Morgunblaðið - 15.07.2011, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JÚLÍ 2011
✝ RagnheiðurBrynjúlfsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 22.
febrúar 1952. Hún
lést á Landspít-
alanum 4. júlí 2011.
Foreldrar henn-
ar: Lilja Þorleifs-
dóttir húsmóðir frá
Litlanesi við Gjög-
ur í Strandasýslu, f.
17.6. 1922, d. 4.9.
2008, og Brynjúlfur Jón-
atansson rafvirkjameistari frá
Vestmannaeyjum, f. 23.6. 1924.
Systkini Ragnheiðar: 1) Stein-
unn, meinatæknir og sálfræð-
ingur, f. 30.9. 1948, d. 19.8.2008,
gift Halldóri Guðbjarnasyni.
Börn þeirra eru Lilja Dóra, Elín
Dóra og Brynjúlfur Jónatansson
kjörsonur. 2) Hjálmar, raf-
virkjameistari, f. 22.3. 1953,
kvæntur Margréti Ársæls-
dóttur. Þeirra börn eru Ragn-
heiður Bríet, Ársæll, Jóna Heiða
og Þorgils Árni. 3) Jónatan, raf-
virkjameistari, f. 11.3. 1954, d.
17.3. 1984. Fyrri kona hans:
Árný S. Baldvinsdóttir, d. 1979.
Þeirra börn eru Steinunn og
Brynjúlfur. Síðari kona hans
var Heiða Th. Kristjánsdóttir. 4)
Anna, starfsmaður á röntgen-
stofu, f. 13.7. 1955. 5) Rúnar
einnig soninn Finnboga, f.
17.10. 1989. 2) Sigríður Bríet,
sálfræðingur, f. 22.9. 1983, sam-
býlismaður hennar er Sigurður
Sigurðsson viðskiptafræðingur
og eiga þau dótturina Steinunni
Erlu, f. 14.10. 2010. 3) Steinunn
Lilja, verkefnastjóri, BA í
mannfræði og nemi í alþjóða-
viðskiptum, f. 22.9. 1983. Sam-
býlismaður hennar er Kristinn
Már Matthíasson, viðskipta-
fræðingur.
Ragnheiður fæddist í Vest-
mannaeyjum í húsi ömmu sinn-
ar og afa, Breiðholti. Hún bjó
þar fyrstu ár ævinnar en fluttist
svo ásamt foreldrum sínum í
nýtt hús við Hólagötu 39. Ragn-
heiður stundaði nám við
Menntaskólann á Akureyri á
stærðfræðibraut og útskrifaðist
þaðan 1972. Eftir gos keyptu
Ragnheiður og Smári Breiðholt.
Þau byggðu sér hús við Nýja-
bæjarbraut og fluttu þangað
1989. Ragnheiður starfaði við
ýmiskonar rekstur og skrif-
stofustörf í Eyjum, rak m.a. eig-
in hannyrðaverslun, raftækja-
verkstæði og verslun föður síns.
Hún flutti til Reykjavíkur árið
2000 og vann sem skrif-
stofustjóri hjá Alex bókhalds-
þjónustu. Ragnheiður stundaði
nám við Háskólann í Reykjavík
með vinnu og útskrifaðist þaðan
sem viðskiptafræðingur árið
2009.
Útför Ragnheiðar fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag,
föstudaginn 15. júlí, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Páll, kvikmynda-
sýningastjóri, f.
9.8.1958, kvæntur
Eddu S. Jóhanns-
dóttur. Þeirra dæt-
ur eru Hjálmfríður
Bríet, Friðbjörg
Lilja og Jóhanna
Brynja. 6) Bryn-
hildur, banka-
starfsmaður, f.
10.1. 1960, gift
Rafni Pálssyni.
Þeirra börn eru Páll Ívar, Jón-
atan Helgi, d. 1.5. 2006, og
Snorri Benedikt.
Ragnheiður giftist fyrsta
vetradag 1975 Smára Gríms-
syni, rafvirkjameistara, f. 6.11.
1950 í Grímstungu í Vatnsdal.
Foreldrar hans: Grímur H. Lár-
usson, vaktmaður, f. 3.6. 1926,
d. 23.10. 1995, og Elsa Að-
alsteinsdóttir, húsmóðir, f. 1.5.
1930. Börn Ragnheiðar og
Smára eru 1) Sigrún Elsa, mat-
væla- og viðskiptafræðingur, f.
27.11. 1972. Sigrún Elsa giftist
Róberti Marshall, þau eru skilin,
þeirra börn eru Smári Rúnar, f.
6.1. 1992, og Ragnheiður Anna,
f. 9.12. 1994. Sambýlismaður
Sigrúnar er Vilhjálmur Goði
Friðriksson leiðsögumaður og
eiga þau dótturina Guðrúnu
Gígju, f. 28.10. 2004, en hann á
Nú þegar þessi barátta er töp-
uð og þú ert dáin, kæra mamma,
þá finn ég til smæðar minnar. Ég
veit að ég er heppin að hafa átt
þig að þessi 38 ár og ég veit að ég
hefði ekki getað átt betri móður.
Þú hefur alltaf reynst mér vel,
staðið við bakið á mér, treyst mér
og verið til staðar þegar ég hef
þurft á þér að halda. Aldrei beitt
þrýstingi, hótunum eða valdi, að-
eins stutt mig og hjálpað mér að
feta mína eigin braut. Þú varst
bæði bóngóð og raungóð og ég
veit að ég hef vaxið af því einlæga
stolti sem þú hefur ekki farið dult
með af okkur systrum. Ég ætla að
reyna það sem ég get til að reyn-
ast börnunum mínum sú móðir
sem þú hefur reynst mér, og
systrum mínum og pabba stoð í
gegnum lífið.
Ég á eftir að reyna hvernig lífið
verður án þín en ég veit að ég hef
nú misst minn einlægasta og
besta bandamann í lífinu. Ég hef
misst þá klárustu, víðlesnustu og
réttsýnustu manneskju sem ég
hef nokkurn tíma þekkt. En ég er
þakklát fyrir að hafa átt þig að,
hafa fengið að læra af þér og vona
að ég hafi náð að tileinka mér sem
mest af visku þinni og kærleik áð-
ur en ég missti þig.
Ég kvíði því mest að fagna og
gleðjast án þess að geta deilt því
með þér. Þú munt alltaf lifa með
mér, það mun mig ekkert hræra
án þess að ég hugsi til þín, elsku
mamma. Með ást, eilífu þakklæti
en óendanlegri sorg og eftirsjá sé
ég eftir þér, allt, allt of snemma,
elsku mamma mín. Ég veit þú
munt vaka yfir okkur systrum,
börnunum okkar og pabba.
Ég elska þig.
Sigrún Elsa Smáradóttir.
Elsku mamma mín er látin.
Ég trúi því varla að hún sé far-
in, það á eftir að taka langan tíma
að venjast því. Það verður erfitt
að geta ekki kíkt við hjá henni í
spjall, sitja með henni yfir glæpa-
þætti í sjónvarpinu eða borða
góðan mat saman. Mamma mín
var einstök kona, hún var víðlesin
og bóngóð. Það skipti aldrei máli
hvaða aðstoð mig vantaði, hún gat
alltaf hjálpað mér, hvort heldur
með stærðfræðina, sauma kjól
kvöldið fyrir skemmtun eða hvað
sem mér datt í hug að spyrja hana
um. Hún var líka alltaf tilbúin til
að hlusta og gefa góð ráð. Hún
hvatti mig ávallt í hverju því sem
ég tók mér fyrir hendur, hún
sýndi mér jafnframt alltaf traust.
Ég minnist þess ekki að hún hafi
nokkurn tíman dregið ákvarðanir
mínar í efa og það hefur hjálpað
mér að treysta á sjálfa mig. Hún
kláraði viðskiptafræði fyrir
tveimur árum sem ég er afskap-
lega stolt af. Það má samt segja
að hún hafi einnig gengið í gegn-
um matvælafræði-, sálfræði-,
mannfræði- og MBA-nám þar
sem hún var alltaf tilbúin til að
lesa yfir verkefni hjá okkur systr-
unum og ræða námið. Það er erf-
itt að lýsa henni í orðum. Hún
skilur eftir sig fjölda minninga og
þekkingu sem ég mun geyma og
deila með vinum og ættingjum.
Ég kveð móður mína með sorg
í hjarta. Hvíldi í friði, elsku
mamma.
Þín dóttir
Steinunn Lilja Smáradóttir.
Elsku mamma, þessi veikindi
fóru ekki á þann veg sem við von-
uðum. Þetta átti aldrei að enda
svona. Við sáum þó nokkurn veg-
inn í hvað stefndi þegar þér
versnaði rétt fyrir páska og hefð-
um hugsanlega átt að ræða meira
um það.
Ég hef löngum haldið því fram
að ég hafi engar sérstakar fyrir-
myndir í lífinu. Sem börn og ung-
lingar vorum við systur aldrei
með myndir eða plaköt af frægum
eða þekktum einstaklingum á
veggjum hjá okkur. Það er ekki
fyrr en núna að ég sé að þú og
pabbi hafa alltaf verið og munu
alltaf verða mínar fyrirmyndir.
Ég sé það núna að flest sem ég
reyni að gera virkilega vel kemur
frá ykkur. Nú á ég yndislega litla
dóttur, hún fæddist á sama tíma
og þú varst að ljúka fyrstu lyfja-
meðferðinni. Hún gaf þér svo
mikið í veikindunum, litla ljósið
og gaf mér í leiðinni tækifæri til
að verja meiri tíma með þér. Ég
mun reyna eins og ég get að halda
til haga þeim gildum sem okkur
systrum hafa verið sett í uppvext-
inum. Ég vona að börnin mín
muni líta jafn mikið upp til mín og
ég geri til foreldra minna. Að þau
haldi að ég geti allt og kunni allt
og að ég standi undir þeim vænt-
ingum. Þú ert alltof ung til að
kveðja og ég er alltof ung til að
kveðja mömmu mína. Samt hefur
þú skilið svo margt eftir þig. Það
er þér að þakka að ég prjóna og
sinni hannyrðum, vegna þín elda
ég góðan mat og er metnaðarfull í
námi og starfi. Ég veit að þú
myndir vilja að við héldum áfram
að lifa lífinu lifandi og myndum
gleðjast frekar en að hryggjast
yfir atburðum og hlutum sem
minna á þig og það mun ég reyna
að gera. Ég veit að ef þú gætir
gefið okkur ráð um hvernig við
ættum að takast á við þennan
mikla söknuð þá myndir þú ráð-
leggja okkur að tala saman, elda
góðan mat og hugsa vel um hvort
annað. Það munum við gera og
hugsa alltaf vel til þín, elsku
mamma mín.
Ég vona að við systur og aðrir
nákomnir getum veitt pabba þann
styrk sem hann þarft á að halda.
Hann getur alltaf leitað til okkar
og ég veit að við getum alltaf leit-
að til hans. Svona er gæfunni mis-
skipt. Næstu dagar, vikur og ár
verða erfið án þín, mamma.
Þín dóttir,
Sigríður Bríet Smáradóttir.
Elsku Ragga, nú ertu horfin
frá okkur að eilífu en minningin
um stóru systur lifir um ókomna
framtíð. Stóru systur sem ég leit
alltaf upp til. Stóru systur sem
alltaf var hægt að leita ráða hjá.
Oftar en ekki bjargaðir þú mér
þegar ég var komin í ógöngur í
prjónaskapnum eða þegar ég var
að sauma föt á strákana.
Allt sem þú tókst þér fyrir
hendur lék í höndum þér, hvort
heldur sem það var að elda, baka,
sauma eða prjóna. Heimilið bar
þess sterklega vitni að þar fór
kona sem naut þess að vinna fal-
legt handverk.
Þú varst alltaf hrein og bein og
hlógum við oft að því á góðri
stundu hvað þú varst ánægð með
árangur barnanna í fjölskyldunni,
það var alveg sama hvað það var,
að ganga vel í skólanum, vera
duglegur í skátunum nú eða bara
að vera sætur og krúttlegur, eng-
in afrek voru of smá til að þú tæk-
ir eftir þeim og lofaðir börnin við
hvern þann sem heyra vildi. Þau
voru einfaldlega best og flottust í
þínum augum.
Þú naust þess að vera á
Þjóðhátíð og varst þá alltaf með
tjald í samfloti með öðrum í fjöl-
skyldunni. Þar var auðvitað boðið
upp á lunda og suðræna tertu
ásamt öðru góðgæti. Heima var
síðan boðið upp á humarsúpu á
laugardeginum áður en haldið var
í Dalinn. Í seinni tíð eftir að þið
Smári fluttuð til Reykjavíkur
fannst þér nú ekki mikið mál að
fara til Eyja á þjóðhátíð. Þá var
gist hjá ættingjum og alltaf var
boðið upp á humarsúpuna hennar
Röggu.
Einhvern tímann vorum við að
kvarta yfir því hvor við aðra að
það væri engin hannyrðaverslun í
Eyjum og tókum við okkur þá til
og opnuðum eina slíka, hún varð
þó ekki langlíf því innan fárra
mánaða uppgötvuðum við báðar
að við áttum von á barni, ég gekk
með mitt fyrsta og þú með tví-
burana. Þau voru nú oftast kölluð
þríburarnir því þau voru alltaf
saman, við hittumst næstum á
hverjum degi til að leyfa þeim að
leika sér og þegar þau fóru að eld-
ast urðu þau góðir vinir. Það var
mér mikil hjálp að fá að vera sam-
ferða þér á þessum mikilvæga
tíma.
Elsku Smári, Sigrún Elsa, Sig-
ríður Bríet, Steinunn Lilja, mak-
ar og börn, það geta engin orð
tekið burt þann sársauka sem nú
nístir hjörtu ykkar og okkar allra.
En þær eru endalausar minning-
arnar sem við geymum í hjörtum
okkar og varðveitum vel. Þær fá
okkur til að minnast Röggu með
gleði í hjarta og bros á vör. Elsku
Ragga, ég veit það var vel tekið á
móti þér þar sem þú ert núna,
minningin um þig lifir með okkur
öllum. Við kveðjum þig með miklu
þakklæti og virðingu.
Litla systir,
Brynhildur.
Haustið 1968 – hið örlagaríka
ár – hittumst við Ragga fyrst. Það
var árið sem við urðum 16 ára og
við höfðum ákveðið, hvor í sínu
landshorni, að fara í Menntaskól-
ann á Akureyri. Við höfðum feng-
ið úthlutað sameiginlegu herbergi
í heimavist skólans. Þetta varð
upphafið að þróun hins besta
vinasambands frá fyrsta degi.
Þrjár stelpur sem komu frá
Vestmannaeyjum og ég vestan úr
Súganda áttum eftir að „hanga“
mikið saman eins og sagt er í dag.
Nú er skarð fyrir skildi þar sem
bæði Svava og Ragga hafa kvatt
fyrir aldur fram. Þetta voru mikil
þroska- og mótunarár og við eign-
uðumst félaga fyrir lífstíð. Við
Ragga fundum líka ástina og lífs-
förunauta okkar á þessum árum.
Við vorum um margt ólíkar en
áttum þó ýmislegt sameiginlegt.
Strax eftir fyrsta árið völdum við
hvor sína námsleiðina. Ragga fór í
náttúrufræðideild og ég í mála-
deild; hún var góð í stærðfræði –
og reyndar flestu öðru – en ég
hafði meiri áhuga á hugvísindum.
Við vorum samtaka í að vera fé-
lagslega sinnaðar og afstaða okk-
ar til samfélagslegra málefna tók
mið af því alla tíð síðan. Ég kynnt-
ist þarna vinkonu sem var menn-
ingarleg og skapandi í hugsun.
Ég fór sumarið 1970 til Vest-
mannaeyja með þeim stöllum
mínum, Gunnu, Röggu og Svövu
til að vinna í fiski þar eins og ég
hafði gert sumrin áður fyrir vest-
an. Fékk að búa hjá Röggu sem
þá hafði herbergi hjá Steinunni
ömmu sinni í húsinu sem heitir
Breiðholt við Vestmannabraut.
Þau Smári áttu síðar eftir að búa
heimili sitt þar. Við fórum í há-
degismat til foreldra Röggu,
þeirra Lilju og Brynjúlfs, ásamt
öllum hinum krökkunum þeirra.
Kynntist ég þá þeim húmor og
kærleika sem ríkti innan þessarar
fjölskyldu. Ég er alltaf í þakkar-
skuld fyrir hversu vel mér var
tekið á þessu heimili þá um sum-
arið.
Við vorum líka samtaka þegar
við eignuðumst báðar fyrstu
börnin okkar síðla sama ár og við
útskrifuðumst frá MA 1972. En
eftir árin á Akureyri skildi leiðir,
Ragga fór heim til Eyja og ég til
Reykjavíkur í eitt ár fram að dvöl
í Noregi sem varði í 5 vetur. En
eftir það hittumst við eða heyrð-
umst öðru hvoru.
Ragga hellti sér í hörkunám á
sextugsaldrinum og lauk við-
skiptafræðinni. Þetta var henni
líkt, hún lauk því sem hún hafði
ákveðið. Með glans og hávaða-
laust. Hún var fíngerð stúlka og
kona sem alltaf var með góðan
smekk á fötum. Hún var gáfuð og
víðlesin, las alls konar bókmennt-
ir. Einnig var hún frábær handa-
vinnukona, saumaði og prjónaði
og var skapandi í þeim listum.
Á kveðjustund spyr maður sig
gjarnan hvort ekki hefði mátt
rækta vinskapinn betur og hittast
oftar en gert var. Við Ragga vor-
um samt þannig vinir að það var
nánast eins og við hefðum hist í
síðustu viku þótt hálft ár væri lið-
ið síðan síðast. Traustari vinskap
er varla hægt að eignast. Ég kveð
góða vinkonu hinstu kveðju, með
söknuði og þökk fyrir samveruna
sem við fengum.
Fjölskyldu hennar, Smára,
Sigrúnu Elsu, Sigríði Bríet,
Steinunni Lilju, föður og systkin-
um hennar sendi ég hjartans
samúðarkveðju frá okkur Eiríki.
Ásta Þórarinsdóttir.
Það var allajafnan ekki dauft
yfir stelpuhópnum sem settist að
á Spena haustið 1968. Stelpurnar
komu alls staðar að, austan, vest-
an og norðan og jafnvel að sunn-
an. Dálítið sundurleitur hópur og
þó ekki. Skemmtanagleðin var í
fyrirrúmi og lífsgleðin mikil.
Þrátt fyrir það var tilveran dálítið
á reiki og heimsmyndin óljós. Við
vorum allar á ferðalagi, staddar á
vegamótum. Ef til vill var það
ferð án fyrirheits eins og Steinn
sagði og við vorum aðeins til í eig-
in ljóði. En við höfðum tímann
fyrir okkur eða það fannst okkur
þá.
Og tíminn hvarf
eins og tár, sem fellur
á hvíta hönd.
(St. Steinarr.)
Ef til vill fannst okkur herbergi
Eyjastelpunnar Röggu Bryn.
vera fastur puntur. Kannski var
það í herberginu hennar og Ástu
sem fatamiðstöðin var fyrir böll-
in. Allt var rifið og tætt út úr fata-
skápunum á Spena, boðlegt sem
óboðlegt, og ekki hætt að máta
fyrr en allar voru góðar með sig.
Einhvern veginn er það í minn-
ingunni að Ragga hafi ekki látið
sitt eftir liggja í þeim efnum.
Ragga var sannanlega pottur-
inn og pannan í merkilegri blaða-
útgáfu sem fram fór á Spena. Hún
var allt í senn skríbentinn, útgef-
andinn og dreifingaraðilinn. Litla
flugan var frábært innlegg í
blaðaútgáfu í MA á þessum tíma,
útgáfa sem annars var að mestu í
höndum strákanna. Ragga skrif-
aði líka merka fyrstadesræðu
sem ein af undirrituðum flutti fyr-
ir hönd bekkjarins í 6. bekk en
það er óskiljanlegt nú, hvers
vegna við konur fengum að ann-
ast svo mikilvægt erindi á þeim
tíma. Þegar strákarnir sáu um
allt svoleiðis. En ef til vill vorum
við byrjaðar að brjóta múrana og
hin rólega Ragga Bryn. þar í far-
arbroddi. Í tímanna rás passaði
hún upp á vinskapinn, kom í
heimsóknir þegar hún var uppi á
landi „ertu heima í kvöld, ég er í
bænum“? Mætti vel á bekkjar-
kvöldin og þau Smári komu ávallt
saman norður þegar við „júbíler-
uðum“ á fimm ára fresti. Þráður-
inn sem ofinn var veturinn 1968-
69 slitnaði aldrei, þó að oft liði
langt á milli samverustunda. Þeg-
ar við hugsum til handanlandsins,
ef það er til, þá mun vinkona okk-
ar sitja þar og bardúsa. Bardúsa
við að búa í haginn fyrir okkur
sem komum á eftir, kannski í
kvöld, eins og gamli Hjálmar í
Bólu sagði.
Við sendum Smára, dætrunum
og fjölskyldunni allri okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Anna Dóra, Ásdís og
Þóra Þorsteins.
Fallin er frá fyrir aldur fram
Ragnheiður Brynjúlfsdóttir, góð
vinkona mín allt frá bernsku okk-
ar í Eyjum. Fyrstu minningar
mínar um Röggu eru tengdar
húsinu Breiðholti við Vestmanna-
braut. Amma mín og afi bjuggu í
austurenda hússins, en amma
hennar og afi ásamt foreldrum og
systkinum hennar í vesturendan-
um. Lóðin við Breiðholt var leik-
völlur okkar, þar var kindakofi,
fjós og hlaða að ógleymdum
hæsnakofa.
Fyrstu ábyrgðarstörfin okkar
voru að sækja egg í hæsnakofann.
Ragga var ætíð mikill dýravinur
og er líklegt að það tengist návist
hennar við fjórfætlingana í Breið-
holti, en á þeim tíma voru þar
nokkrar kýr, kindur og kettir auk
hænsnanna.
Við Ragga vorum alltaf í sama
bekk í barnaskóla og gagnfræða-
skóla. Þá vorum við í Skátafélag-
inu Faxa í Eyjum og báðar flokks-
foringjar með ungum skátahóp.
Margs er að minnast úr skáta-
starfinu. Minnisstæðastur er
spenningurinn fyrir stóra og fjöl-
menna skátamótinu við Hreða-
vatn sumarið 1966, þar sem við
bjuggum saman í tjaldi í viku.
Eftir landspróf skildi leiðir og hóf
hún nám í Menntaskólanum á Ak-
ureyri. Á þessum árum kynntist
hún Smára Grímssyni sem síðar
átti eftir að verða hennar lífsföru-
nautur. Aftur lágu leiðir okkar
saman er við eignuðumst frum-
burði okkar með fimm daga milli-
bili í nóvember 1972. Það sýndi
best hvaða tilfinningar Ragga bar
til hússins Breiðholts í Eyjum,
þegar hún og Smári keyptu húsið
nokkru eftir að þau hófu búskap
og bjuggu þau þar þangað til þau
fluttu í nýja húsið sitt við Nýja-
bæjarbraut í Eyjum.
Ragga var mjög tryggur vinur
og var ein af þeim fyrstu sem setti
sig í samband við mig þegar ég
flutti aftur heim til Eyja. Um
nokkurn tíma unnum við saman
við Hamarsskóla í Eyjum.
Eftir að Ragga og Smári ásamt
fjölskyldu fluttu til Reykjavíkur
varð sambandið stopulla, af eðli-
legum ástæðum. Í fyrrahaust var
haldið árgangsmót hjá 1952 ár-
ganginum. Nokkrum dögum áður
hafði Ragga greinst með erfiðan
sjúkdóm og gat því ekki verið
með okkur. Ég heyrði síðast í
Röggu snemma í vor og var hún
þá bjartsýn á framhaldið þrátt
fyrir mjög erfið veikindi. Hugur
hennar var hjá fjölskyldunni, eig-
inmanni, börnum og barnabörn-
um.
Að endingu færi ég Smára og
fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur og bið Guð að blessa
minningu Ragnheiðar Brynjúlfs-
dóttur.
Guðrún Stefánsdóttir.
Ég vil fá að votta fjölskyldu og
vinum samúð á þessum erfiðu
tímum. Frá því að ég var 6 ára var
Ragga mér sem önnur mamma
þar sem ég, Sigga og Steinunn
lékum okkur svo mikið saman.
Þar með breyttist ég úr stelpunni
á gula hjólinu í nánast eina af fjöl-
skyldunni, svo vel var mér tekið.
Ragga var alltaf góð við mig og
mér þótti alltaf mjög vænt um
hana eins og ég er viss um að öll-
um sem kynntust henni þótti líka.
Hún var aldrei að æsa sig yfir
neinu og hafði bara gaman af
fíflaganginum í okkur stelpunum.
Ragga var ótrúlega sterk í bar-
áttu sinni við skyndileg veikindi,
hún var jákvæð og bjartsýn og ég
held að það hafi hjálpað henni í
gegnum þessa erfiðu raun. Hún
var tekin allt of snemma frá okk-
ur. Ég er glöð að hafa kynnst
henni og hennar yndislegu fjöl-
skyldu sem ég finn svo sterka
tengingu við, mér finnst ég vera
hluti af henni. Á svona stundum
verð ég þakklát fyrir allt góða
fólkið sem maður hefur kynnst í
gegnum lífið og styður mann í
gegnum erfiða tíma. Ragga var
mér alltaf góð og ég vona að ég
hafi getað stutt við fjölskylduna
og mun gera mitt besta til að gera
það áfram.
Mínar dýpstu samúðarkveðjur,
Lára Valsdóttir.
Ragnheiður
Brynjúlfsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ragnheiði Brynjúlfs-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.