Mæðrablaðið - 23.05.1943, Síða 5

MÆÐR ABLAÐIÐ
5
VÖGGUVÍSA
Eg sit hér í nœði og söngla eitt lag
og svolitlum enoli í faðmi mér rugga.
I sál minni finn ég hinn sólbjarta dag,
pótt subandi illveður dynji á glugga.
Þér fórna ég, gleði, fátækum brag,
fví flest, sem mig hryggði, er grafið í skugga.
Eg finn mig svo rólega í hitanum hér.
Mitt heimili’ er tryggasta friðarins inni.
Það hlutverk er kært, sem að, guð, gafstu mér,
að gá að og vaka yfir ástinni rríinni.
Þú veizt, að f>að heitasta óskin mtn er,
að örlagadísin hans gæfupráð spinni.
fóhanna Guðlaugsdóttir.
ty’tz ?ClCJ'£>ó&
ðíCceStciMtj vtisncjndci'i
Oft hefur það verið sagt við mig
að ég ætti að gefa út bók, sem segði
frá ýmsum þeim örlögum, sem
Mæðrastyrksnefndin hefur kynnst.
Víst er um það að margt kemur fram
í viðtölum í skrifstofu Mæðrastyrks-
nefndar, sem gæti verið söguefni og
frásagnarvert. En hjá lítilli þjóð, þar
sem menn þekkja svo mikið hver til
annars, er erfitt að skrá slíkar sagnir,
meðan sögufólkið er á lífi.
Þegar velja átti efni í fyrsta
blaðið, sem Mæðrastyrksnefndin gæfi
út á mæðradaginn, fannst mér þó, að
rétt væri að birta .lítinn útdrátt úr
dagbók Mæðrastyrksnefndar. Þessi
saga er skrifuð af lífinu sjálfu, ég hef
þar engu bætt við, en hún lýsir svo
vel lífi einstæðingsmóður, að hún get-
ur ekki kallast saga einstakrar konu
heldur margra. Því vona ég að sú sem
í hlut á fyrirgefi mér þó ég hafi verið
svo djörf að birta sögu hennar, eins
og dagbókin segir frá.
í desember 1938 er stúlkunnar fyrst
getið í bókum nefndarinnar; No. 49
á jólagjafalista nefndarinnar: ,,Ein-
stæðingsstúlka með eitt barn, tveggja
ára, fær föðurmeðlag. Fékk húsaleigu
frá bænum, en 1. október hætti bær-
inn að borga húsaleiguna fyrir hana.
Var veik frá því að hún átti barnið
og þangað til í sumar. Er nú orðin
nú þegar sumardvöl barna er
skipulögð af því opinbera. En það
er fjarri því aö svo sé. Sumardval-
arnefndin ráðstafar ekki yngri
börnum en 4 ára, og 4 ára börn eru
helzt til iof ung til að fara ein-
sömul. Þau, sem yngri eru, verða
því að vera hér á götunum, nema
móðirin komist meö þau í
burtu úr bænum.
Þaö sem mér, sem þetta rita,
hefur þótt skemmtilegast við
mæðra- og barnaheimilin er, að
þarna eiga mæðumar kost á aö
vinnufær. Þvær þvott við og við.“
3. apríl 1939 kemur hún aftur. Nú
biður hún um úrskurð til þess að fá
meðlag. Hún er barnshafandi og sami
maður faðir þess barns og hins. Stúlk-
an er nú komin nokkuð á 24. árið, en
fór að búa með manni þessum þegar
hún var um tvítugt. Sambúðin hefur
verið nokkuð slitrótt vegna veikinda
hennar og fjarvistar á sjúkrahúsi og
óreglu hans. Um haustið átti sambúð
þeirra að vera alveg lokið, en stúlkan
úrunni, áhyggjulitlar um dagsins
þarfii’ og þaö er ómetanleg hvíld
og blessun bæöi fyrir móöur og
barn.
Þess vegna þarf áð auka þessa
starfsemi svo, aö hverri móöur,
sem ekki getur af eigin rammleik
skapað sér þá aöstöðu, gefist
kostur á áð dvelja í sveit með
bömum sínum, nokkrar vikur,
áhyggjulaus um allt annað en að
njóta sumarsins og hvíldarinnar í
samvistum við barnið. K.
hafði þó ekki getað losað sig að fullu
við kunningsskapinn við manninn.
Nú er svona komið, en engrar hjálpar
að vænta frá honum. Eldra barnið er
hjá fólki stúlkunnar, vantar föt. Úr-
skurðurinn er gerður og stúlkan fær
styrk fyrir og eftir fæðingu barnsins,
til að hjálpa henni yfir verstu erfið-
leikana.
19. október 1939 kemur stúlkan enn.
Býr hún nú ein síns liðs í litlu her-
bergi með börnunum sínum tveimur,
er annað á þriðja ári en hitt um
tveggja mánaða. Hún fær meðlög
með börnunum og húsaleigu, en hún
getur ekki lifað af þessu og biður um
að talað sé við fátækrafulltrúana fyr-
ir sína hönd og beðið um fæðispen-
inga handa sjálfri henni, því að hún
kemst ekkert frá börnunum til vinnu.
Er þetta gert en ber ekki árangur.
12. febrúar 1940 hitti ég hana af
tilviljun á skrifstofu Barnaverndar-
nefndar. Þá á hún ekki til næsta
máls, vantar kol og mjólk handa
börnunum. Hún hefur fengið neitun
hjá fátækrafulltrúa um viðbótarstyrk
Framhald á 9. síðu.
vera meö börnum sínum úti í nátt-