Dægradvöl - 01.06.1950, Blaðsíða 9

r
SPILAGALDUR:
Áð nefna efstu spil
Spilin eru stokkuð, vel og vandlega.
„Galdramaðurinn" biður einhvern við-
staddann að gjöra svo vel og skipta spila-
stokknum í fjóra minni stokka, og 'Jeggja
stokkana á borðið. Þegar þetta hefur verið
gjört, þá tilkynnir „galdramaðurinn" að
hann treysti sér til þess að nefna elsta spil-
ið í hverjum stokk. Hann tekur síðan eístu
spilin, eitt úr hverjum stokk, en stokkarnir
hai'a auðvitað legið þánnig, að spilabökin
snúa upp, snýr þeini aðviðstöddum.ognein-
ir hvert fyrir sig. Og þegar svo allir haia séð
að „galdramaðurinn" hefur nefnt spilin
rétt, án þess að haia litið á þau fyrst, fleygir
hann þcim á borðið, upp í loft.
Hvernig er nú þctta gert? Þetta virðist
vera all-erfitt viðfangsefni, er það ekki? Jú.
ekki ber því að neita. Jæja, hér kentur ráðn-
ing gátunnar:
begar spilin hafa verið stokkuð, tekur
„galdramaðurinn" stokkinn undir ein-
hverju yfirskini, og lítur eldfljótt á neðsta
spilið, sem hann svo laumar lymskulega
efst á stokkinn. Scgjum t. d. að þetta spil
hafi verið spaða-sexa.
Og nú er einhverjum viðstöddum sagt að
skipta stokknum í fjóra minni stokka, eins
og áður segir. „Galdramaðurinn" veitir því
árslaun hans sem keisara og áttu ekkcrt
skylt við þær tekjur, sem hann fékk af eign-
um sínurn og ýmsum fyrirtækjum.
Til dauðadags hafði Franz Josef I. feng-
ið greitt sem svarar $274.600,000,00 samtals
og er þetta 25 sinnum liærri upphæð held-
ur en öllum forsetum Bandaríkjanna, frá
upphafi og tii þessa dags, liefur verið greitt
í laun. (Robert L. Ripley: „lielieve It or
Not!“).
fjögurra sfokka
nána eftirtekt, ofan á hvaða stokknum
spaða-sexan cr efst. Scgjum að það verði 4.
stokkurinn.
Síðan bendir „galdramaðurinn“ ófeirn-
inn og hiklaust á bak efsta spilsins í 1.
stokknum og segir það vera spaða-sexuna.
Hann tekur spilið upp án þess að viðstadd-
ir sjái hvaða spil það raunvcrulega er. En
„galdramaðurinn" athugar spilið svo að lít-
.ið ber á — segjum að það sé hjarta-áttan.
Hann Jaumar því síðan í vinstri hcndina
og tekur efsta spilið í næsta stokk með hægri
hendinni. Samstundis tilkynnir hann svo
að það sé hjarta-áttan (þ. e. spilið, sem
hann hefur tekið í hægri liendina, en það
er vitanlega blekking, því að hjarta-áttunni
heldur liann í vinstri hendinni). Segjunt
að hann hafi tekið lauf-drottninguna síð-
ast.
Nú bendir hann á 3. stokkinn og segir
elsta spilið vera t. d. laul-drottninguna, en
það er líka blekking, því að hann hefur far-
ið eins að með hana, og hjarta-áttuna, þ. e.
selt liana í vinstri licndina. En um leið og
„galdramaðurinn" tekur síðastnefnda spil-
ið í vinstri hendina, sér hann það vera t.
d. tígul-sjöuna; og nú bendir hann á efsta
spilið í 4. stokknum og segir það vera tígul-
sjöuna.
Allt verður þetta að gerast eldfljótt. Spil-
ið, sent galdramaðurinn benti á og tók al'
4. stokknum, og sagði vera tígul-sjöuna, var
vitanlega spaða-sexan. Nú hefur „galdra-
maðurinn“ fjögur spil á hendinni, efstu
spilin úr hverjum stokk, og leggur þau
núna á borðið til þess að viðstaddir geti
sannfærzt um að hann liafi nelnt þau rétt,
án þess að hafa litið á þau áður Þetta er
ákaflcga vinsæll og áhrifamikill spilagald-
DÆGRADVÖL
9