Dægradvöl - 01.06.1950, Blaðsíða 2
^LEYNILÖGREGLUVERKEFNI:
Morðið yið Washington Square
Það var tckið að skyggja við Washington
S<juarc Jicgar vegíarendur heyrðu að skræk-
róma kvenraddir hrópuðu allt í einu:
„Hjáilp! Lögregluna!“ Tveir kvenmenn
hlupu herhöfðaðir niður dyraþrep rauðs
steinhúss, sem sncri út að skrúðgarðinum.
Lögregluþjónn einn, er hafði varðgæzlu
þarna í nánd um þetta leyti, tók á rás til
kvennanna, þaggaði niður í þeim og hélt
upp tröppur hússins. Konurnar fylgdu á eft-
ir og innan stundar var hurðinni skellt á
nefið á forvitnum mannfjöldanum, scm
þegar hafði safnazt í kringum húsið.
Konurnar voru vinnukonur frú Sarali
Goodill, er var auðug ekkja og eigandi
hússins, sem vinnukonurnar komu út úr og
fóru inn í aftur ásamt lögregluþjóninum.
Onnur þeirra hafði komið að hinni öldr-
uðu húsmóður sinni látinni í rúmi hennar.
„Kyrkt!“ hljóðaði úrskurður lögregluþjóns-
ins, þcgar hann gekk inn í herbergið, Jrar
sem líkið lá. Útlit líksins bar Jress ótvíræð-
an vitnisburð.
„Hver kom að henni?" spurði lögreglu-
þjónninn, hinar lafhræddu vinnukonur, um
leið og hann símaði til aðalbækistöðva lög-
reglunnar.
Mary Joncs tókst að stilla sig nógu lcngi
til þcss að vcra l'ær unt að gefa nokkurn
veginn viðhlítandi skýringu.
„Ég kom að henni, herra. Það er þessi dr.
Krauss, sem hefur gert þetta. Ég hafði ckki
horft á liann nema augnablik, jtegar ískakl-
ur hrollur fór um mig alla! Hann var sá
eini, scm hingað kom. Hann lilýtur að hafa
gert |jað.“
Eftir að lögrcglujrjónninn hafði spurt
vinnukonurnar all-margra spurninga, lágu
atburðirnir sæmilega ljóst fyrir:
Skömmu eftir hádegisverð hafði frú
Goodill sagt vinnukonunum að hún ætti
von á mamii að nal'ni dr. Krauss kl. 3. Það
átti undir eins að vísa honum til herbcrgis
hennar. Klukkan rúmlega þrjú, kom svart-
skcggjaður maður, með dökk gleraugu og
svarta leðurtösku, hringdi dyrabjöllunni og
rétti fram nafnspjald, sem á stóð prcntað:
„Dr. Heinrich Krauss.“ Mary Jones hafði
fylgt honum upp stigann og að lierbergis-
dyrum frú Goodill, en húsmóðirin stóð upp
af lcgubekknum, senr hún hafði hvílzt á, og
hleypti honum inn til sín. Esther Potts, liin
vinnukonan, hafði séð manninn halda upp
stigann með Mary. Báðar lýstu Jrær honum
sem hávöxnum, vel kilæddum og grönnum
manni, er var hastur í málrómi. Hann tal-
aði með þýzkum áherzlum.
Tíu mínútum síðar kom hann hljóðlega
niður stigann. Á meðan dr. Krauss var uppi
hjá frú Goodill, höfðu vinnukonurnar, sem
vortt í eldhúsinu, ekki heyrt nein hljóð að
ofan.
„Húsmóðir ykkar hefir beðið mig að
skila til ykkar," sagði hann. „Hún sefur
núna og vill ekki verða trufluð fyrr en eftir
kvöldverðartíma."
Hann kvaddi og fór gangandi leiðar sinn-
ar.
Koma hans liafði ekki vakið neina sér-
staka forvitni þcirra, Jtví að húsmóðirin var
gigtveik og hafði ileitað ýmsra lækna svo
árum skipti. Hún hafði jafnvel oft leitað
sér heilsubótar við heitar uppsprettulindir
og í heilsuhælum. Hún hafði engan sérstak-
DÆGRADVÖL