Birtingur - 01.06.1958, Blaðsíða 36

vannærðir, búa
í bragga. Oft
hentar þeim betur að dveljast bakvið læsta hurð
heldur en troða marvaðann
í mannlífinu.
En ég, herrar mínir, ég
er þjófur líka, og ég
stel miklu mest.
Hvers vegna getur mín aldrei neinn
að illu
í dagblöðunum?
Hamingjusamur þjófur er verður meiri linkindar
heldur en ólánssamur þjófur, eða
eruð þið ekki sammála?
Ég skaffa vinnu, ég
bý til gull.
Þeir spilla vinnu, og þeir
sóa gulli ...
Samt skal þess getið, herrar mínir,
að hamingjan verður ekki keypt.
Hún er ódýr, hún
kostar ekkert.
Póstmaður stendur við dyr búðarinnar og
stingur inn bréfi.
Póstm. (nálgast Ásbjörn) Hver var þessi rödd?
Ásbjörn. Hvaða rödd?
Póstm. Það var áreiðanlega einhver rödd!
Ásbjörn. Ég hef staðið lengi hérna á torginu og virt fyrir mér bílana,
fjandinn hafi að ég hafi heyrt neina rödd.
Póstmaður tekur upp pontu.
Póstm. Sé að maðurinn er háttsettur. Trúi að honum hefði brugðið
ef hann hefði heyrt þessa rödd.
Ásbjörn. Ég heyri ... Ég sé ... Ég skil ...
Hann ber niður stafnum.
Megi þeir níða mig!
Póstm. (snússar sig) Það er nú svo . .. Þið kunnið ykkur . .. Þið heyrið
aðeins það sem þið viljið heyra ... Ég hef aldrei kunnað mig.
Alla ævina hef ég verið að eltast við einhvern andskotann. Áður
voru það rollurnar, núna eru það húsnúmerin!
Ásbjörn. Gamall bóndi, ha?
34 Birtingur