Vera - 01.10.1991, Síða 31

ÞINGMAL
við að nota f'jölmiðlana eins og
hægt er.
Ingibjörg Sólrún: Fjöl-
miðlarnir sinna upplýsinga-
skyldu sinni af þinginu ekki
nógu vel. Þeir eru fyrst og
fremst að hugsa um hvað er
frétt og í þeirra huga er það eitt
fréttnæmt sem einhver hasar
er í kringum. Hitt er svo annað
mál að það er ekki hægt að
búast við að allar konur sem
styðja Kvennalistann liggi í
pælingum í kringum þingmál.
Ég held að það sé hreinlega
ekki áhugi fyrir því og að það
sé algerlega óraunhæft að
ímynda sér að hægt sé að gera
hlutina þannig að konur sitji í
hópum og lesi frumvörp. Það
væri öruggasta leiðin til að
drepa þessa hreyfingu að gera
þá kröfu til kvenna að þær
leggist í slíkan lestur. Það
verður alltaf ákveðin verka-
skipting á milli hreyfingar og
þingflokks - ég held að ekki
verði komist hjá þvi. Það
verður hins vegar að tryggja að
það sé ílæði þarna á milli. Ég
held að það sé alveg hægt að
sameina kvennahreyfingu og
stjórnmálaflokk undir einum
hatti ef við erum með raun-
hæfar hugmyndir um hvernig
á að gera það.
Kristín: Það er hins vegar
alveg staðreynd að mikið af
orku okkar fer í pólitíkina og
lítið hefur verið um það sem
við getum kallað starf í
kvennahreyfingu, sem hið póli-
tiska starf ætti að byggja á. Það
sést best þegar haldið er laug-
ardagskaffi. Þá mæta kannski
tugir kvenna sem hafa áhuga á
að ræða eitthvað allt annað en
pólitík dagsins, eins og bók-
menntir eða hugmyndafræði.
Þetta þurfum við að rækta
Jónn Valgerður er fœdd í
Reykjafirði á Hornströndum en
hefur átt heima í Isafjarð-
arkaupstað frá 7 ára aldri. Hún
hefur unnið á bókhaldsskrifstofu
þar í bœ síðastliðin níu ár. Hún
hefur alla tíð verið mjög virk í
félagsstarfi með kvenfélögum
og kvenfélagasamböndum. Fyrir
fjórum árum fór hún í framboð
fyrir Þjóðarflokkinn og munaði
litlu að hún fœri þá á þing. Jóna
er gift og fimm barna móðir.
miklu betur. Vonandi fer þetta
að breytast, við þurfum virki-
lega að fara að skipuleggja
annað starf en þessa bein-
hörðu pólitík.
Ingibjörg Sólrún: Við
þurfum að reyna að finna ein-
hverjar leiðir til þess að koma
meira hugmyndaflæði í gang á
milli hreyfingarinnar og þing-
flokksins. Lilandi hreyíing
skapar umræðu og vekur hug-
myndir sem þingkonurnar
gætu þá borið inn á þing. Þetta
á ekki að vera öfugt, þ.e.a.s. að
þingkonurnar eigi sífellt að
vera að láta sér detta eitthvað í
hug og fá svo stimpil á það hjá
hreyíingunni.
Jóna Valgerður: Konur
eru í svo mörgum mismunandi
hópum þar sem verið er að
ræða þessi sömu mál og
Kvennalistinn var í upphafi
stofnaður um. Kvennalistinn
hefur hins vegar fyrst og
fremst beitt sér á pólitískum
vettvangi. Kannski vantar
tengsl á milli þessara hópa.
Það getur auðvitað verið jafn
erfitt að ná þeim saman og að
sameina lítil sveitafélög hingað
og þangað um landið. Stjórn-
málastarf Kvennalistans hefur
að mínu mati skilað nokkrum
árangri þó manni íinnist hlut-
irnir stundum ganga hægt fyr-
ir sig. Þingkonur listans hafa
ætíð verið til fyrirmyndar i
stjórnmálum, ábyrgar og mál-
efnalegar. Við erum kannski
búnar að gangast svo mikið
upp í þeirri ímynd að allir vita
við hverju má búast frá okkur
og þess vegna þykjum við
ekkert spennandi lengur og
málflutningur okkar bitlaus.
Ingibjörg Sólrún: Það er
vissulega mjög mikilvægt að
Kristín Ástgeirsdóttir er
fœdd og uppalin í Vestmanna-
eyjum. Hún er sagnfrœðingur
og hefur undanfarin ár kennt
sögu við Kvennaskólann í
Reykjavlk og fengist við kvenna-
sögu og kvennarannsóknir í
frístundum, Hún hefur tekið þátt í
starfi Kvennalistans frá upphafi,
m.a. var hún varaþingkona fyrir
listann kjörtímabilið 1983-1987.
Kristín er ógift og barnlaus.
Kvennalistinn hefur skapað
sér þá ímynd að eiga góðar
þingkonur. Við verðum hins
vegar að velta þvi fyrir okkur
hvernig við getum nýtt Alþingi
sem starfsvettvang til þess að
vekja sem mesta athygli á
málefnum kvenna og okkar
málflutningi. Við erum ekki
búnar að finna neina endan-
lega lausn á þvi ennþá. Þau
mál sem verða efst á baugi hjá
okkur konum á næsta þingi
eru etlaust velferðarmálin.
Konur eiga svo mikið undir
góðu velferðarkerfl að hug-
myndir ríkisstjórnarinnar um
niðurskurð á framlögum til
félagslegrar þjónustu hljóta að
setja mikinn svip á málflutning
okkar. Við verðum þó að gæta
okkar á því að verða ekki eins
konar varðhundar fyrir það
kerfi sem er til staðar, og er
ekkert endilega sniðið að
þörfum kvenna, heldur reyna
að hugsa upp á nýtt hvaða
gæði við viljuni að konur hafl í
þessu velferðarkerfi og standa
vörð um þau ef þau eru til
staðar en sækja þau ella.
Kristín: Efnahagsmálin al-
mennt og staða landsbyggðar-
innar verða einnig ofarlega á
baugi. Þegar þessi ríkisstjórn
var mynduð komust til valda
öfl sem framfylgja stefnu sem
hefur hingað til ekki átt upp á
pallborðið á íslandi. Frjáls-
hyggjan sem nú ríkir gerir það
að verkum að það verður mjög
harður slagur um velferðar-
kerflð.
Jóna Valgerður: Það lítur
mjög illa út með margt á
landsbyggðinni. Það má segja
að það hafi verið þörf á breytt-
um áherslum í byggðamálum
og mér fannst að með breytt-
um lögum um Byggðastofnun
Ingibjörg Sólrún er sagn-
frœðingur að mennt, en hefur
lítið unnið við fagið því hún
„lenti" í pólitík um leið og hún
lauk námi og sat í Borgarstjórn
Reykjavíkur fyrir Kvennaframboð
og Kvennalista frá 1982-1988.
Síðastliðin tvö ár hefur hún unnið
fyrir Veru og einnig unnið sjálf-
stœtt í blaðamennsku. ingibjörg
er í sambúð og á tvo stráka, 5 og
8 ára.
sem rædd voru á síðasta þingi
hafl verið stigið spor i rétta átt.
Samkvæmt þeim átti Byggða-
stofnun að hafa frumkvæði að
þvi að efla byggðarkjarna með
bættum samgöngum. Ég held
að það sé frumskifyrði fyrir þvi
að hægt sé að halda uppi virkri
byggðastefnu. Þessi rikisstjórn
sem nú situr ætlar að breyta
starfsemi Byggðastofnunar í
þá veru að hún verði meiri ráð-
gjafastofnun en hafi minni
peninga til ráðstöfunar. Til
þess að byggja upp þjónustu-
svæði þarf mikla peninga og
peningastofnanir koma ekki til
með að sjá um slíka upp-
byggingu.
Kristín: Kjaramálin verða
örugglega mjög ofarlega á dag-
skrá og ef verkalýðshreyfing-
unni er einhver alvara með þvi
sem hún er að segja um að
launamenn njóti góðs af þjóð-
arsáttinni, þá verður að stokka
upp launakerflð og jafna kjör-
in. Það eru ýmsar leiðir til að
jafna lífskjörin í gegnum rík-
iskerfið ef vilji er fyrir hendi,
eins og t.d. að setja á hátekju-
skatt, skattjeggja fjármagns-
tekjur og hækka skattleysis-
mörkin.
Ingibjörg Sólrún: Það sem
ég hef kannski mestar áhyggj-
ur af við að byija svona ný inni
á þingi er mitt eigið óþol. Ég
veit að það verður ekki alltaf
auðvelt að koma sínum mál-
flutningi að í þessu kerfl sem
er í eðli sínu ihaldssamt. Ef-
laust verður þetta svipuð
tilflnning og hjá krakka sem er
að byrja að læra sund og vill
iljóta við fyrstu sundtök en
ekki eftir einhveijar vikur eða
mánuði.
Jóna Valgerður: Við verð-
um bara að gefa okkur tíma.
Þó við séum byrjendur þarna
held ég að við höfum síst verri
bakgrunn til þess að ná góðum
sundtökum en þeir sem starfa
nú á Alþingi. Það félagsstarf
sem ég hef unnið fram að
þessu hefur byggst á þvi að ná
samstöðu um ýmis mál. Ég
býst við að á þingi sé þetta
gjörólíkt, þá „eigi“ menn að
vera ósammála þótt þeir séu
svo sammála þegar út úr
þingsölum er komið. DHK
31