdentsveisluna í
fallegu stofunni þinni. Þegar ég
flutti til Danmerkur komstu
auðvitað í heimsókn, bæði ein og
líka með afa. Það var yndislegur
tími og frábærar minningar. Þú
varst svo stolt þegar ég lauk
dýralæknanáminu og hafðir
mikinn áhuga á því sem ég var
að gera. Ég mun sakna þess
hræðilega að geta ekki spjallað
við þig, þú fylgdist svo vel með
öllu sem var að gerast, bæði úti
í heimi og innan fjölskyldunnar.
Einnig hafðir þú mikinn áhuga á
tískunni og hvernig allir litu út,
það var eins gott að punta sig
svolítið áður en haldið var í
heimsókn til þín, því þú mældir
mann út og lést vita hvort mað-
ur var smart eða púkó, það
vantaði ekki hreinskilnina hjá
þér.
Elsku amma, þú varst í alla
staði frábær félagi og það var
alltaf gaman að vera í kringum
þig, ég hefði ekki getað eignast
betri ömmu. Guð geymi þig.
Þín
Þórunn Lára (Tóta).
Elsku amma mín.
Núna ertu farin og ég mun
sakna þín ótrúlega mikið. Ég er
svo rík og heppin að hafa átt þig
sem ömmu. Betri amma er varla
til í þessum heimi. Ef maður
ætti að lýsa þér með einu orði er
það „kærleikur“. Þú sýndir öll-
um ást og kærleika og fórst ekki
í manngreinarálit. Þú faðmaðir
alla með jafn miklum kærleika,
sama hvort það var útigangs-
maður eða forseti Íslands.
Ég er svo heppin að hafa
kynnst þér og afa mjög vel þau
ár sem þið áttuð heima á
Freyjugötunni. Ég kom næstum
því daglega í heimsókn og áttum
við skemmtilegar og eftir-
minnilegar samræður sem ég
mun seint gleyma. Þú kenndir
mér margt um trúna, ástina,
hjónabandið og um lífið sjálft.
Þegar ég sat hjá þér við dán-
arbeðinn las ég bók um hvernig
maður getur orðið betra foreldri
og sýnt barni sínu „skilyrðis-
lausa ást“. Ég leit á þig og hugs-
aði að rithöfundur bókarinnar
hefur örugglega verið að skrifa
um þig því bókin lýsti þér svo
fullkomlega. Nú er ég svo lán-
söm að hafa eignast yndislega
dóttur og þú, amma, ert fyr-
irmyndin mín um hvers konar
foreldri ég vil vera.
Lífið hefur ekki alltaf verið
auðvelt, en það var alltaf svo
gott að vita að þú baðst fyrir
mér á hverjum einasta degi. Í
gegnum súrt og sætt vissi ég að
ást þín og fyrirbæn var skammt
undan. Þú sýndir mikinn áhuga
á lífi mínu og ég gat leitað til þín
með allt. Þú gladdist svo mikið
með mér yfir að ég skyldi hafa
fundið draumaprinsinn minn og
að við eignuðumst barn. Það var
það síðasta sem þú ræddir um
við mig við dánarbeðinn. Þú
spurðir hvernig ég hefði það,
hvernig gengi með manninn
minn, hjónaband og barnið mitt.
Já, stuðningur og ást þín var
ómetanleg.
Þú kvaddir þennan heim með
stíl. Öll fjölskyldan var saman
komin til að halda upp á 90 ára
afmælið þitt. En deginum áður
fórstu heim til Jesú. Þar biðu
þín Óskar maðurinn þinn, Óskar
yngsti sonur þinn og margir aðr-
ir ættingjar og vinir. Þú vildir
halda afmælisveisluna með þeim
á himninum. Ég trúi að það hafi
orðið miklir fagnaðarfundir og
mikið fjör þegar þú mættir á
svæðið. Þú varst svo tilbúin að
fara og það var gott að sjá frið-
inn sem hvíldi yfir þér á dán-
arbeðinum. Þó svo að ég hafi
misst mikið við að missa þig trúi
ég að þú munir vaka yfir mér
áfram.
Ég elska þig svo heitt og
minning þín mun lifa áfram í
hjarta mínu alla ævi. Takk fyrir
allt.
Þitt barnabarn,
Inger Jóhanna.
Boðberar kærleikans
eru jarðneskir englar
sem leiddir eru í veg fyrir fólk
til að veita umhyggju,
miðla ást,
fylla nútíðina innihaldi
og tilgangi,
veita framtíðarsýn
vegna tilveru sinnar
og kærleiksríkrar nærveru.
Þeir eru jákvæðir,
styðja,
uppörva og hvetja.
Þeir sýna hluttekningu,
umvefja og faðma,
sýna nærgætni
og raunverulega umhyggju,
í hvaða kringumstæðum sem er
án þess að spyrja um endurgjald.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Já, svona var hún Imma. Það
var ómetanlegt að eiga hana að
vini og fyrirbiðjanda. Og þakk-
látur er ég fyrir allar uppörv-
andi símhringingarnar hennar
og bréfin sem hún sendi mér.
Allan þann áhuga sem hún sýndi
mér, Laufeyju konu minni og
sonum okkar þremur. Víst er að
ég mun sakna hennar mjög og
hinna gefandi samtala við hana.
En hún Imma kveið ekki
heimförinni. Hún var sannarlega
tilbúin því að fáir áttu fallegri
trú á hvað tæki við. Nú nýtur
hún þess að vera um eilífð böðuð
dýrðarljóma frelsara síns, Drott-
ins Jesú, umvafin englum í sam-
félagi við hann Óskar sinn og
góða vini sem á undan eru
gengnir.
Hún Imma var vermandi ljós-
beri, sannur hermaður Krists,
einn af trúarstólpum íslenskrar
þjóðar. Einstök kona sem verður
lengi í minnum höfð. Guð blessi
minningu þessarar lífsglöðu,
kærleiksríku og fágætu konu
sem hafði svo mannbætandi
áhrif á allt sitt umhverfi. Af því
hún átti fjársjóðinn æðsta,
mesta og besta sem hún með
fögnuði og gleði jós úr svo sam-
ferðamennirnir fengju notið.
Einlægari vitnisburður um
trú, von og kærleika er vand-
fundinn. Og fegurri en verð-
skulduð eftirmæli munu fáir
hljóta.
Sigurbjörn Þorkelsson.
Hún Imma okkar lést að
morgni 4. maí, daginn fyrir 90
ára afmæli hennar. Ekki endi-
lega táknrænt fyrir hana að
kveðja áður en stóra veislan
skyldi haldin með útgáfu bókar
um þessa stórbrotnu konu. Eftir
viðburðaríka ævi hér á jörðu
hófst nýtt ævintýr með ferð sem
hún alla tíð bjó sig undir og
kvaddi sína nánustu full tilhlökk-
unar að mæta frelsara sínum.
Imma var sanntrúuð kona.
Lifði það sem hún predikaði í
einu og öllu. Það voru aldrei
vandamálin í kringum hana
Immu, hún leysti úr þeim jafn-
óðum. Hún hafði gott skopskyn,
söng, saumaði og predikaði jöfn-
um höndum og hvatti okkur til
dáða.
Leiðir fjölskyldna okkar lágu
saman þegar við fluttumst frá
Færeyjum árið 1960. Tókst fjótt
góður vinskapur milli pabba og
mömmu og þeirra hjóna. Á þeim
tíma stjórnuðu Imma og Óskar
Hjálpræðishernum á Íslandi
sem rak gisti- og sjómannaheim-
ili. Mamma fór að vinna í eldhúsi
Hersins og við bjuggum í Her-
kastalanum. Það var mikið um
að vera í gistihúsinu, fólk af fjöl-
breyttu þjóðerni að koma og
fara. Imma var allt í öllu og
gekk í öll störf. Hún var ekki
verkfælin kona, svo mikið er
víst.
Hún heimsótti þá sem fáa
áttu að hvort sem var í heima-
hús eða á sjúkrahús, þar sem
hún með sinni einstöku nærveru
gerði líf þeirra bærilegra. Svo
voru það samkomurnar, Heim-
ilissambandið og fleira. Imma
spilaði á gítar og söng, einsöng,
dúett og/eða stjórnaði. Ræðu-
skörungur mikill og sótti efnið í
eigin reynslu, blessaði þannig þá
sem á hana hlýddu. Menn komu
ekki að tómum kofunum sem
báðu hana að tala á mannamót-
um og grínast var með að ræð-
urnar væru oftar en ekki punkt-
aðar niður á „prívatinu“, eina
staðnum þar sem næði var.
Imma og Óskar voru sam-
rýmd hjón, ástfangin upp fyrir
haus alla tíð. Hann tók á málum
með sinni stóísku ró meðan hún
setti í fimmta gírinn og lét vaða.
Við systur vorum skírðar rétt
fyrir fermingu og voru þau heið-
urshjón skírnarvottar. Þannig
urðu þau „gumma og gúbbi“
okkar, sem sagt guðmóðir og
-faðir. Þau og börn þeirra Rann-
veig, Hákon, Daníel, Óskar og
Miriam urðu fjölskyldan okkar á
Íslandi.
Óskar yngri féll frá langt fyrir
aldur fram. Það var afar sárt
fyrir þau að missa drenginn
sinn. Berlega kom þá í ljós hinn
mikli innri styrkur okkar konu
og hin einlæga trú á mátt Jesú
Krist í þeirri miklu sorg sem
barnamissir er.
Imma og Óskar létu sig aldrei
vanta þegar eitthvað var um að
vera í okkar fjölskyldu og það
var ekki sjaldan. Skírnir, ferm-
ingar, afmæli og brúðkaup.
Eftir að Óskar lést fluttist
Imma norður til Akureyrar.
Hún naut sín í heimahögunum
nálægt systrum sínum og fjöl-
skyldum þeirra. Hún bjó hjá
Ranní og Einari sem bjuggu
henni notalegt ævikvöld.
Að leiðarlokum þökkum við
systkinin og mamma okkar fyrir
einstaka samfylgd í gegnum
marga áratugi, Guð blessi
Immu.
Rúna Didriksen
og fjölskylda.
Kær vinkona hefur lokið
starfi sínu á akri drottins. Imma
var dásamleg kona, eða er nær
að segja engill? Ég hef oft leitt
hugann að því, hvort hún væri
ekki engill sem hefði verið send-
ur hingað til jarðarinnar með
kærleiksboðskap Jesú Krists.
Ég hef notið þeirra forrétt-
inda að þekkja Immu í tæp 28
ár, en við hittum hana fyrst þeg-
ar hún var að selja Herópið í
blokkinni þar sem við bjuggum.
Mér hefur alltaf fundist að hún
hafi verið send til mín og fjöl-
skyldu minnar af því að við
þurftum á því að halda. Við er-
um svo lánsöm að hafa einnig
haft tækifæri til að kynnast Ósk-
ari og börnunum þeirra. Imma
var boðberi hins góða; kærleika
Guðs til mannanna. Hún var
djúpvitur kona sem hafði að baki
mikla lífsreynslu og vildi öllum
gott gera. Einlæg trú, gleði og
gæska ljómaði af henni og lét
engan ósnortinn sem kynntist
henni. Hún var ljóðskáld og eftir
hana liggja yndisleg ljóð sem
hafa orðið mörgum til blessunar.
Í ljóðunum birtist djúpstæð trú
hennar á Frelsarann og sönn
gleði yfir því að vera Guðs barn.
Í þeim kemur einnig fram mikil
tilhlökkun til heimfararstundar
og himnavistar, þegar starfi
hennar væri lokið hér.
Imma hringdi í mig með
reglubundnu millibili og oftar en
ekki einmitt þegar ég þurfti á
því að halda. „Þú komst í huga
mér,“ sagði hún þegar hún
hringdi. Ég hitti hana síðast fyr-
ir rúmum mánuði á Akureyri.
Mér er það mjög minnisstæð
stund er ég sat hjá henni í her-
berginu hennar á Norðurgöt-
unni, sem sveipað var vorsól.
Hún miðlaði mér af visku sinni
og kærleika og bað af hjarta fyr-
ir mér og fjölskyldu minni. Ég
þakka Guði fyrir að hafa fengið
að kynnast Immu og njóta bæna
hennar, umhyggju og góðvildar.
Guð blessi minningu hennar.
Laura Sch. Thorsteinsson.
Ingibjörg Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ingibjörgu Jónsdóttur
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
UNNUR GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Hvanneyrarbraut 42, Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar
föstudaginn 6. maí. Útförin fer fram frá
Siglufjarðarkirkju laugardaginn 14. maí kl.
14.00.
Gottskálk Rögnvaldsson,
Rögnvaldur Gottskálksson, Auður B. Erlendsdóttir,
Gunnar Gottskálksson, Erla Ósk Hermannsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝ Guðrún Gísla-dóttir fæddist á
Ísafirði 31. júlí
1940. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 23. apríl 2011.
Foreldrar Guð-
rúnar voru Gísli
Guðmundsson, f.
17.9. 1907, d. 18.10.
1964 og Þorbjörg
Líkafrónsdóttir, f.
31.8. 1908, d. 27.9. 1995.
Guðrún ólst upp í Sundstræti
21 (Amsterdam) á Ísafirði og
var hún miðjubarn í fimm systk-
ina hópi. Þau eru Rannveig, f.
17.2. 1932, Jón, f. 24.4. 1933,
Guðmundur, f. 19.5. 1935, d.
ur, f. 30.9. 1964. 3) Viðar Bragi,
f. 27.10. 1967, sonur hans er
Hannes Óskar, f. 31.7. 1990
(móðir Ása Guðrún Guðmunds-
dóttir). 4) Ragnheiður Bára, f.
11.12. 1975, búsett í Danmörku,
í sambúð með Timo Jenssen, f.
8.7. 1977, sonur þeirra er Felix
Hannibal, f. 1.7. 2009.
Guðrún flutti á unglingsárum
frá Ísafirði til Reykjavíkur, þar
starfaði hún við ýmislegt. Guð-
rún og Þórður byggðu hús í
Hrauntungu í Kópavogi og bjó
hún þar börnum sínum fallegt
heimili. Hennar helstu áhuga-
mál voru listsköpun ýmiss kon-
ar, garðrækt og laxveiði. Síð-
ustu 12 ár ævi sinnar bjó hún á
æskustöðvum sínum á Ísafirði
þar sem henni leið mjög vel.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 9. maí
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
29.11. 1974, Matt-
hildur Messíana, f.
9.12. 1945.
Guðrún giftist
1959 Þórði Finn-
björnssyni, heimili
þeirra var í Kópa-
vogi (þau skildu).
Börn þeirra eru: 1)
Sigríður, f. 11.3.
1962, maki Pétur
Konráð Hlöðvers-
son, f. 16.10. 1961.
Börn Sigríðar eru: a) Guðrún
Birna, f. 12.5. 1984, (faðir Brynj-
ar Stefánsson), í sambúð með
Sverri Gunnarssyni, b) Þórður
Guðjón, f. 2.2. 1991, c) Elías
Már, f. 1.3. 1993, d) Viðar Logi,
f. 22.12. 1997. 2) Þorbjörg Auð-
Ég hef þekkt hana Gunný alla
mína ævi. Hún var fallega konan
hans Þórðar móðurbróður míns,
besta vinkona mömmu minnar,
ég passaði fyrir hana börnin þeg-
ar þau voru lítil og hún var sú
sem fór með mér á málverkasýn-
ingar þegar ég var unglingur.
Seinna flutti ég til Ísafjarðar og
var svo heppin að fá móður henn-
ar fyrir nágranna. Þorbjörg,
móðir Gunnýjar, bjó þá enn í
Amsterdam, pínulitla húsinu þar
sem Gunný ólst upp ásamt systk-
inum sínum fjórum. Þegar Gunný
var að alast upp bjuggu amma
hennar og föðurbróðir á efri hæð-
inni en sjö manna fjölskyldan á
þeirri neðri. Það hefur verið
þröng á þingi og skilyrði ólík því
sem flest börn búa við í dag. Ég
velti því stundum fyrir mér hvort
þessar aðstæður í uppvextinum
hafi haft áhrif á það hversu gott
henni þótti að vera út af fyrir sig
á síðari árum. Henni þótti þó af-
skaplega vænt um æskuheimilið
sitt og ekki annað á henni að
heyra en henni hafi liðið þar vel.
Gunný flutti aftur til Ísafjarð-
ar fyrir 12 árum og bjó lengst af í
Grundargötu. Það var gaman að
taka aftur upp þráðinn, spjalla
við hana um myndlistina, skoða
með henni myndirnar hennar og
spá og spekúlera. Málaralistin
var hennar líf og yndi, hún var
alltaf að prófa eitthvað nýtt og
stöðugt að reyna að læra meira.
Hitt stóra áhugamálið hennar var
garðyrkja, hún elskaði blóm og
garðurinn við Grundargötu 4 á
eftir að búa að grænu fingrunum
hennar Gunnýjar mörg ár enn.
Fallega gula rósin hennar mun
blómstra næstu sumur og gleðja
augu vegfarenda um leið og hún
minnir á garðyrkjukonuna.
Þó mér finnist það ekki tíma-
bært er víst kominn tími til að
kveðja. Ég mun sakna Gunnýjar,
hún var litríkur persónuleiki með
óborganlegan húmor og ótal
áhugamál. Hún skilur eftir marg-
ar góðar minningar og ég er
þakklát fyrir að hafa þekkt hana.
Herdís Magnea Huebner.
Guðrún Gísladóttir