Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Blaðsíða 18

16
lílið, og hvað mörg tækifæri jeg ljet
Iíða ónoluð, gladdi fáa og gjörði lílið
að þvi að leiðbeina öðrum lil þín. —
Droltinn minn og Guð! Tunga mín
á ekki orð, hjarla á ekki lilíinnirig-
ar nje höfuð hugsanir, sem jafnast á
við þá þakkarskuld sem jeg er í við
þig fyrir alt og alt, andlegl og tíman-
legl, sem þú heíir veitt mjer. En al-
vara er rnjer að segja með sálma-
skáldinu og biðja aðra að taka undir
það með mjer:
»Með hverju má jeg,
minn Guð, heiðra þig?
Iíkkert til á jeg,
áttu sjálfur mig;
þilt jeg þjer skal bjóða,
— það er mín önd og líf, —
]>rís þinn lystugl ljóða,
lán hvorl reyni’ eða kil'.
Olfur greiði’ eg þakkar þjer,
þig tilbeiði, vertu mjer
lífs um skeið, sem eftir er,
unan, von og hlíf«.