Morgunblaðið - 06.10.2011, Síða 24

Morgunblaðið - 06.10.2011, Síða 24
24 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 2011 ✝ Sigurður Ás-geirsson fædd- ist í Reykjavík 2. nóvember 1951. Hann lést á líkn- ardeild Landspítala – háskólasjúkra- húss í Kópavogi 29. september síðast- liðinn. Foreldrar hans eru Ásgeir Þor- steinsson sjómaður, f. 9.8. 1920, d. 9.8. 1996, og Ásta Sigurðardóttir, f. 26.9. 1921. Þau bjuggu lengst af í Skóla- gerði 6a í Kópavogi. Systkini Sigurðar eru Ragnar Örn, f. 9.1. 1946, d. 8.2. 2001, kona hans er Jónína Ágústsdóttir. Börn þeirra eru Berglind, Ágúst Þór og Svala. Barnabörnin eru fimm; Þorsteinn, f. 28.5. 1947, eiginkona hans er Ingibjörg Ás- grímsdóttir. Börn þeirra eru Ásta, Ásgrímur Smári og Ás- geir Örn. Barnabörn þeirra eru tíu; Helga, f. 7.2. 1950, eig- og Sigríður Kristbjörnsdóttir, f. 31.8. 1917, d. 15.10. 2008. Börn Sigurðar og Guðrúnar eru Aldís Sigríður, f. 5.12. 1983, maki hennar er Ólafur Stein- grímsson, f. 20.11. 1979; Ásta Fanney, f. 12.2. 1987 og Ívar Zophanías, f. 12.4. 1991. Börn Sigurðar af fyrra hjónabandi með Ingibjörgu Agnarsdóttur, f. 15.3. 1953, eru Heiða Lind, f. 19.9. 1976, eiginmaður hennar er Bjarni Ágúst Sigurðsson, f. 18.9. 1972. Þau eiga fimm börn, þau Glóbjörtu Líf, Hlyn Frey, Völu Ástrós, Ask Inga og Birki Hrafn; Hildur Eva, f. 8.3. 1978, maki hennar er Ásgeir Jóhann Ásgeirsson f. 30.6. 1981. Sig- urður var framreiðslumaður og húsasmíðameistari að mennt. Hann vann víða við störf tengd iðn sinni. Meðal annars vann hann sem framreiðslumaður í Sigtúni, veitingastjóri á Hótel Sögu og aðstoðarhótelstjóri á Hótel Holti. Hin síðari ár vann hann þó lengst af sem húsa- smíðameistari hjá eigin fyr- irtæki. Útför Sigurðar fer fram frá Grafarvogskirkju í Reykjavík í dag, fimmtudaginn 6. október 2011, og hefst athöfnin klukkan 13. inmaður hennar er Einar Thorlacius. Börn þeirra eru Nadine Guðrún, Þórdís Ásta og Steinunn Erla. Þau eiga þrjú barna- börn; Kristjana Laufey, f. 8.3. 1954, börn hennar eru Ásgeir Andri og Fanney Lára. Hún á eitt barnabarn; Ólafía, f. 2.9. 1963, eiginmaður hennar er Árni Rúnar Sverr- isson. Börn þeirra eru Valgeir Gauti og Hugrún. Þau eiga eitt barnabarn. Sigurður kvæntist eiginkonu sinni, Guðrúnu Björt Zophaníasdóttur, 22. mars 1986. Þau hófu búskap sinn árið 1982 í Þjórsárgötu 1 í Skerjafirði. Þau byggðu sér hús í Dalhúsum 91, fluttu þangað árið 1990 og hafa búið þar síðan. Guðrún er fædd í Reykjavík 23.9. 1956. Foreldrar hennar eru Zophaní- as M. Márusson f. 23.12. 1919, Elsku pabbi. Á þessum erfiðu tímum eru mér gleði, bros og hlátur ofarlega í huga enda hellast minningarnar yfir mig þessa dagana. Allar þær minningar sem ég á af þér eru góðar og fullar af gleði, kærleika og hlátri. Ég viðurkenni þó fús- lega að yfir þeim flestum felli ég tár enda er sárt til þess að hugsa að ég muni ekki fá fleiri slíkar minningar af þér og með þér. Sorgin er þung og missirinn stór að miklum manni. Minningarnar koma mér þó einnig til að brosa og hlæja enda var gleði þín og hlátur alltaf smitandi. Það er skrítið að hlæja í sorg og brosa í söknuði en á einstaklega vel við þegar maður syrgir mann sem lifði lífinu alltaf til fulls, með bros á vör, hlátur í hjarta og fyndna sögu á taktein- unum. Kraftmikinn og lífsglaðan mann sem tókst á við erfiðleika með gleði, styrk og æðruleysi og hafði alltaf traust ráð við öllu sem upp gat komið. Ég er óendanlega þakklát fyrir að hafa tekið mér tíma þessa síð- ustu daga til að segja þér svo margt af því sem býr í hjarta mér og höfði. Til að segja þér undir lokin að hafa ekki áhyggjur af okkur krökkunum og Gunnu okk- ar. Þú tryggðir það með þínu við- horfi til lífsins að við höldum áfram í þínum anda. Glöð, sterk, saman og samrýmd. Það er samt svo margt sem ég á enn eftir að segja þér og mun líklega eyða allri ævinni í að reyna að koma til skila. Ég læt því duga í bili fá orð og stutta kveðju sem þér finnst lík- lega nokkuð úr takti við málglöðu mig. En stundum koma orðin illa eða ekki. Sumt verður ekki sagt og stundum duga engin orð. Hildur Eva. Þetta leit ekki vel út í fyrstu. Óharðnaður, ómenntaður og síð- hærður ungur drengur hafði nælt í elstu dóttur hans. Og rúmu ári síðar voru þau að gifta sig og kom- in með eitt barn – og dóttir hans ekki orðin tvítug. En hann Sigurð- ur gaf aldrei í skyn vantraust sitt vegna þessa ráðahags okkar. Þannig var hann; tók mér vel frá upphafi innkomu minnar í fjöl- skylduna. Nú, rúmum sextán ár- um síðar er hár tengdasonarins stuttklippt, menntun er lokið og hann í ábyrgðarstöðu í traustu ríkisstarfi. Og börnin eru orðin fimm. Hann hlýtur að hafa verið orðinn sáttur. Sigurður, þú varst mér góður tengdafaðir og frábær afi barnanna fimm. Allar góðu stund- irnar ylja okkur nú. Þín verður sárt saknað. Heyr, himna smiður, hvers skáldið biður, komi mjúk til mín miskunnin þín. (Kolbeinn Tumason.) Hvíl í friði. Þinn tengdasonur, Bjarni Ágúst Sigurðsson. Siggi bróðir er látinn, þó svo að maður hafi gert ráð fyrir því að svona færi að lokum þá er höggið alltaf sárt þegar kallið kemur. Siggi var ljúfmenni mikið og mik- ill fjörkálfur á mannamótum, sér- staklega þegar við systkinin hitt- umst. Alltaf með hnyttin tilsvör og brandara. Siggi ólst upp í stórum systk- inahópi í Skólagerði 6a í Kópavogi og þar var oft þröng á þingi þegar allur vinahópurinn var þar sam- ankominn. Það sést best á léttleik- anum í Sigga að á meðan ég ætlaði að slá í gegn sem þunglamalegur trommu-leikari fékk hann sér saxófón og blés af hjartans lyst. Hann hefði áreiðanlega slegið í gegn ef hann hefði lagt það fyrir sig. Siggi var í sveit í Hreppunum eins og við flest systkinin og stóð sig þar með sóma eins og alls stað- ar þar sem hann kom að. Hann var auðvitað gallharður Bliki eins og allir Kópavogsbúar voru þá og töluvert í boltanum. Hann var for- fallinn golfari og bara þónokkuð góður. Ég held að kúlusukkið eins og við kölluðum það hafi byrjað í krikketinum heima á lóðinni í Skólagerðinu. Siggi var fjórum ár- um yngri en ég svo vinahópurinn var annar, en hann náði því þó að komast með okkur Skýjaglópum í Þórsmörk í denn, þá bara 16 ára að mig minnir. Það er nú alltaf svo að þegar langt er á milli þá losnar um bönd- in, og þegar maður hugsar til baka þá finnst manni að við hefðum átt að hittast oftar. En hver reiknar með að menn fari svona ungir. Tíminn átti að vera nógur! Það er stórt skarð höggvið í systkinahópinn, tveir bræður á burt á besta aldri. Ragnar dó 2001 þá 55 ára og nú Siggi rétt tæplega 60 ára. Hvernig stendur á þessu? Hver ræður þessu? Gunna mín, fjölskylda ykkar öll, elsku mamma. Guð gefi ykkur styrk og trú í sorg ykkar. Minningin lifir um góðan dreng sem fallinn er frá langt um aldur fram. Hans Sigga bróður sárt er saknað svefninn hefur líknað kvöl. Harmur hefur í hjörtum vaknað horfinn er úr Jarðardvöl. Ljúfur drengur og vel liðinn lipur var með káta lund. Sár er treginn og hjarta sviðinn sem þú ferð á drottins fund. Nú er komið að kveðju stundu kæri bróðir segi hér. Skarð er fyrir skildi en mundu að skála mun ég fyrir þér. Þorsteinn Ásgeirsson (Steini bróðir.) Hann Siggi mágur hefur kvatt alltof fljótt. Hann var búinn að glíma við erfið og ströng veikindi í nokk- ur ár. Hann var svo vongóður um bata eftir að hann fór í geisla hér heima og eins út í Svíþjóð í vor, en alltaf kom eitthvað upp á sem hindraði bata hjá honum. En alltaf var hann hress og bar sig vel. Okkur Steina fannst mjög gott þegar hann kom í sumar til okkar til Ólafsfjarðar og var í nokkra daga og þeir bræður gátu spjallað saman og farið í pílukeppni úti á palli, en Siggi hafði þá getu til þess og ekki vantaði keppnisskapið hjá bræðrunum að vanda. Siggi var 17 ára þegar ég sá hann fyrst óþrosk- aður ungur maður, en alltaf hress og kátur. Honum fannst mjög gaman að sprella í systrum sínum og þá aðallega henni Kiddu systur sinni. Hann bauðst til að hjálpa mér að taka upp úr kössunum þegar við Steini fluttum á Tómasarhag- ann 1970 og það var alveg sama hvað tekið var upp alltaf fannst Sigga allt alveg æðislegt en dótið sem var fengið hingað og þangað fékk þá nýja merkingu hjá ungu hjónunum sem voru að byrja bú- skap og áttu nú ekki mikið til bús- ins. Hann Siggi hafði Klettinn sinn við hlið sér í veikindunum hana Gunnu sína sem er búin að vera ótrúlega dugleg og hefur stutt hann í einu og öllu. Mikill harmur er nú kveðinn að fjöl- skyldunni allri og vona ég að þeim auðnist að fá kraft til að hjálpa þeim í gegnum þessa miklu erf- iðleika. Líta má langt til baka, lífs yfir gengin stig. Kominn er tími að kveðja kvöldið svo blátt og hljótt. Minningar gærdagsins gleðja. Góða og friðsæla nótt. (H.J.) Elsku Gunna mín, Ívar, Ásta, Aldís, Hildur, Heiða, barnabörn, tengdabörn og Ásta móðir hans og systkini sem sjá nú á bak öðr- um syni og bróður á besta aldri. Sendi mínar innilegustu samúðar- kveðjur. Ingibjörg Ásgrímsdóttir. Nú er langri og strangri þrautagöngu lokið hjá kærum mági mínum. Börnunum mínum fannst stundum gott að vita að Siggi föðurbróðir væri ekki langt undan, eftir að pabbi þeirra féll frá. Það var líka alltaf hægt að fá góð ráð og hjálp hjá Sigga ef dytta þurfti að einhverju heima fyrir. Það sem ég mun varðveita sem sérstaka minningu um Sigga er þegar hann kom til mín vordag einn, við annan mann stuttu eftir andlát Ragnars míns. Þá tók hann að sér ásamt félögum Ragnars það óeingjarna, mikla verk að ger- ast verkstjóri yfir glæsilegri palla- smíð í illa löskuðum bakgarði mín- um. Verkinu luku þeir mánuði síðar. Flest kvöld og helgar mætti hann, ásamt þeim félögum, þegar tími gafst til eftir langa vinnudaga og helgarnar voru líka nýttar til hins ýtrasta. Þetta gerðu þeir til þess að heiðra minningu kærs vin- ar og bróður, nokkuð sem mér hefur ævinlega þótt mjög vænt um. Það sem hefur einkennt Sigga og Gunnu var bjartsýni á lífið og tilveruna. Oft þurfti að takast á við erfiða hluti og leysa þá, en ég tel að viðhorfið hjá þeim hjónum hafi ávallt verið að allt mætti leysa með jákvæðni og bros á vör. Þau voru einstök saman. Ég veit innst í hjarta mínu að Ragnar minn mun taka vel á móti Sigga og þá munu þeir bræður sameinast á ný. Síðustu ár hafa verið erfið hjá ykkur elsku tengdamamma, Gunna, Heiða Lind, Hildur Eva, Aldís, Ásta Fanney og Ívar. Nú er komið að leiðarlokum en minning um góðan mann lifir. Megi góður guð styrkja ykkur í sorginni. Siggi mun ávallt skipa sérstakan sess í hjörtum okkar allra sem yndisleg- ur mágur, félagi og föðurbróðir. Jónína mágkona og fjölskylda. Um leið og ég kveð kæran vin og frænda, Sigurð Ásgeirsson, sem lést langt um aldur fram, langar mig að þakka honum allar þær skemmtilegu stundir sem við áttum saman. Af mörgu er að taka. Ofarlega er mér í minni þeg- ar við 12 ára drengir sigldum kvöld eitt niður Stóru-Laxá í Hreppum, á ísjökum í svarta myrkri. Þá var frændi minn í ess- inu sínu, enda þrælvanur sigling- um á ísjökum í Nauthólsvíkinni, enda alinn upp í Kópavoginum þar sem leiksvæði barnanna þá var aðeins öðruvísi en leiksvæði barna er í dag. Úr þessari svaðilför kom- umst við heilir heim til Steinu frænku á Sólareyjarbakka og sofnuðum þreyttir og sælir. Undir tvítugt vorum við nokkur saman í mjög góðum vinahópi sem heldur enn. Við spiluðum saman fótbolta og var fjörið slíkt að eng- inn lét sig vanta í þá tíma. Þá var oft hart barist en alltaf skildu menn sáttir. Siggi var mikill keppnismaður og vildi alltaf keppa hvort sem var í fótbolta eða golfi sem hann einnig hafði mikla ástríðu fyrir. Oft leitaði ég til Sigga um golfreglur, eða til að fá leiðsögn með sveifluna og kom ég þá aldrei að tómum kofunum. Nokkrar ferðir fór Siggi utan til að spila golf og hafði mjög gaman af því. Hér á árum áður hittist vinahópurinn oft til að fara út að skemmta sér eða til að fara í ferðalög og var þá ómissandi að hafa Sigga með. Hann var alltaf sá kátasti, söng mest og kunni alla texta manna best. Ég man vel eina útileguna sem við félagarnir fór- um í austur í Þjórsárdal. Siggi kátur eins og vanalega og lítið stress með farangurinn. En þegar á tjaldsvæðið kom kom í ljós að hann hafði gleymt svefnpokanum en bætti það upp með kassa af 500 tannstönglum. Oft hefur verið hlegið að þessu. Siggi var bæði lærður þjónn og húsasmiður og nutum við vinir hans þess í ríkum mæli. Hann gat alltaf reddað okkur inn á böll í gamla daga, þegar biðraðir voru langar eins og oft gerðist þá. Eins kenndi hann okkur borðsiði þegar við fórum út að borða. Ekki hefur það komið sér illa að þekkja hann sem smið. Hann veiti okkur hjón- um ómetanlega hjálp þegar við Sigurður Ásgeirsson ✝ Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna fráfalls SIGURBJARGAR SIGURJÓNSDÓTTUR, Sissu, Mýrargötu 18, Neskaupstað. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Breiða- bliks og Fjórðungssjúkrahússins í Neskaupstað fyrir góða umönnun. Magnea Þorfinnsdóttir, Jóhann Luthersson, Vífill Þorfinnsson, Hrefna Marinósdóttir, Rannveig Þorfinnsdóttir, Jósep Leósson, Kolfinna Þorfinnsdóttir, Ásvaldur Sigurðsson, Soffía Þorfinnsdóttir, Einar Gíslason, Stefnir Þorfinnsson, Wanna Butsuwan, Huldís Þorfinnsdóttir, Þórður Ásmundsson, Þorbjörg Þorfinnsdóttir, Jónas Jóhannsson, ömmu-, langömmu- og langalangömmubörn. ✝ Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir, amma og langamma, ÞURÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR, sem lést sunnudaginn 25. september, verður jarðsungin frá Laugarneskirkju föstudaginn 7. október kl. 15.00. Magnús Guðjónsson, Guðjón Magnússon, Ólafur Magnússon, Tamara Soutourina, Jóhann Magnússon, Kristín Björg Jónsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Eiginmaður minn og faðir okkar, ÓLAFUR PÁLSSON verkfræðingur, Brekkugerði 4, andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir þriðju- daginn 4. október. Anna Sigríður Björnsdóttir, Björn Ólafsson, Sigríður Ólafsdóttir, Marta Ólafsdóttir, Unnur Ólafsdóttir, Páll Ólafsson, Kjartan Ólafsson, Sveinn Ólafsson. ✝ Bróðir minn og mágur, INGI JÓHANN MARINÓSSON, Álfaskeiði 64, Hafnarfirði, lést á St. Jósefsspítala Hafnarfirði föstudaginn 16. september. Að ósk hins látna hefur útförin farið fram í kyrrþey. Við sendum starfsfólki St. Jósefsspítala alúðarþakkir fyrir einstaka umönnun og einnig þeim sem með heimsóknum og vinsemd aðstoðuðu hann í veikindum sínum. Erla Eiríksdóttir, Sigurður Hallgrímsson. ✝ Elskuleg móðir mín, ELÍN BJARNEY JÓNSDÓTTIR, Fellsmúla 7, Reykjavík, lést á Landspítalanum við Hringbraut að kvöldi miðvikudagsins 28. september. Útför hennar verður gerð frá Háteigskirkju föstudaginn 7. október kl. 13.00. Blóm og kransar afþakkaðir. Tryggvi Þórisson. ✝ Elskulegur eiginmaður minn, bróðir og mágur, JÓN LÁRUSSON, Brekkubyggð 35, Garðabæ, sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi föstudaginn 30. september, verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju, Garðabæ, föstudaginn 7. október kl. 13.00. Sigríður Guðjónsdóttir, Hrefna Lárusdóttir Kvaran, Ragnar G. Kvaran, Anna Margrét Lárusdóttir, Jónas Hallgrímsson.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.