Húsfreyjan - 01.07.1960, Side 28

BETUR VINNUR VIT EN STRIT
Frh. af bls. 24.
vökvanum. Þarf helzt að hreyfa það til
annað slagið, svo að það bleikist jafnt.
Ef við viljum flýta fyrir bleikingunni,
getum við blandað um */£ bolla af ediki
út í löginn eftir klukkutíma. I þessari
blöndu má þvotturinn aldrei liggja yfir
fjóra klst. Að sjálfsögðu er bezt, að það
taki skemmri tíma.
Að þessu loknu er tauið skolað vel, og
mikið atriði er það að koma í veg fyrir
frekari áhrif klórsins á tauið. Er það bezt
gert með því að nota efni, sem heitir
natriumtiosulfat (fixersalt), eða antiklór,
sem það einnig er nefnt, — er það sett
út í eitt skolvatnið. Notuð eru um 15 g
eða ein matskeið í 10 lítra vatns, síðan
skolað úr einu vatni enn og þá úr sóda-
vatni til að eyðileggja sýruna. Skolið úr
hreinu vatni síðast.
Bezt er að þurrka tauið úti. Hafi þvott-
urinn ekki hvítnað nóg á þessum f jórum
tímum, þá er betra að rjúfa bleikinguna
með vandlegri skolun, eins og fyrr er sagt,
og leggja það heldur í aftur seinna. Það
hvílir tauið að fara þannig að og klórið
gerir minni skaða.
Bleikivatn eða blævatn er blanda af
uppleystu klórkalki og uppleystum sóda,
til dæmis er algengt að nota 50 g af sóda
í 3 dl af heitu vatni og 25 g af klórkalki
í 7 dl af köldu vatni. Þessum upplausn-
um er svo blandað saman, látið botnfalla
og siað. Geymt á dökkum flöskum, vel
merktum, ásamt tilteknum styrkleika og
dagsetningu.
Athugið, að bleikivatn dofnar ögn við
geymslu, en minna, ef það er geymt á
dimmum og köldum stað. Geymið flösk-
umar þar, sem börn ná ekki til. Læstur
skápur ætti að vera til á hverju heimili
fyrir slíka hluti — það er of seint að vera
varkár, þegar slys hefur orðið, en mörg-
um hættir til þess að freista gæfunnar
með óvarkárni sinni.
Bleikivatn er notað meira sem bletta-
vatn, eða ætti að vera notað þannig, þvi
það er töluvert sterkara en klórvatn. Þá
er það blandað aðeins til helminga, (1:1),
og blettunum er þá dýft í vökvann. Er
það mjög oft nægilegt, en séu blettir
slæmir, má láta þá liggja í um 20—30
mín. í hæsta lagi, en þá þarf einnig að
blanda bleikivatnið miklu meira. Er til
dæmis 1:10 eða 1:20 hæfilegt.
Skolað er mjög vel á eftir, eins og við
bleikingu með klóri. Bæði klórkalkupp-
lausn og bleikivatn gera minni skaða, ef
notað er kalt vatn til að blanda með.
Hrein fjarstæða er að setja klór eða
bleikivatn út í suðupottinn — en það
hef ég sönnur fyrir að margir gera. Þá
er það jafnmikil fjarstæða að setja klór-
töflur í þvottavélina á þvott, sem á að
sjóða strax á eftir eða leggja þvottinn í
klór á annan hátt fyrir suðu. Þetta má
alls ekki gera, það á að fullþvo þvottinn
fyrst og leggja hann svo í bleikingu, ef
þörf er. Gæta verður að því að skola vel
sápuna úr tauinu, sem leggja á í klór, ef
það er ekki gert, er hætta á að kalksápa
myndist, sem er illuppleysanleg og gerir
tauið grátt og ljótt.
I stuttu máli: Notið helzt aldrei klór
eða sterk bleikimeðul á þvottinn ykkar,
en sé þess þörf, gerið það svo sjaldan sem
mögulegt er.
Bleikið aldrei annað en óvandað bóm-
ullartau eða gróft tau, sem ykkur er ekki
sárt um. Áríðandi er að þvo þvottinn vel,
sjóða og skola vandlega áður en lagt er í
klórupplausnina, sem á að vera köld.
Klórið á að vera vel uppleyst og lögurinn
síaður. Setjið aldrei klór út í suðupottinn,
setjið aldrei klór á þvottinn áður en hann
er soðinn — hvorttveggja getur eyðilagt
hann.
Skolið þvottinn sérstaklega vel á eftir,
fyrst úr mörgum hreinum vötnum, síðan
úr antiklórupplausn (natriumtiosulfati),
hreinu vatni, sódavatni (um 1 matsk. í
10 1), og að síðustu úr alveg hreinu vatni.
Þurrkið tauið helzt úti, þá hverfur klór-
lyktin, ef einhver er.
28
HÚSFREYJAN