Íslenskt skákblað - 15.05.1925, Blaðsíða 7

ÍSLENSKTSKÍKULAÐ.
útuepanih : SKÁKSAMBAND ÍSLANDS. akumtri.
*
I. árg.
Akureuri 15. mal 1925.
1. hefti.
í S I. E NSIÍ T SIÍÁK B LAÐ.
Um leið og íslenskt skákblað ríður úr lilaði, þykir hlýða að
íylgja því með nokkrum orðum, eins og venja er til um blöð og
tímarit, og þá að skýra frá tilgangi þess og tilverurjetti.
Skákvinum þessa lands hefir verið það lengi ljóst, að mikil
þörf væri á íslensku blaði eða tímariti, sem fjallaði einvörðungu um
skákmál, ef vekja ætli upp dugandi skáklíf í landinu, efla það og
treysta. — Pað er svo um allan frumgróður, að hann á erfitt upp-
dráttar og vöxturinn verður rýr og renglulegur, ef ekki eru borin
að honum þau næringarefni, sem veita honum lífsþrótt og lífslöng-
un. Skáklistin er tiltölulega ung á Iandi lrjer. T. d. munu fastar
skákreglur ekki hafa verið notaðar hjer fyr en eftir 1850—60, og þá
aðeins af fáum mönnurn. Óg lítið mun hafa verið gert til þess,
að auka skáklistina eða efla, þegar undan er skilið það, sem ís-
landsvinurinn W. Fiske lagði henni fyrir og unr síðustu aldamót
með litum sínum og stórgjöfum, t. d. bókasöfnum, töflum o. s. frv.
— I slærstu bæjunr landsins hafa þó skákfjelög tisið á fót á ýms-
um tímum, lifað lengii eða skemri tínra og fæst orðjð atkvæða-
mikil. Pau, sem lifað hafa lengst, svo senr Skákfjelag Grímseyinga,
Taflfjelag Reykjavíkur og Skákfjelag Akureyrar, liafa alið upp nokkra
góða skákmenn og einstaka skákmann svo góðan, að stendur á
sporði I. flokks skákmönnum erlendum. Enda er ekki ástæða til
að ætla, að vjer íslendingar sjeum ekki eins vel af guði gefnir á
þessu sviði sem aðrar þjóðir, og er ekki að efa, að við eigum sið-
ferðilegan rjett á, að mega leggja skerf til skákbóknrenta heimsins
og sjeum færir um, að auðga þær að einhverju leyti með því að
safna á einn stað því besta, sem fram kemur hjá oss á því sviði.
— Atkvæðamenn þessara skákfjelaga, sem lengst Irafa lifað, liafa
með ástundun aflað skákþekkingar sinnar við lestur og lærdóm er-
lendra skákbóka og skáktímarita og kostað kapps um, að nrissa
ekki sjónar á neinu því besta, er franr hefir komið og gerst í skák-
heimi og færa sjer það í nyt. Þessir menn hafa svo miðlað fje-
lögunr sínum beint og óbeint af þekkingarforða sínum, og í raun