Reykvíkingur - 20.01.1929, Side 8

8
REYKVIKINGUR
aö þeim öllum dauðurn, en þá
koin maður út úr húsinu, og
var það Mawson. Kastaði hann
kveðju á {)á, eins og þeir hefðu
sézt daginn áður. »Jæja þá«,
sagði hann, »þar eruð þið þá
komnir aftur«.
En nú er að segja frá, hvað
á daga Mawsons hafði drifið ár-
inu áður. Hann og félagar hans
voru komnir fram undir 500
kílómetra frá aðalbækistöðinni1),
er sá atburður bar við, er nú
skal greina. Voru þeir á leið
suðaustur ströndina, er Merz,
sem í þetta skifti gekk á undan
á skíðum, gerði hinuin tákn um
að sprungur væru þar í jöklin-
um, sem þeir gengu á. En hinir
voru spölkorn á eftir með sinn
hundasleðann hver. Mawson var
á undan, og sá hann smásprung-
ur, þegar hann kom á staðinn,
þaðan sem Merz hafði gefið
merkið, en ekki sýndust honum
sprungurnar hættulegar. En þeg-
ar hann er kominn dálítinn spöl
fram hjá, verður honum litið
um öxl, og sér hann þá hvergi
Ninnis né hundasleða þann, er
hann stjórnaði. Hvorttvcggja var
gersamlega horfið. Hvað var orð-
ið af Ninnis?
Mawion flýtti sér nú sömu
1) Paö er eins langt og frá Reykja-
nesi tii Langaness, þyert yíir lándið.
Dansplötur
nýkomnar í
Hljóðfærahúsið.
leið og hann hafði komið. Varð
þá fyrir honutn gínandi gap, þar
sem sprungan hafði verið. Lágu
tvenn sleðaspor þar að, en ekki
nema ein frá. Rað var bersýni-
fegt, að Ninnis og hundasleðinn
höfðu steypzt ofan í gjána.
(Niðurl. næst).
-----------------
Faðir og sonur berjast.
í borginni Kassel á Pýska-
landi bar það við tveim nóttuiu
fyrir jólanótt, að yfirlögreglu-
þjónn einn, Rau að nafni, 59
ára gamall, ætlaði að taka hönd-
um son sinn, sern hann vissi aö
var kominn í félagsskap inn-
brotsþjófa. En sonurinn veittl
mótspyrnu, og að lokum tókst
honum að berja föður sinn nið-
ur, sem þá dró upp skammbyssu
og skaut hann tveim skotum.
Hitti annað skotið hann í brjóst-
ið, og var hann fluttur dauðvona
á spítala.