Austurland - 23.12.1978, Qupperneq 14

14
AUSTURLAND
JÓL 197 8
Hamingjan getur
hulist í spýtu
Ævintýri eftir H. C. Andersen
verið látin í epli; — J>að var hún
Nú ætla ég að segja ykkur sögu
um hamingjuna. Við pekkjum öll
hamingjuna: sumir sjá hana dag eft-
ir dag og ár eftir ár, aðrir ekki nema
með höppum og glöppum, einn dag,
og til eru menn, sem sjá hana ekki
nema einu sinni á ævinni, en öll
sjáum við hana,.
Nú þarf ég ekki að segja ykkur,
)>ví að J>að vita aliir, að Drottinn
sendir hvítvoðunginn og leggur hann
í móðurskaut, — það kann að vera
í glæsilegri höll, í stofu efnafólks, en
einnig á víðavangi, j>ar sem kaldur
stormur næðir. En það vita líklega
e'kki allir, og þó er það áreiðanlegt,
að um leið og Drottinn kemur með
barnið, flytur hann Jm líka heilla-
gjöf, en hún er ekki látin við hlið-
ina á því, svo að allir megi sjá; hún
er látin einhvers staðar í heiminum,
)>ar sem menn eiga síst von á að
finna hana og þó finnst hún ávallt;
J>að er fagnaðarefnið. Hún getur
handa lærðum manni, sem hét
Newton: eplið datt til jarðar, og }>á
fann hann sína hamingju. Ef J>ú
kannt ekki J>á sögu. skaltu biðja ein-
hvern að segja J>ér hana, sem hana
kann. Ég er að segja aðra sögu, og
|>að er saga um peru.
Það var einu sinni vesall maður,
fæddur í örbirgð, alinn upp í örbirgð
og í örbirgð kvæntist hann. Hann
var annars rennismiður og renndi
einkum sköft og hringi í regnhlífar,
en hann hafði tæplega til hnífs eða
skeiðar. „Ég finn aldrei hamingj-
una“, sagði hann. Þetta er dagsönn
saga, ég gæti nefnt landið og stað-
inn, J?ar sem maðurinn átti heima,
en J>að skiptir ekki máli.
Rauðu, súru reyniberin voru höf-
uðprýði við húsið og í garðinum
hans. f garðinum var einnig peru-
tré, en J>að bar cngan ávöxt, og J>ó
var heillagjöfin látin í Jietta perutré,
í ósýnilegar perur.
Eina nótt var aftakaveður; frá J>ví
var sagt í blöðum, að stormurinn
hefði tekið stóra póstvagninn á loft
og feykt honum eins og dulu. Það
var lrkast til, að hami gæti brotið
stóra grein af perutrénu.
Greinin var látin inn í vinnustof-
una og maðurinn renndi af rælni
stóra peru úr henni, og }>á aðra
stóra, og J>ví næst eina minni, og
loks nokkrar örlitlar.
Tréð hlaut einhvern tíma að bera
ávöxt, sagði maðurinn og gaf böm-
unum perurnar til )>ess að leika sér
að.
í votviðrasömu landi teljast regn-
hlífar til lífsnauðsynja. Allt heimilis-
fólkið átti ekki ncma eina regnhlíf
til sameiginlegra afnota; væri veður
of hvasst, úthverfðist regnhlífin, og
brotnaði jafnvel nokkrum sinnum,
en maðurinn gerði tafarlaust við
hana. Leiðinlegast var }>ó, að hnapp-
urinn, sem átti að halda henni sam-
an, }>egar hún var vafin upp, hrökk
oft af henni, eða J>á hringurinn
brotnaði, sem smeygt var upp á
hnappinn.
Einn dag hrökk hnappurinn;
maðurinn leitaði að honum á gólf-
inu, og )>ar varð ein af allraminnstu
renndu perunum fyrir honum, ein
af perunum, sem bömin höfðu feng-
ið til J>ess að leika sér að.
„Ekki finn ég hnappinn“, sagði
maðurinn“, en )>etta kríli getur kom-
ið að sama haldi“. Svo boraði hann
gat á peruna, dró band í gegn um
j>að, og peran féll ágætlega við
brotinn hringinn. Þetta var lang-
besta festing, sem sett hafði verið á
regnhlífina.
Þegar maðurinn sendi regnhlífa-
sköft til höfuðstaðarins árið eftir.
eins og hann var vanur, sendi hann
um leið nokkrar renndar smápemr,
sem féllu við hálfan hring, og bað
urn að láta reyna J>etta, og )>etta varð
til )>ess, að )>ær komust til Ameríku.
Þar tóku menn brátt eftir, að litla
peran var miklu endingarbetri en
nokkur hnappur, og nú var heimtað
VERÐLUNAGETRAUNIR
Skyrtan hans Bjössa er gerð ár eintómnm bútum.
Þrisvar sinnum haja verið notaðir eins bútar.
Getið þið juntlið þá?
Hve margir eru birnirnir?
Ein verðlaun verða veitt þeim sem sendir báðar úrlausnir réttar, og að sjálfsögðu dregið um þau ej margar réttar lausnir berast. Verðlaunin eru
bókin um hann Emil í Kattholti. — Utanáskriftin er:
AUSTURLAND — EGILSBRAUT 11 — NESKAUPSTAÐ