Íslenskt skákblað - 01.05.1926, Blaðsíða 5

ISLENSKT SKÁKBLAÐ
75
sig aö mestu leyti í hlje, en hjelt þó áfram, í tali, að láta all-
borginmannlega
Um og eftir 1823 var Labourdonnais alment talinn mestur allra
þálifandi skákmanna. Merkasta einvígi hans er við skáksniilinginn
enska Alexander Macdonnell (f. 1798), sem þá óefað var langmestur
skákmaður Englendinga. Háðu þeir einvígi í London 1834 og sigr-
aði Labourdonnais með 4' 44 30 = 14. Pykja kappskákir þeirra
sumar með þeim fegurstu, sem geymst hafa.
Skákaðferð Labourdonnais er gagnólík Philidors. Hjá honum
rekur hvert áhlaupið annað (hrein »combination«), en minna hugsað
um peðin; þó var hann einnig snillingur í endatöflum. Hugmynda-
flugi hans er viðbrugðið, og finst aðeins á líku stigi hjá mönnum
sem Anderssen eða Morphy.
Louis Charles Mahe de Labourdonnais var fæddur 1795 af ágæt-
um frönskum ættum. Ungur misti hann eigur sínar og lifði síðan
við fátækt og naut að jafnaði styrktar vina sinna og góðra skák-
manna. Hann dó -- einnig ósigraður — í London 13. des. 1840.
Nafn hans mun æ talið með fremstu nöfnum skáksögunnar.
Staunton. Macdonnell dó 1835, og eftir fráfall Labourdonnais
var nú aftur svo komið, að ekki var hægt að segja með neinni
vissu, hver bestur væri. Frakkar höfðu fram að tefla Fournier de
Saint-Amant og Linoel Kieseritzky frá Livlandi, en búsettur í París,
og voru báðir álitnir skákmenn miklir. En meðal Englendinga var
samt risinn upp maður, sem bráðlega hlaut þá frægð, að nafn hans
sem skáksnillings var borið út um alla Evrópu og víðar; þessi mað-
Ur var Howard. Staunton (f. 1810, d. 1874). Hann hafði sigrað skák-
nieistarana: Popert 1840 og Cochrane 1842; 1843 háði hann einvígi
við Saint-Amant og sigraði með + 11 6 — 4. Pjóðverjana
Lforwitz og Harrwitz sigraði hann 1846. En síðast og ekki síst,
N tefldi hann forgjafartöfl við mestu skákmenn Englendinga, svo
sem Buckle, Evans, Kennedy, Mongredien o. fl. og sigraði þá í hví-
vetna. Var Staunton nú talinn óefað mesti skákmaður heimsins.
Staunton er einnig frægur skákrithöfundur og hefir haft hin
uiestu áhrif á samtíð sína í þessa átt. En auk þess var hann með
fremstu styrktarmönnum alls skáklífs á Englandi með því að gerast
forgöngumaður að stofnun skákfjelaga, en þó sjerstaklega með út-
8áfu sinni á skákritinu »The Chess Players Chornicle« og ritstjórn
a skákdálknum í »Illustrated London News«.
Staunton gerðist samt bráðlega heilsutæpur og misti þar af
leiðandj mikið af styrk sínum og úthaldi í kappskákum; var það