Birtingur - 01.07.1960, Blaðsíða 30

liygli, að hattur hennar hefur skekkzt, en vegfarendur glotta í
.’aumi.
Lítum á önnur tvö dæmi: grunnmyndir húsanna nr. 8 við Dyngju-
veg og nr. 58 við Flókagötu. Af grunnmyndum húsa má nokkuð
marka skýrleika hugsunarinnar, er að baki býr. Af annarri teikn-
ingunni má ráða einfalda og skýra hugsun, er skipar hverri rúm-
einingu eðlilega niður. Á hinni mætir okkur óróleiki; í myndinni er
enginn ákveðinn ás, hvað hleðst utan á annað, eins og byggt sé
við á árafresti og af hendingu.
Við athugun á verkum arkitektanna í þessari bók kemur í Ijós, að
skipta má höfundum í tvo meginhópa eftir einkennum þeim, er
tekin hafa verið dæmi af hér að framan. Þetta verður þó enn gleggra,
ef litið er á heildarsvip íslenzkrar húsagerðar nú á dögum.
Annars vegar eru hæfileikamenn, er reyna að skapa heilbrigða
íslenzka nútíma byggingarlist. Þeir gera sér grein fyrir, hvar þeir
eru staddir í tíma og rúmi. Hins vegar eru tveir hópar, menntir og
gegnir menn sumir hverjir, en virðast ekki skynja þann tíma, sem
þeir iifa á og fyrir bragðið öðlast verk þeirra aldrei sannfærandi
blæ, það örlar jafnvel á sérvizku í sumum þeirra og er þá nefnt
þjóðlegt einkenni; og svo lítt menntaðir og hæfileikasnauðir menn
sem hvergi ættu nærri listsköpun að koma, vinna verk sem eru
gölluð og sum þeirra hreinn afkáraskapur og skringilmennska.
28 Birtingur