Birtingur - 01.12.1960, Síða 29

höfðu aldrei verið að fullu niður lagðar
á tímabilinu frá 1945 til 1954. Við gátum
séð, hvernig félagar okkar og bræður.
sem látnir höfðu verið lausir eftir „yfir-
heyrslur" lögreglunnar, báru enn menjar
pyndinganna: neglur rifnar af, fætur
brenndir osfrv.
Lögreglan lét þá lausa með því skilyrði,
að þeir segðu ekki frá pyndingunum.
Margsinnis átti það sér stað í skólanum,
að ofstækisfullir stúdentar úr „Athafna-
nefnd háskólans" efldu fjandskap gegn
okkur. Við þekktum húsleitir, útgöngu-
bönn, hvernig borgarhverfi voru umkringd
og fólkið flutt á Saint-Eugene-leikvang-
ir.n. En evrópska fólkið, sem öll þessi
undirokun var gerð fyrir, lifði rólegt í
friðsamlegum hverfum sínum, fór á bað
strönd, í kvikmyndahús, í danshús, bjó
sig í sumarleyfið. í júlí 1956 voru tveir
bræður, Zabana og Faradj, líflátnir í
Barberousse. Við áttum greinilega í stríði,
þar sem engum okkar manna yrði hlíft,
en allir pyndaðir, dæmdir til dauða og
teknir af.
Gagnvart þessu ástandi stóð ég. Hvort
þátttaka mín í baráttu þjóðar minnar
yrði innan vébanda A.L.N eða F.L.N.
(skammstafanir á samtökum sem barizt
hafa fyrir sjálfstæði Alsír. Þýð.) skipt'
mig litlu. Fyrir mitt leyti barðist ég í
sama skyni og af sama árangri, hvort
sem ég aðstoðaði hermdarverkamenn eða
starfaði í stjjórnmálasamtökum við að
skrifa á ritvél.
Síðan ég kom í fangelsið hef ég lesið
ýmislegt um hermdarverkastarfsemi eða
réttara sagt hermdarverkamanninn. Ég
hafði lesið Malraux fyrir byltinguna í
la police, encore marqués par la torture:
ongles arraches, pieds brulés, etc ...
La police les libérait sous condition ex-
presse de ne rien dire des tortures. Des
manifestations nous ont opposé, au sein
dt la Faculté, á plusieurs reprises, aux
étudiants „ultras“ du Comité d’Action
Universitaire. Nous connaissions les per-
quisitions, le couvre-feu, le cerclage des
quartiers, la population menée au stade de
Saint-Eugéne. Cependant, la population
européenne, dans ses quartiers paisibles,
au bénéfice de qui toute cette répression
était menée, vivait tranquille, allait á la
plage, au cinéma, au dancing, se préparait
aux vacances. En juillet 1956 deux fréres
furent exécutés á Barberousse, Zabana et
Faradj. Nous nous trouvions manifes-
tement dans une guerre, ou aucun des
nótres n’était épargné, mais tous torturés,
condamnés á mort et exécutés.
Voici donc la situation devant laquelle je
me suis trouvée. Que ma participitation á
la lutte de mon pays se fasse dans l’A.L.N.
ou le F.L.N. m’importait peu. Pour moi, je
combattais au méme titre et aussi effica-
cement, que ce soit en aidant les terroris-
tes ou dans un réseau politique avec une
machine á écrire.
Depuis que je suis en prison, j’ai souvent
lu dss textes se rapportant au terrorisme
ou plus exactement au terroriste. J’avais
lu Malraux avant la Révolution Algérienne.
mais jamais, au cours du combat, je n’ai
pu faire le rapprochement entre ce que je
vivais et la conception du terroriste de
Malraux, parlant de Tchen. „Celui-lá s’était
jeté dans le monde du meurtre et il
n’en sortirait plus, avec son acharnement
Birtingur 27