Morgunblaðið - 31.08.2011, Blaðsíða 17

17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. ÁGÚST 2011
Töffari Hann var óneitanlega svalur ökumaður þessa eðalvagns sem var á rúntinum við Sæbraut á dögunum og vafalaust góð tilfinning að stjórna rennireiðinni Chevrolet Corvette Stingray.
Golli
Framundan er eitt
stærsta verkefni sem
íslensk ferðaþjónusta
hefur staðið frammi
fyrir en það er að stór-
auka vetrarferðaþjón-
ustu. Vinnuheiti verk-
efnisins er Ísland – allt
árið en það mun
byggja á þeirri fjár-
festingu sem lögð hef-
ur verið í markaðs-
átakið Inspired by Iceland og verður
unnið áfram með það vörumerki
enda gaf það góða raun. Um er að
ræða samstarfsverkefni iðn-
aðarráðuneytis, sveitarfélaga, Sam-
taka ferðaþjónustunnar, Samtaka
verslunar og þjónustu o.fl.
Allt frá aðalfundi SAF 2010 þar
sem fyrrverandi ferðamálastjóri
Finnlands sagði félagsmönnum frá
því hvernig Finnar fóru að því að
gera ferðaþjónustuna yfir veturinn
stærri en yfir sumarið, hefur verið
unnið að því að koma á samstarfs-
verkefni um vetrarferðaþjónustu.
Það varð að veruleika þegar ríkis-
stjórnin ákvað í vor, í tengslum við
kjarasamningana, að setja 300 millj-
ónir á ári í þrjú ár í að markaðssetja
Ísland allt árið og eru skilyrði þess
framlags að fyrirtæki og sveitar-
félög jafni upphæðina.
En hvers vegna ætlar ferðaþjón-
ustan í þessa herferð? Arðsemi í ís-
lenskri ferðaþjónustu er allsendis
ófullnægjandi. Ástæðu hennar má
að miklu leyti rekja til mikilla árs-
tíðasveifla og því er lífsnauðsynlegt
fyrir fyrirtækin í landinu að auka
nýtingu fjárfestinga sinna utan há-
annar. Aukin arðsemi fyrirtækjanna
er síðan forsenda þess að fyrirtækin
geti stundað vöruþróun, gæðastarf
og öfluga markaðssetningu auk þess
sem hún leiðir til fleiri heilsársstarfa
og betra jafnvægis. Aukin vetrar-
ferðaþjónusta er því leiðin til auk-
innar arðsemi, bæði greininni og
þjóðarbúinu til hagsbóta.
Nú í sumar er unnið að ýmsum
verkefnum til undirbúnings mark-
aðsherferðinni, unnið er að alls kyns
greiningarvinnu auk þess sem aflað
er upplýsinga um hvernig valin lönd
hafa unnið að sinni vetrarferðaþjón-
ustu. Megináherslan hefur verið á að
skoða Noreg, Finn-
land, Kanada og Nýja-
Sjáland. Þessar upp-
lýsingar eru bornar
saman við það sem við
erum að gera hér á Ís-
landi og hyggjumst
gera. Á árinu tók gildi
ný ferðamálaáætlun
2011-2020 og er þar
fyrst og fremst lögð
áhersla á þætti sem
lúta að aukinni vetrar-
ferðamennsku og mun
ferðamálastefnan því verða góður
grunnur að starfinu.
Markmið verkefnisins er m.a. að
styrkja ímynd Íslands sem áfanga-
staðar ferðamanna allt árið um
kring og auka fjölda erlendra ferða-
manna utan háannar um 100 þúsund
manns á þessum þremur árum.
Markaðsátakið Ísland – allt árið er
rekið af Íslandsstofu og mun hún
nýta reynslu, þekkingu og verðmæti
Inspired by Iceland sem reyndist vel
eftir gosið í Eyjafjallajökli í fyrra,
svo og reynslu fyrirtækja innan
SAF. Það er nú þegar hafinn und-
irbúningur vetrarátaks sem hefst nú
á haustmánuðum auk þess sem unn-
ið er að langtíma verk- og markaðs-
áætlun.
Það þarf áræði til að leggja í vetr-
arferðaþjónustu. Hún er langhlaup
sem margir eru þó að taka þátt í nú
þegar og hefur verið unnið að þess-
um málum í langan tíma, bæði af
hálfu fyrirtækja um land allt svo og
öðrum þeim sem með markaðsmál
fara. En betur má ef duga skal. Hér
er stærsta tækifærið til aukinnar
verðmætasköpunar í ferðaþjónustu
og mikilvægt að allir sem vilja bjóða
heilsársferðaþjónustu bretti upp
ermar.
Eftir Ernu
Hauksdóttur
»Hér er stærsta tæki-
færið til aukinnar
verðmætasköpunar í
ferðaþjónustu og mikil-
vægt að allir sem vilja
bjóða heilsársferðaþjón-
ustu bretti upp ermar.
Erna Hauksdóttir
Höfundur er framkvæmdastjóri
Samtaka ferðaþjónustunnar.
Ísland – allt árið
Hver er munurinn á
því að sækja menntun í
kvikmyndagerð, mat-
reiðslu, flugumferð-
arstjórn eða endur-
skoðun – bara til að
nefna einhverjar grein-
ar sem gefa möguleika
á störfum til framtíðar?
Auðvitað á ekki að vera
neinn mismunur á
námsmöguleikum eða
skólun í þessum fögum. Allt nám hér
á landi er á kostnað skattborg-
aranna. Af öllum þessum greinum er
kominn upp ágreiningur um eina
þeirra, kvikmyndagerð og kennslu
hennar í Kvikmyndakóla Íslands,
einkafyrirtæki, sem notið hefur op-
inberrar aðstoðar, líkt og gerist um
aðra starfsmenntun hér á landi.
Ágreiningurinn hefur nú magnast
upp í að verða deila milli skólans og
hins opinbera ráðuneytis sem málið
heyrir undir, og sem skapað hefur
óvissu hátt á annað hundrað nem-
enda hverra hugur stendur til að
halda áfram námi sínu í kvikmynda-
gerð.
Hér verður á engan hátt lagt út í
frekari skilgreiningu á þessari deilu,
svo mjög sem hún hefur verið til um-
ræðu í fjölmiðlum. Hitt vekur furðu,
að fáir (ef bara nokkur hingað til)
hafa hafið umræðu af eigin hvötum,
til varnar Kvikmyndaskóla Íslands –
af öllum þeim fjölda sem eru þó fljót-
ir til greinaskrifa um hvaðeina, sem
lesa má dag hvern í dagblöðunum. Á
kvikmyndagerð þá enga formæl-
endur eða stuðningsmenn hér á landi
eftir allt? – Nema nemendurna!
Harkan sex
Sú harka sem hlaupin er í deilu
ríkisstjórnarinnar og Kvikmynda-
skóla Íslands er á flestan hátt dæmi-
gerð um það þrátefli sem við Íslend-
ingar kappkostum löngum og sem
ákafast. Öllum er hins vegar ljóst, að
þegar verulega reynir á í deilumálum
ríður á að koma af stað sáttaferli sem
verður að lokum eina færa leiðin til
lausnar. Það hefur þó orðið nið-
urstaðan, jafnvel í erfiðustu og
þyngstu deilumálum í
sögunni hér á landi sem
víðar.
Það er því ólíklegt,
að harkan sex leiði til
úrlausnar í málum
Kvikmyndaskóla Ís-
lands, og bætir ekki
blómum í hnappagöt
ríkisins sem á sann-
anlega við ramman reip
að draga í stjórnsýsl-
unni við að ná endum
saman við vaxandi kurr
víða í þjóðfélaginu. – Og sem rekja
má að mestum hluta til hins of-
annefnda, landlæga þráteflis.
Fjárfestar í auðlind?
Kvikmyndagerð hefur verið vax-
andi hér á landi á síðari árum, og átt
auknum vinsældum að fagna. Kvik-
myndir, stuttmyndir og heim-
ildamyndir hvers konar skipta orðið
hundruðum og hafa, að loknum sýn-
ingum, verið sýndar í Sjónvarpi allra
landsmanna. – Þannig má nefna
myndirnar Djöflaeyjuna, Tár úr
steini, Karlakórinn Heklu og For-
eldra sem voru endursýndar fyrir
skömmu í Sjónvarpinu og virtust eld-
ast vel. Heimildamyndin um árásina
á Goðafoss og fleiri slíkar eru enn í
fersku minni flestra Íslendinga.
Ekki þarf að efast um að Íslend-
ingar styðji framhald á gerð kvik-
mynda hér á landi. Það skýtur því
skökku við að í öllum þeim fjárfest-
ingum sem fyrirtæki og ein-
staklingar hér hafa verið viðriðin
skuli ekki sjást stóru nöfnin bendluð
við þessa tegund framleiðslu – og
ekki áhugi þeirra til að koma Kvik-
myndaskóla Íslands til aðstoðar með
beinum hætti. Fjárframlögum eða
hlutafjáráhuga.
Leikmannsþankar hafa birst hér
áður og fyrr meir um þá auðlegð sem
enn virðist lítt snert með framleiðslu
á efni úr þjóðsögunum sem fylla
þykka doðranta sagnagildis, og má
t.d. finna í Íslenskum þjóðsögum
Jóns Árnasonar. Þar glittir í hug-
myndir til framleiðslu kvikmynda
um huldufólk, útilegumenn, jafnvel
skrímslasögur. – Hollywood-
framleiðsla „vestranna“ til útflutn-
ings um allan heim er ekki vitund
frjórri uppspretta.
Stuttmyndir sem framleiddar hafa
verið hér á landi hafa einnig átt geið-
an aðgang að þátttöku á erlendum
vettvangi, vakið eftirtekt og hlotið
verðlaun.
Margir eiga í fórum sínum slíkt
efni, aðgengilegt fyrir frekari úr-
vinnslu og sem getur nýst þjóðfélag-
inu sem fræðsla, upplýsingar eða
sögur í átaksformi – eða öfugt; átak í
söguformi.
Rekstrarform eða staðsetning
Mismunandi skoðanir hér á landi
hvort reka eigi einkaskóla samhliða
hinum opinberu skólum geta ekki
valdið langvarandi deilum hér á landi
árið 2011. Hvorir tveggja eru stað-
reynd og þeir hafa allir þegið op-
inbera aðstoð. Ef ágreiningurinn
stendur um eftirlit með fjárreiðum
þessara stofnana er hann ekki til
annars en að leysa með skjótum
hætti. Það er óhæfa að nemendur
verði fyrir barðinu á fjölbreytni þess
ágreinings. – Einkaskólar eru fjöl-
breytni í skólum landsins, jafnt og
hinir opinberu.
Rekstrarform kvikmyndaskóla
getur líka verið með ýmsum hætti,
jafnt og staðsetning sem getur svo
sem verið hvar sem er á landinu; í
Reykjavík, Akureyri og í Vest-
mannaeyjum þess vegna. Kvik-
myndaskóli vex hins vegar ekki
nema fjármagn sé fyrir hendi frekar
en annar rekstur.
Einkaframtakið ætti að vera í
stakk búið til að leggja fjármuni í
þann rekstur sem Kvikmyndaskóli
Íslands er með þá ónýttu auðlegð
sem hann getur skapað með fjöl-
mennum hópi áhugasamra nemenda
og kennara. – Sér enginn þessa auð-
lind?
Eftir Geir R.
Andersen
» Á kvikmyndagerð þá
enga formælendur
eða stuðningsmenn hér
á landi eftir allt? –
Nema nemendurna!
Geir R. Andersen
Höfundur er blaðamaður.
Kvikmyndaskóli
Íslands – ónýtt auðlind