Austurland - 23.12.1978, Blaðsíða 11

J Ó L 19 7 8
AUSTURLAND
11
að leggja af stað til þess að sýna nú
hvernig leika skuli listimar, að ég
heyri Guðröð segja stundarhátt:
Það er ekki mikið, J>ótt svona kett-
lingur geti smogið þetta.
Þetta voru lifandi menn og
skemmtilegir tímar.
Skólastjórn
Þegar ég kom að barnaskólanum
1946 J>á hafði verið all róstusamt í
bænuin um nokkurt skeið, bæði í
skólamálum og pólitík. Og það
duldist hvorki mér né öðrum, að
ekki var full samstaða meðal bæjar-
búa um val skólastjórans, og enginn
fór víst í neinar grafgötur um J>að
hvorum megin hryggjar ég lá í
stjórnmálum. En aldrei gat ég merkt
Jað, hvorki |>á né síðar, að pólitískir
andstæðingar reyndu að setja fyrir
mig fótinn í mínu starfi og margir
Jeirra urðu brátt mínir bestu kunn-
ingjar. Þetta segi ég alls ekki til
Jess að reyna að draga fram, svona
undir rós. mína verðleika, heldur til
)>ess að undirstrika }>að hve pólitísk-
ir andstæðingar í Neskaupstað eiga
auðvelt með að umgangast hverjir
aðra og vinna saman að velferðar-
málum bæjarins, prátt fyrir all
harkalegar rimmur kringum kosn-
ingar.
Þegar ég kom að skólanum voru
]>ar fyrir gamalreyndir kennarar, s.
s. Sigdór Brekkan, Ey}>ór Þórðarson
og Þrúður Guðmupdsdóttir, bekkj-
arsystir mín úr Kennaraskólanum.
sem öll höfðu starfað við skólann
um margra ára skeið og ennfremur
Jóhann Jónsson og Magnús Guð-
mundsson, sem var yngstur og ný-
kominn að kennslu.
Þetta voru allt afbragð kennarar,
en nokkuð ólíkir J>ó. Sérstaklega
reglusamir og ósérhlífnir og )>að eru
eiginleikar sem seint verða ofmetnir.
En )>að var ekki vandalaust fyrir
mig. tiltölulega ungan að taka við
stjóminni. og ég fann fljótt að )>að
)>urfti að fara að öllu með gát.
Sumir héldu að eitthvað ósam-
komulag hefði verið meðal okkar
Eyjórs, en )>að var hinn mesti mis-
skilningur. Yfirleitt fór vel á með
okkur og sumum flokksfélögum
mínum fannst J>að jafnvel um of. Að
v/su kom fyrir að )>að kastaðist í
kekki okkar í milli einkum varðandi
próf og námsgetu. Ey)>ór hafði
nefnilega mjög ákveðnar hugmyndir
um )>að hverjir væru heimskingjar
sem ekkert )>ýddi að vera að kenna,
ekki einu sinni að lesa, )>ví ef )>eim
tækist )>að læsu }>eir sér bara til
dómsáfellis.
Gamla kennarastofan var ekki
stór en J>að hafði )>ann kost að auð-
velt var að spjalla saman í frímín-
útum og bregða jafnvel á smá glens.
Auðvitað var J>að Jói, sprellikarlinn
og grínistinn, sem stóð fyrir öllu
slíku.
Eyþór hafði pau forréttindi að
halla sér á dívaninn. Stundum tyllti
Þrúður sér á brúnina. Þá var )>að
nær segin saga að Jói settist við hlið-
ina á henni og byrjaði hægt og síg-
andi að )>oka henni nær Ey)>óri
)>angað til honum, J>. e. Ey)>óri, }>ótti
nóg komið og hrein upp: Hvað ertu
að troðast Jetta, kerling.
Þá flutti Jói sig enda tilganginum
náð.
Minnisstæð páskaferð
Ég hef alltaf haft mikið yndi af
útivist og gönguferðum, ekki síst
skíðaferðum. Ein fyrsta páskaferð,
sem ég fór eftir að ég kom til Nes-
kaupstaðar er mér sérlega minnis-
stæð. Þá var j>ar starfandi skátafé-
lag, sem ég átti einhvem hlut að,
og )>ótti hlýða að reyna á ferðahæfni
skátafélaganna með fjallgöngu og
tjaldútilegu. Var ferðinni heitið suð-
ur fyrir Oddsskarð, tjalda )>ar og
halda svo á öðrum degi inn fjöll
Eskifjarðarmegin og inn á Eönn og
síðan sem leið lá út Fannardal til
Neskaupstaðar. Bílfært var inn að
Skuggahlíðarsneiðingum.
Mig minnir að við höfum verið
5 eða 6 en er nú kannski búinn að
gleyma einhverjum, en áreiðanlega
var Jakob Jakobsson með í förinni
og af sérstöku tilefni man ég vel
eftir Gísla Þorvaldssyni, sem pi mun
hafa verið um fermingu.
Þegar við vomm nýbúnir að axla
okkar byrðar og langt komnir upp
Skuggahlíðarbrekkuna sjáum við bíl
koma á mikilli ferð og )>óttumst
kenna )>ar Jóhann Gunnarsson. Þeg-
ar færan veg )>raut snarast maður út
úr bílnum og tekur sprettinn á
brekkuna. Þetta var léttleika maður,
Sigurður ísaksson, og náði okkur
fljótt. Hafði hann meðferðis húfu
handa Gísla og all vænan poka-
skjatta og sagði að í honum væri
varanesti, einnig handa Gísla. Með
]>ví að mér )>ótti poki Gísla orðinn
nógu pungur varð )>að úr að ég bætti
varanestinu hans á pokann minn.
Segir nú ekkert af ferðinni fyrr
en komið var upp á Fönn daginn
eftir og Norðfjörðurinn blasti við
og sjáanlega létt undanhald niður í
Fannardal, )>ví skíðafæri var gott,
En ekki hafði Gísli haft )>örf fyrir
varanestið og virtist ]>ó ekki búa
við neinn skort. Mér fannst ég vera
búinn að bera )>að nógu lengi og
fæ Gísla pokann og spyr, hvort ekki
sé ráð að huga að varaforðanum.
Gísli tekur við pokanum, leysir
utan af og horfir í hann hugsandi
um stund, síðan hvolfir hann honum
við og kartöflur og kjötbitar velta
eins og hrossataðskögglar niður
hjarnið.
Þetta gef ég nú Fannardalshröfn-
unum, ég held ég fari ekki að bera
þetta út í bæ, sagði Gísli ósköp
spekingslega.
Já ]>að gerðist margt spaugilegt
og skemmtilegt í páskaferðunum
í gamla daga og gerist reyndar enn,
]>ví að ennþá fer ég í páskaferðir,
en samfylgdarfólkið er ekki lengur
börn og unglingar, )>ó stundum sé
brugðið á gáska ]>egar út í leikinn
er komið.
Ég hef verið svo lánsamur um
dagana að aldrei hafa skeð nein
veruleg óhöpp í mínum mörgu
fjallaferðum bæði sumar og vetur.
Gengið á Snæfell
með Reyni
Einhver eftirminnilegasta vetrar-
ferð sem ég hef farið var páskaferð
okkar Reynis Zoéga á Snæfell 1961.
Ekki er hægt að hugsa sér betri
ferðafélaga en Reyni, alltaf jafn ró-
legur og úrræðagóður, stundum
dálítið þungur á brekkuna, en á jafn-
sléttu mátti spenna hann fyrir hvaða
æki sem var. Það fór alltaf vel á
með okkur Reyni á ferðalagi, )>ó var
honum aldrei um )>að að ég færi
lengi á undan, ef blint var og ekki
sást tii kennileita. Hann sagði að
ég Ieitaði svo andskoti mikið til
vinstri.
Stjórnandi unglingavinnu
Ég var og er enn þeirrar skoðun-
ar, að það sé mikill vinningur fyrir
kennara að taka }>átt í hvers konar
félagslífi með nemendum sínum. Þá
kynnast )>eir þeim frá allt öðrum
hliðum og læra að meta vinnufram-
lag þeirra og getu við allt aðrar að-
stæður en i' skólastofuimi. Hann J. J.
er ekki sama persónan innan skól-
ans og utan.
Þcgar ég tók að mér að stjórna
vinnuflokki unglinga, )>egar bæjar-
félagið efndi fyrst til unglingavinnu,
ég má segja 1954, ]>á fékk ég enn
eina staðfestingu á )>ví, hve varhuga-
vert er fyrir kennara að meta starfs-
hæfni barna og unghnga eftir
frammistöðu þeirra á skólabekk.
Krakkamir tóku vinnuna alvar-
lega og ]>etta gekk allt árekstralítið
og alltaf var sitthvað skemmtilegt
að ske.
Eitt af fyrstu verkefnunum var
að gera vatnsþró upp við Vatnshól.
Þetta var mikið verk og erfitt og
raunverulega alveg ofvaxið þessu
vinnuliði. Við fengum mikla veður-
blíðu á meðan á verkinu stóð, en
)>að var raunar ekki svo hagstætt
upp á vinnuafköst. Aldrei var stun-
ið og dæst meira heldur en ]>egar
sólin skein sem heitast og )>á urðu
5 mínútna pásurnar oft langar.
Það var á einum slíkum degi, að
við sjáum mann, mikinn fyrirferðar,
með kassa á baki koma arkandi
út og upp götutroðningana, og j>ótt-
ust sumir fljótt kemia að J>ar færi
Bjarni bæjarstjóri. Þegar Bjarni kom
til okkar stundi hann eigi minna
en krakkamir, slengdi á jörðina
gosdrykkjakassa, og nokkrum kex-
pökkum og sagði að bragði: Hana
sullið þessu í ykkur, en )>ið verðið
að skila kassa og gleri. Og ]>ar með
var hann farinn. Hann var ekkert
að hnýsast í okkar verkefni. Það
)>arf ekki að taka ]>að fram að veit-
ingum þessum voru gerð góð skil
og Bjarni fékk mikið lof fyrir rausn-
arskapinn og hlaut jafnvel aðdáun
fyrir kassaburðinn.
A þessum ámm átti ég Landrow-
erjeppa. Hann var skráður fyrir 6
farþega auk bílstjóra, en )>að urðu
nú stundum fleiri í honum, enda
sumir farþeganna ekki fyrirferða-
miklir. Eitt sinn tókum við okkur
\ wwwnuwvuuuvvvuuvvuvv VWVV WUU VVWWW WVWWVVU \ WWWVWWV
ECILSBUÐ
Neskaupstað
óskar sitarfsfólki og öllum viðskiptavinum
gleðilegra jóla
Sérsitaklega þakkar Egilsbúð unga fólkinu
gott samstarf á árinu og óskar því alls hins
besta á nýja árinu.
WWWVWWWVWWWWVWWWVWWWVW WWVWWWWVVWV WWVWWWVWWWWWMiVWWWi