Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Side 7

5
Kristur, og lilusta á ræðu þina og
neyta með þjer kvöldmáltíðarinnar,
hefði það orðið rnjer ógleymanleg
blessunarstund. — Svo liugsa jeg
slundum.
Jeg heíi lekið eftir því, að skiln-
aðarræðan þín liytur enn í dag hugg-
un og þrek mörgum sjúkJing og sorg-
bilnum manni, jafnvcl þótl jeg cða
einhver annar með óhreinar varir
lesi þeim liana. Og því hefir það
hlotið að vera djTðlcgt, að heyra
sjálfan þig segja: »Hjarta yðar skelf-
ist ekki nje hræðisl«, og margl og
margt annað í þeirri ræðu. Drollinn
minn og Guð, láltu anda þinn minna
sál mina á þau orð á liverri rauna-
stund, og hvisla þeim um fram all
að mjer liinsla kvöldið mitl á þess-
ari jörðu. —
En kvöldmáltíðin hefði orðið próf-
sleinn fyrir trausl initl á þjer. »Þella
cr likami minn«, »þetta er blóð mitl«.
Að heyra þig lala þau orð og sjá þig
sitja sjálfan við borðið, það hefði
verið skilningi minum ofvaxið, og
jeg veil ekki livað jeg hefði hugsað.