Safnaðarblaðið Geisli - 01.09.1955, Blaðsíða 3

G E I S L I
83
X. ÁRGANGUR,
EYRSTA BKREFIÐ TIL TRÚAR.
Eftir S.M.Shoemaker, prest og rithöfund.
Fyrir nokkrimn árum talaði eg
við mann,sem alla ævi sína hafði verið
tortry^ginn gagnvart öllu,sem kennt v&r
við truarhrögð. Hann hafði eignast
mikla penin^a,en eytt þeim öllum og var
kominn í fjarhagsleg vendræði,Hann gat
ekki greitt húsaleigu,sagði hann, og
hann varð eð taka inn svefntöflur til
þess að honum gæti komið svefn á augu.
Eg held að hann hafi jafnvel verið far-
inn að efast um,að nokkrar úrbætur væru
til.- “Langar þig til þess að gera til-
raun?" spurði ég.
"Þú veizt að ég trúi ekki á Guð"
svaraði hann aðvarandi.
"Ja",sagði é^,"en til er eitt-
hvað,sem virðist hjalpa þeim,sem trúa,
Og þetta eitthvað getur ef til vill
hjálpað þer/ef í>ú vilt reyna".
"Hvernig ætti ég að geta það,þar
sem ég trúi ekki á það?",sþurði hann,
"Gerum nú ráð fyrir,að hak við
ellt í tilverunni sé kraftur - eitthvað
hvað sem það ennars er. Við gætum t.d.
sagt þessum krafti frá erfiðleikum þín-
um,og hlátt á,f ram heðið um ráðlegging-
ar pg leiðheiningar".
"Og hvernig ætti það að fere
f rem? " spurði hann.
Ég stakk upp e því,að í lotningu
fyrir hinu 6kunna krypum við á kné,og
svo skyldi hann segja nákvæmlega hvað
homam hyggi í hrjósti - henn skyldi
ekki láta í ljós,að hann tryði á eitt-
hvað,sem hann ekki tryði á,en hlátt á-
fram opna sig fyrir hinum ekapandi
krefti.
"Tja",sagði hann elvarlege,"ég
er hvort sem er'kominn í kröggur,svo
að í sannleika sagt er ég reiðuhúinn
til að reyna hvað sem er"» Hann hlo að
sjálfum sér,þegar henn kreup niður og
sagðis "Guð - ef Guð er til -^hjelpaðu
mér nú, því að ég þarfnast hjálpar",
Þetta var hreinskilin og per-
sónuleg hæn, Þegar hann settist aftur
á st6linn,fór henn dálítið hjá sér og
sagði: "Mér finnst ég ekkert hreytturí'
Ég sagði honum, að ég hefði ekki
neinn sérstakan áhuga fyrir því,hvern-
ig honum liði. Það sem máli skipti
væri það,hvað hann ætlaðist nú fyrir.
Ég stakk upp á því,að hann læsi einn
kapítula í Bihlíunni,aður en^hann hatt-
aði um kvöldið - t. d. 3. ke;p. Johennesar-
guðspjalls,- og annan kapítula,þegar
hann vaknaði um morguninn -^svo sem
12.kap0Lúkesarguðspjalls. Þá mælti ég
með því,að næsta sunnudag færi henn i
kirkju,ef trú annara gæti orðið honum
að liði, Og að lokum sagði ég,að hann
skyldi halda áfram að hiðja. "Segðu
li-ye-u einhverju hreinskilnislege fre
þér sjalfúm og erfiðleikum þínum,þessu
einhverju,sem við gerum ráð fyrir að
s'tandi al heki allrar tilverunner. Ég
trúi því,að þú munir verðe þess var,
að þú fáir svar".
Hann reyndi það fyrst við og við.
Við hvert skref spyrnti hann á móti.en
hann hélt áfrem. Hann þarfnaðist hjálp-
ar - það rek hann áfram,og það styrkti
hann að vere samvistum við truað fólk.
Smam saman fór hann að viðurkenna. að
það væri eitthvað , sem hjálpaði ^honiim,
því að hann fFr að geta sofið án svefn-
meðala?og hagur hans fór hatnandi. Að
lokum gekk þessi mikli efasemdamaðúr
i þjoðkirkjuna.
Hvernig náði hann svo langt?Með
þvi að Lre^Vr eins og henn tryði - þar
til *að lokum skapað ist^grundvöllur
fyrir raionverulegri trú, Trúin er
fyrst og fremst eftiryæntingarfull
einlægni við Guð og lifið9og aðeins
að nokkru leyti vitsmunaleg sannfær-
ingB Það að komast til trúar minnir
meir á að verða ástf anginn, en að
hreyta lifsskoðun sinni.- Ryrsta skref-
ið á leiðinní til trúarinnar hefir
margt sameiginlegt við visindalegar
tilraunir, Menn setja fram tilgátu,
gera tilraunir og fá tilgátuna enneð
hvort sanneðe eð a afsanneða. VÍsindi
og trú má taka næstum á sema hátt.Það
er eins og hugsuður einn hefir segt?
'■Visindin hyrja með trú".
Sumlr munu vafalaust segjas"En
er það ekki hræsni að láta sem maður
trúi,þegar maður raunverulega trúir
ekki á neitt?“ Þvi svara ég: Það er
ekki hræsni?þegar vísindamaður tekur
tilgátu sem gildaoþar til^hann fær
sönnun fyrir því eð svo sé eða ekki,
Uhgur læknír hafði í fyrste skiþt.i
horft upp á þær þján.ingar, sem lítil