Ljósmæðrablaðið - 01.05.1940, Qupperneq 7

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
29
og sló þar eðlilega. Barnið var vel fullburða og að öðru
leyti eðlilegt. Það var „opererað“ á öðrum sólarhring, og
var sú aðgerð sýnd þarna. Fyrst á eflir leið barninu, að því
er sýndist, vel — en svo dó það nokkrum dögum seinna.
Annars sáum við þarna f jölda mynda, sem allar voru tekn-
ar við „operationir“ þar í sjúkrahúsinu. Varð okkur kvöld-
ið lærdómsríkt og mjög ánægjulegt i alla staði. Hefir þessi
heimsókn vafalaust kostað starfsfólkið þar mikla fyrir-
höfn eftir sinn vinnutíma þann daginn.
Laugard. 26. ágúst var fundur settur kl. 8. Allar ljósm.
voru mættar og auk þess forstjóri sjúkrasamlaganna, Kon-
torchef Daniel, og fulltrúi úr innanríkisráðuneytinu fyrir
hönd Wedel-Heinen, sem ekki gat mætt. —- Fór allur dag-
urinn í að ræða kröfur og kvartanir til sjúkrasamlaga um
allskonar launagreiðslur til ljósmæðra fyrir smávegis
ferðalög og öll hugsanleg smóaukastörf og ónæði i þágu
fólksins. Fengu þær mildu framgengt og góð loforð um
enn þá meira.
Snörp senna var gerð um eftirlauna- og lífeyrissjóðs-
málin, og kom þar margt lil skjalánna. Eg get ekki stilt
rnig um að taka upp brot úr ræðu frú Karen Rásmussen.
Hún sagði: „Eg komst þannig á eftirlaun, að eg fótbrotn-
aði á ferð frá starfi mínu, og það svo illa, að eg get lítið
sem ekkerl gengið síðan. Eftirlaunin mín eru 848 kr. um
árið. Þar af borga eg 236 kr. í húsaleigu, 100 kr. fyrir síma,
34 kr. í skatt, fyrir hjálp við húsverk 120 kr. Þá er eftir
9214 eyrir á dag fyrir ljós bita og mat, og þrátt fvrir það
þótt fóturinn sé slæmur, þarf eg dálítið að borða. Eg gerð-
ist svo djörf að skrifa stjórnarráðinu og segja, að það myndi
ekki nokkur ráðlierra eða þingmaður vilja lála bjóða þeirra
ekkjum að lifa af 92 aurum á dag og eg vil ennfremur levfa
mér að segja, að Sporvagnsfélag Kaupmannahafnar lætur
ekkjur starfsmanna sinna fá minst 125 kr. um mánuðinn
til að lifa af. Þær hafa ]ió aldrei unnið opinberlega i þágu
þjóðarinnar. Og að hafa eftirlaun ljósmæðra lægri en þess-