Ljósmæðrablaðið - 01.03.1943, Qupperneq 10

20
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
ekki á svona hátt stig, fá alla jafna þeir, sem lúsugir. eru
til langframa, sérstaklega börn, bólgna eitla i hnakkagróf
og á hálsi. Komið getur fyrir, að grafi í eitlunum og skera
verði í þá sem hverja aðra ígerð. Hafi slíkt ástand mynd-
azt, hefir það mjög slæm áhrif á almenna líðan barnsins,
og dregur úr eðlilegum þroska þess (,,kirtlaveiki“).
Fatalús. Flatlús.
Fatalúsin er mjög lík höfuðlúsinni að útliti, en öllu
stærri.
Fatalúsin fer aldrei í hársvörðinn, en heldur sig í nær-
fatnaðinum, þeim megin, sem að húðinni veit. Hún skríður
einungis úr fatnaðinum á hörundið til þess að sjúga blóð
úr því. Þegar hún hefir fengið fylli sína, skríður hún
aftur í klæðnaðinn.
Hún verpir eggjum sínum í nærfatnaðinn innanverðan,
einkum í sauma og fellingar. Fyrir kemur, að nit hennar
sést á líkhárum bolsins, stundum jafnvel í skapahárum
og holhöndum. Eggjamergðin getur orðið svo mikil, að
fatnaðurinn lítur út eins og væri hann mjölugur að innan.
Undan stungu fatalúsarinnar kemur venjulega lítið
hringmyndað upphlaup á húðinni með ofurlítilli svart-
leitri blóðstorku í miðju. Síðar sjást oft brúnleitir blettir,