Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.02.1933, Blaðsíða 7

Félagsrit Sláturfélags Suðurlands
23
Loðdyrarækt.
Ársrit Veiði- og loðdýrafélags Islands 1932 cr nýkomið
út. Er þar atliyglisverð grein eftir Ársæl Árnason nm
karakúl-fé.
Er fé þctla merkilegt vegna þess, að þar fer saman,
að skinnin af lömhunnm eru töluvert verðmæt vara sem
loðskinn, sem og það, að kjöt af fé þessu þykir ágætt
til manncldis. Einnig er mjólkin úr ánum mjög fitu-
niikil og góð. I norsku riti hcfi eg nýlega séð, að Norð-
menn eru farnir að reyna fé þetta nokkuð á þann liátt,
að blanda því við önnur fjárkyn, og mun nánari frá-
sögn af reynslu þeirra birtast hér i ritinu áður en langt
líður.
Annars er loðdýrarækt yfirleitt gaumur gefandi, og
er ágæti silfurrefanna nú Iialdið mest fram. Má eflaust
með sanni segja, að refaeldi sé nú góð atvinnugrein
ef heppni er með. Aðeins þykir mér á slcorta gætni hjá
þeim mönnum, sem mest halda fram ágæti þess, þar
scm þeir undantekningarlítið halda glæsilegustu dæm-
unum á lofti, en láta hin lakari liggja á hillunni. Vil
cg því liér segja frá þeirri reynslu, er eg Iiefi í þessu
efni, en ekki her að skilja þá frásögn svo, að eg sé mót-
fallinn refaeldi, sé það reynt með gætni og athugun.
Á öndverðum s.l. vetri gekst Gunnar Sigurðsson fyr-
ir því, að stofnað var hér i bænum félag nokkurra
manna til að reka loðdýra-cldi. Fclag þetta lilaut síðar
nafnið Il.f. Refur. Með í stofuun þess voru, meðal ann-
ara, eg og Eyjólfur Jóhannsson framkvæmdastjóri
Mjólkurfélags Reykjavíkur. Má eg fullyrða, að okkur
gelclc hvorugum gróðafíkn til, lieldur fyrst og fremst
það, að stuðla að því, að til yrði liér loðdýrabú, þar
sem um væri að ræða valin dýr, og fullkomin þekking