Eining - 01.04.1963, Blaðsíða 4

4
EINING
Gísli Sigurgeirsson 70 ára
Ritstjóri Einingar hefur orðið var við það
nú um skeið, að vinir lians og samfcrða-
menn eldast engu síður en hann. Þeir hafa
nú nokkrir verið sem óðast að fika sig upp
í hin efri þrep aldursstigans. Einn þeirra
er Gísli Sigurgeirsson í Hafnarfirði. Sá mað-
urinn, sem einna mest samstarf hefur átt
við hann, bæði á sviði bindindis og kirkju-
mála, og kynnst honum og hans ágæta
heimili öðrum fremur, séra Kristinn Stef-
ánsson, skrifaði prýðiiega grein í Morgun-
l)laðið 1. marz sl. um Gísla sjötíu ára.
Þar sem mér var ljóst, að ekkert betra
gat ég boðið honum, fékk ég leyfi séra
Kristins til að birta hér í blaðinu grein
hans, og læt mér því nægja, að flytja Gísla
og fjölskyldu hans alúðar lieillaóskir og
beztu þakkir fyrir áratuga vináttu og sam-
starf. Fer þá hér á eftir grein séra Krist-
ins Stefánssonar:
8ÍMINN líður. Fyrir 39 árum lágu
leiðir okkar Gísla Sigurgeirssonar
fyrst saman á fund í góðtemplararegl-
unni. Um nánari kynni varð þó frekar
lítið um skeið. En tvo síðustu áratug-
ina hefur samstarf okkar verið mjög
náið, svo náið, að ég hef stundum kallað
heimili hans mitt annað heimili, og fer
fjarri því að það sé nokkurt öfugmæli.
Mjög væri því freistandi að skrifa
ítarlega um þennan ágæta vin minn á
þessum tímamótum í lífi hans, þegar
það er orðin tízka í landi voru, og lög
þó, að heimilt sé að taka starfið frá
mönnum á þeim aldri — leggja þá til
hliðar. En í stað þess verður þetta að-
eins stutt afmæliskveðja.
Gísli er borinn og barnfæddur Hafn-
firðingur, fæddur 1. marz 1893, og hef-
ur alið þar allan aldur sinn.
Foreldrar hans voru merkishjónin
Sigurgeir Gíslason, verkstjóri, og síðar
sparisjóðsgjaldkeri, mikil bindindis-
hetja og kirkjuvinur, og Marín Jóns-
dóttir, yndisleg kona og móðir. Veit ég,
að Gísli telur það verið hafa mikla ham-
ingju lífs síns að alast upp á fyrirmynd-
arheimili, þar sem fagrar dyggðir mót-
uðu allan heimilisbrag og sáð var heil-
brigðum frækornum í ungar sálir.
Og eplið féll heldur ekki langt frá
eikinni. Gísli fetaði trúlega í fótspor
föður síns. Hann gekk ungur í Flens-
borgarskólann og lauk þaðan prófi. —
Á sumrum stundaði hann vegavinnu
víða um land hjá föður sínum og var
síðan sjálfur lengi verkstjóri. En nú
um tvo áratugi hefur hann verið starfs-
maður á skrifstofu Hafnarfjarðarbæj-
ar og er nú jafnframt heilbrigðisfull-
trúi bæjarins. Vel ætla ég að Gísli hafi
rækt skyldustörfin, því að bæði er hann
verkmaður og myndvirkur og snyrti-
mennskan honum í blóð borin.
Hitt er mér þó kunnara, að hann á
ýmis hugðarmál, sem hann hefur lagt
mikla alúð við og fórnað miklu starfi,
enda unnið ómælt gagn. Ber þar hæst
tvær hugsjónir, hugsjón kristinnar trú-
ar og bindindishugsjónin, en hann ann
báðum heilshugar.
Gísli gekk barn að aldri í stúkuna
Morgunstjörnuna í Hafnarfirði og hef-
ur lengi verið einn af aðal forystumönn-
um hennar, og um áratugi í framvarð-
arsveit íslenzkra templara. Hann átti
sæti í framkvæmdanefnd Stórstúku ís-
lands meira en tvo áratugi, og ávallt
reiðubúinn til að þoka fram merki regl-
unnar og bindindismálsins, ef færi gafst.
Vel kann hann til verka í félagsmála-
baráttunni, fróður um þá hluti, vel máli
farinn og ósérhlífinn, einlægur og
brennandi í andanum. Sannarlega hefur
hann ávaxtað trúlega arfinn úr for-
eldragarði.
Samstarf okkar Gísla er orðið nokk-
uð mikið í góðtemplarareglunni, og þar
kynntist ég fyrst áhuga hans og starfs-
hæfni.
En samstarf okkar hefur þó ekki ver-
ið síður náið í Fríkirkjusöfnuðinum í
Hafnarfirði nú hátt á annan áratug.
Allan þann tíma, og lengur þó, hefur
Gísli verið í stjórn safnaðarins, alltaf
staðið á söngpalli og oftsinnis annazt
orgelleik við guðsþjónustur, er á milli
hefur borið. En Gísli ann mjög hinni
svásu list söngsins eins og fagurri
hljómlist yfirleitt.
Ég get ekki lokið þessari afmælis-
grein án þess að minnast heimilis af-
mælisbarnsins og þakka fyrir mig liðna
tíð, en líkt hið sama veit ég, að margir
vildu nú gera. Á heimili hjónanna Gísla
Sigurgeirssonar og frú Jensínu Egils-
dóttur að Strandgötu 19, ríkir jafnan
glaðværð og þar er gestrisni og rausn
svo mikil og einlæg, að öllum hlýtur að
líða þar vel. En húsbóndinn á þar ekki
einn hlut að máli. Þáttur húsfreyjunn-
ar er þar sízt minni.
Gísli Sigurgeirsson skildi það þegar
í æsku, og öll reynsla hans hefur stað-
fest það, að
„ . . . allt var ógert verk,
sem ekki studdi mannúð sterk.“
Sá, sem lifir og starfar í þeirri trú,
hefur ekki til ónýtis lifað.
Ég óska afmælisbarninu, fjölskyldu
hans og ástvinum, heilla og blessun á
þessum merkisdegi og um ókomin ár.
Kristinn Stefánsson.
-k -)< -x
J4,;(í
inn i un
Alsæll hér, eg einskis spyr.
Opnar standa himins dyr.
öll í birtu eilífðar
unaðsveröld ljómar þar.
Allt er burt, sem blindar sál,
blekkingar og fánýtt prjál.
Veröld Guðs er himinhá,
hafið bjart og fjöllin blá,
iðjagræn er grund og hlíð,
geislum hellir sólin blíð
yfir jörð og moldarmor,
mannsins gyllir sérhvert spor.
Vítt til allra átta sér,
allt er stórt og dýrðlegt hér.
Þegar skyggir ekkert á,
undrið mikla guðsbörn sjá.
Öll sú dýrð um eitt ber vott:
Allt er verk Guðs „harla gott.“
Pétur Sigurðsson.

Hœtta velgengninnar.
Happasælu hyggindin
höndla flest hið góða,
en varasama velgengnin
veldur falli þjóða.